Το αεροπορικό δυστύχημα της Ολυμπιακής στην Κοζάνη που κόστισε τη ζωή σε 50 ανθρώπους. Ο ανεπαρκής τεχνικός εξοπλισμός ως βασική αιτία του δυστυχήματος

Στις 23 Νοεμβρίου 1976 το αεροσκάφος της Ολυμπιακής που εκτελούσε την πτήση Αθήνα – Κοζάνη συνετρίβη σε βουνό κοντά στα Σέρβια Κοζάνης.

Ο τραγικός απολογισμός έφτασε τους 50 νεκρούς. Οι εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ο ανεπαρκής τεχνικός εξοπλισμός έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Η πτήση 830 της Ολυμπιακής, ήταν το πέμπτο, κατά σειρά, δυστύχημα στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής αεροπορίας.

Το χρονικό της μοιραίας πτήσης

Η “Νήσος Μήλος“, το αεροσκάφος της Ολυμπιακής, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 8.20 το πρωί της 23ης Νοεμβρίου 1976. Προορισμός του ήταν η Κοζάνη, με ενδιάμεση στάση στη Λάρισα. Στις 10.15 το αεροσκάφος έπρεπε να φτάσει στον τελικό του προορισμό.

Στις 9.20 ο κυβερνήτης του αεροπλάνου, Κωνσταντίνος Σκιαδάς, πετούσε είκοσι χιλιόμετρα νότια της Λάρισας. Σε επικοινωνία του με τον πύργο ελέγχου, ενημέρωσε πως οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν του επέτρεψαν να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της πόλης. Οι οδηγίες από τον πύργο ελέγχου ήταν να κατευθυνθεί προς το αεροδρόμιο της Κοζάνης. Έτσι και έκανε. Σε απόσταση περίπου 15 μιλίων από την Κοζάνη, ο κυβερνήτης επικοινώνησε ξανά με τον πύργο ελέγχου. Το ρολόι έγραφε 09.45. Αυτή ήταν και η τελευταία επικοινωνία.

Το αεροσκάφος συνετρίβη λίγο έξω από το χωριό Μεταξά στην Κοζάνη  

Μισή ώρα μετά τον εκτιμώμενο χρόνο προσγείωσης και ενώ το αεροσκάφος είχε χάσει κάθε επικοινωνία με τον πύργο ελέγχου, οι ανησυχίες είχαν αρχίσει να αυξάνονται. Στη μία το μεσημέρι η Ολυμπιακή Αεροπορία ανακοίνωσε ότι το αεροσκάφος θεωρείται “απωλεσθέν”. Λίγη ώρα μετά, τα γραφεία της εταιρείας σε Αθήνα, Λάρισα και Κοζάνη γέμισαν με συγγενείς των επιβατών, που αναζητούσαν πληροφορίες για τους δικούς τους ανθρώπους.

Δυνάμεις του στρατού, της χωροφυλακής και της αεροπορίας κινητοποιήθηκαν και οι έρευνες ξεκίνησαν αμέσως. Πολύ γρήγορα, ελικόπτερο εντόπισε τα συντρίμμια του αεροσκάφους.

46 επιβάτες και το τετραμελές πλήρωμα ήταν νεκροί. Οι 23 επιβάτες είχαν προορισμό τη Λάρισα.

Κάτοικοι από το χωριό Μεταξά, που άκουσαν την έκρηξη, έτρεξαν στον τόπο του δυστυχήματος. Το μοιραίο αεροσκάφος είχε κοπεί στα τρία και γύρω του καίγονταν διασκορπισμένα τα ανθρώπινα πτώματα. Τα συνεργεία διάσωσης κατέφτασαν λίγη ώρα μετά και αντικρίζοντας το τοπίο φρίκης, διαπίστωσαν ότι οι ελπίδες για επιζώντες, είχαν πλέον χαθεί. Περισυνέλεξαν τα απανθρακωμένα πτώματα και η διαδικασία αναγνώρισης ξεκίνησε την επόμενη μέρα.

Τα αίτια του δυστυχήματος

Η οδύνη μετατράπηκε σε θυμό και οι συγγενείς αναζητούσαν επίμονα εξηγήσεις για το δυστύχημα. Οι ανακοινώσεις που έριχναν το μεγαλύτερο βάρος στις καιρικές συνθήκες φάνηκαν ανεπαρκείς. Μετεωρολόγοι εξηγούσαν πως ο καιρός ήταν θυελλώδης και εξαιρετικά άστατος, αλλά όχι ικανός να προκαλέσει την συντριβή ενός αεροσκάφους.

Αρκετοί θεώρησαν πως την μεγαλύτερη ευθύνη έφερε ο πιλότος και οι χειρισμοί του, καθώς ο ίδιος προτίμησε την πτήση εξ’ όψεως και όχι  μέσω των οργάνων. Έτσι το αεροπλάνο πετούσε σε ύψος χαμηλότερο από το επιτρεπτό. Ανάμεσα στα αίτια ήταν και ο ανεπαρκής τεχνολογικός εξοπλισμός του αεροδρομίου της Κοζάνης, όπως και πολλών άλλων περιφερειακών αεροδρομίων. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Τύπου, τα περισσότερα αεροδρόμια της χώρας δεν διέθεταν ραδιοβοηθήματα, επίγεια υποστήριξη και άλλα.

Δημοσίευμα στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 30 Νοεμβρίου 1976, μια εβδομάδα μετά το αεροπορικό δυστύχημα στην Κοζάνη

Κάτω από αυτές τις πιέσεις ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση Καραμανλή θα διέθετε άμεσα 1 δισ. δραχμές για τη βελτίωση της τεχνικής υποδομής των αεροδρομίων.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Εάν πετούσε 50 μέτρα πιο ψηλά δεν θα έπεφτε πάνω στο βουνό». Η αεροπορική τραγωδία στη Σάμο που στοίχισε τη ζωή σε 34 ανθρώπους. Το λάθος του πιλότου