Το αμερικανικό φούτμπολ είχε πάνω από 100 νεκρούς αθλητές. Πώς ο πρόεδρος Ρούσβελτ απείλησε να το απαγορεύσει αν δεν αλλάξουν οι κανονισμοί

Τον Οκτώβριο του 1905, ο πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ συγκάλεσε μία επείγουσα σύσκεψη στον Λευκό Οίκο. Θέμα: το φούτμπολ στα κολέγια. Το παιχνίδι είχε γίνει τόσο σκληρό και χωρίς όρια με αποτέλεσμα να έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια αγώνων περισσότεροι από εκατό σπουδαστές.

Πρόεδροι κολεγίων διέλυσαν τις ομάδες τους. Οι νομοθέτες σε αρκετές πολιτείες σκέφτονταν σοβαρά να κηρύξουν το φούτμπολ παράνομο. Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ ήταν θιασώτης του αθλήματος, αλλά είχε ένα σκληρό μήνυμα για τα αφεντικά του σπορ: Αργά ή γρήγορα η αυξανόμενη κατακραυγή του κόσμου θα τον ανάγκαζε να πάρει μέτρα. Αν δεν άλλαζαν τους κανόνες για να κάνουν το φούτμπολ ασφαλέστερο, ίσως να μην είχε άλλη επιλογή από την απαγόρευση του.

“Βάλτε τις βάσεις για καθαρό παιχνίδι”, έλεγε ο πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ στου υπευθύνους του κολεγιακού φουτμπολ

Η προεδρική προσταγή οδήγησε στο σχηματισμό μιας επιτροπής νέων κανόνων για ριζικές αλλαγές στο παιχνίδι. Ένα μέλος της επιτροπής πρότεινε μια ιδέα που υποστήριζε επί μεγάλο διάστημα ο θρυλικός προπονητής Τζον Χάισμαν: τη νομιμοποίηση της πάσας προς τα εμπρός. Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει το παιχνίδι και να μειώσει τις επικίνδυνες μαζικές συγκρούσεις στη μέση του γηπέδου.

Oι New York Times χαρακτήρισαν την ιδέα “ριζοσπαστική” και ο επικεφαλής της επιτροπής κανόνων ήταν αντίθετος. Παρ’ όλα αυτά, υιοθετήθηκε για τη σεζόν 1906 μαζί με άλλους κανόνες που απαγόρευαν το κράτημα και το αδικαιολόγητο σκληρό παιχνίδι και όριζαν ότι η ομάδα θα προχωρούσε δέκα γιάρδες, αντί για πέντε, για το πρώτο ντάουν.

Η νομιμοποίηση της πάσας που έσωσε το άθλημα

Αν και οι παραδοσιακοί του φούτμπολ επέκριναν τις αλλαγές, αυτές καθιερώθηκαν και έκαναν το παιχνίδι όχι μόνο ασφαλέστερο, αλλά και πιο δημοφιλές από ποτέ. Χάρη στην πρώτη πάσα ενός προέδρου, το φούτμπολ πέρασε σε καινούργια εποχή. Η πρώτη πάσα προς τα εμπρός στο κολεγιακό φούτμπολ έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου 1906, όταν ο Μπραντ Ρόμπινσον, μέσος του πανεπιστημίου του Σεντ Λούις, πέταξε την μπάλα στον Τζακ Σνάιντερ σε αγώνα εναντίον του κολεγίου Κάρολ. Ο προπονητής Έντι Κόκεμς του Σεντ Λούις, ένας αφανής πρωτοπόρος της πάσας προς τα εμπρός, ήταν ανάμεσα στους πρώτους που δίδαξε τους παίκτες του να πετάνε την μπάλα με τα δάχτυλα τους στα κορδόνια της, για να πετυχαίνουν καλά φάλτσα.

Οι νέοι κανόνες νομιμοποίησαν την πάσα προς τα εμπρός, αλλά περιόρισαν αυστηρά τη χρήση της. Η πάσα δεν μπορούσε να γίνει από απόσταση μικρότερη από 5 γιάρδες από το κέντρο, δεν έπρεπε να γίνεται σε παίκτη που βρισκόταν στην τελική ζώνη και αν η πάσα έμενε ατελής, η μπάλα περνούσε στην άλλη ομάδα.

Πηγή: Συναρπαστικές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, του Rick Βeyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: RAF Lakenheath

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ” : Η πρώτη τραγωδία σε γήπεδο ποδοσφαίρου έγινε το 1902 στη Σκωτία με 25 νεκρούς και 517 τραυματίες. Γιατί πέρασε στην ιστορία ως καταραμένο γήπεδο