Το «άγαλμα της λίμπιντο». Μέι Γουέστ, η ηθοποιός που φυλακίσθηκε γιατί έπαιξε τον ρόλο της πόρνης και ήταν πηγή έμπνευσης για τον Νταλί. Υπερασπίστηκε έντονα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων

«Το πρόσωπό σου είναι ένα όνειρο που θα μεταμορφώσω σε καθιστικό», σκέφτηκε ο Σαλβαδόρ Νταλί όταν πρωτοείδε την Αμερικανίδα ηθοποιό Μέι Γουέστ.

Εμπνευσμένος από τα αισθησιακά χαρακτηριστικά της, ο διάσημος ζωγράφος δημιούργησε το 1934 το «Πορτρέτο της Μέι Γουέστ που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαμέρισμα».

Επρόκειτο για ένα σουρεαλιστικό πίνακα, στον οποίο τα χαρακτηριστικά της ηθοποιού παρουσιάζονταν με τη μορφή αντικειμένων.

Το ανατρεπτικό μυαλό του Νταλί ζωγράφισε τα μάτια της ως κάδρα, τα μαλλιά της ως κουρτίνες, τη μύτη της ως τζάκι και το στόμα της ως καναπέ.

Ένα χρόνο μετά ο ισπανός καλλιτέχνης μετέτρεψε το έργο του σε πραγματικό δωμάτιο, διακοσμώντας ένα χώρο του Μουσείου Νταλί με τα αντικείμενα – χαρακτηριστικά της μούσας του.

Παρά τα θετικά σχόλια που απέσπασε, η Μέι Γουέστ εξέφρασε κάποιες ενστάσεις.

Προτιμούσε το πρόσωπό της να είναι το μπάνιο και όχι ένα οποιοδήποτε δωμάτιο και ήθελε η μύτη της να είναι νιπτήρας και όχι τζάκι.

Η εκρηκτική και ατακαδόρα ηθοποιός

Ο Σαλβαδόρ Νταλί δεν γοητεύτηκε άδικα από την εμφάνιση της Μέι Γουέστ.

Η αμερικανίδα ηθοποιός, παρά το μικρό της ανάστημα, είχε εκρηκτική παρουσία και προκαλούσε θαυμασμό από όπου περνούσε.

Οι άντρες την αποκαλούσαν «άγαλμα της λίμπιντο», ενώ στα παρατσούκλια της συγκαταλέγεται και το «βασίλισσα του κόσμου».

Η φήμη της εκτοξεύτηκε το 1926, όταν πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο «Sex», υποδυόμενη το ρόλο μιας πόρνης.

Το έργο ήταν δικό της δημιούργημα, καθώς εκτός από συγγραφέας ήταν παραγωγός και η σκηνοθέτιδα του.

Παρουσιάστηκε στο θέατρο Μπρόντγουεϊ και σημείωσε τεράστια επιτυχία, κόβοντας πολλά εισιτήρια.

Διαπραγματευόταν όμως ένα θέμα ταμπού για την εποχή και έτσι οι αρχές σύντομα το «κατέβασαν» από τη σκηνή.

Η Μέι Γουέστ συνελήφθη μαζί με όλο το θίασο, καταδικάστηκε σε δέκα μέρες φυλάκιση και της επιβλήθηκε πρόστιμο 500 δολαρίων για διαφθορά των ηθών της νεολαίας.

Λόγω καλής διαγωγής, η ηθοποιός αφέθηκε ελεύθερη νωρίτερα.

Το πάθημα όμως δεν της έγινε μάθημα.

Ένα χρόνο αργότερα, η Γουέστ επιχείρησε να ανεβάσει ένα έργο με θέμα την ομοφυλοφιλία.

Το «Drag», όπως το ονόμασε, δεν βγήκε ποτέ στη σκηνή, καθώς απαγορεύτηκε από την Επιτροπή Ηθών.

Ήταν τότε που η ηθοποιός δήλωσε υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και του γυναικείου κινήματος.

Αρνήθηκε ωστόσο τον τίτλο της φεμινίστριας που έσπευσαν να της προσδώσουν, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν έχω χρόνο για γκόμενες που θέλουν να κυβερνήσουν τον κόσμο μόνες τους. Χωρίς άντρες ποιός θα σου ανεβάζει το φερμουάρ στο φόρεμα;»

Η ηθοποιός δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία ως μία από τους μεγαλύτερους ατακαδόρους στην ιστορία.

Έλεγε πάντα αυτό που σκεφτόταν, χωρίς να φοβάται τα σχόλια.

Εξού και οι φράσεις:

«Μου αρέσουν μόνο δύο είδη άνδρα. Οι ντόπιοι και οι εισαγόμενοι».

«Το δεξί μου πόδι είναι τα Χριστούγεννα και το αριστερό η Πρωτοχρονιά. Γιατί δεν με επισκέπτεσαι ανάμεσα στις γιορτές;»

Η καριέρα στον κινηματογράφο

Η Μέι Γουέστ άργησε να μπει στο χώρο του κινηματογράφου.

Το ντεμπούτο της το έκανε σε ηλικία 39 ετών, στην ταινία «Night After Night» του 1932.

Ο ρόλος που της δόθηκε ήταν πρωτοβουλία της εταιρίας παραγωγής Paramount, που τότε αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.

Η εταιρία βρήκε στο πρόσωπο της ηθοποιού μια γυναίκα με μεγάλη απήχηση στο κοινό, η οποία θα μπορούσε να αυξήσει τα κέρδη.

Η Γουέστ δέχτηκε το ρόλο με την προϋπόθεση να ξαναγράψει η ίδια τις σκηνές της.

Η επιτυχία της δίπλα στον συμπρωταγωνιστή της Τζορτζ Ραφτ ήταν τέτοια, που ο ηθοποιός δήλωσε αργότερα πως «η Γουέστ έκλεψε τα πάντα εκτός από τις κάμερες».

Ακολούθησαν οι ταινίες «She Done Him Wrong» και «I’m No Angel» από την ίδια εταιρία παραγωγής που έκαναν επίσης επιτυχία.

Το όνομά της Μέι Γουέστ είχε πλέον καθιερωθεί στο χώρο του κινηματογράφου και η ίδια χαρακτηρίστηκε ως η πιο υψηλά αμειβόμενη Αμερικανίδα, μετά τον Γουίλιαμ Χιρστ.

Το 1943 αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο με την ταινία «The Heat’s On», συνεχίζοντας όμως να ανεβάζει προκλητικά έργα στο θέατρο.

Έπειτα από 27 χρόνια αποχής επανήρθε στο προσκήνιο, κάνοντας άλλες δύο ταινίες.

Μπορεί εισπρακτικά να χαρακτηρίστηκαν αποτυχίες, αλλά ο επαγγελματισμός της ηθοποιού που είχε ξεπεράσει τα 70 έτη, ήταν αξιοθαύμαστος.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Pixabay

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Προς αποφυγή παρεξηγήσεων σας ξεκαθαρίζω ότι είμαι ανίκανος». Η αφοπλιστική ατάκα του συγγραφέα Ρεμάρκ στην εκρηκτική Μαρλέν Ντίτριχ. Έτσι ξεκίνησε μια μοιραία και καταστροφική σχέση…