Το 1909 εξήντα έξι οικογένειες μαζεύτηκαν στη μέση της έρημου για να κληρώσουν οικόπεδα. Σήμερα η τοποθεσία είναι κεντρική λεωφόρος μιας διάσημης πόλης

Ο Avraham Soskin, ένας από τους κορυφαίους ισραηλινούς φωτογράφους διηγείται:

«Μια μέρα, ήταν το 1909, γυρνούσα με τη φωτογραφική μηχανή στο ένα χέρι και το τρίποδο στο άλλο και διέσχιζα τους αμμόλοφους ανάμεσα στη Χάιφα και το Τελ Αβίβ. Είδα μια ομάδα ανθρώπων που είχαν συγκεντρωθεί για μια λαχειοφόρο αγορά οικοπέδου κατοικιών. Αν και ήμουν ο μόνος φωτογράφος στην περιοχή, οι διοργανωτές δεν θέλησαν να με καλέσουν και είναι καθαρά θέμα τύχης ότι το ιστορικό αυτό γεγονός απαθανατίστηκε για τις επόμενες γενιές.»

Το 1909 ένας αριθμός Εβραίων κατοίκων αποφάσισε να κινηθεί προς ένα πιο υγιεινό περιβάλλον, έξω από το συνωστισμό και τη θορυβώδη πόλη της Χάιφα.

Συνέστησαν μια εταιρία με την επωνυμία «Ahuzat-Bayit» και με την οικονομική συνδρομή του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου αγόρασαν μία έκταση με 12 στρέμματα αμμόλοφους, βόρεια της πόλης.

Τον Απρίλιο του 1909, ο 66 εβραϊκές οικογένειες συγκεντρώθηκαν σε μια έρημη τοποθεσία για να τεμαχίσουν τη γη με κλήρωση, χρησιμοποιώντας κοχύλια. Είναι η ημέρα ίδρυσης της πόλης του Τελ Αβίβ.

Η λαχειοφόρος αγορά διοργανώθηκε από τον πρόεδρο του συλλόγου Akiva Arye Weiss, ο οποίος μάζεψε 120 κοχύλια, τα μισά γκρι και τα άλλα μισά λευκά.

Τα ονόματα των μελών γράφτηκαν στα λευκά κοχύλια και οι αριθμοί των οικοπέδων στα γκρι κοχύλια. Ένα αγόρι τραβούσε τα ονόματα από ένα κουτί από κοχύλια και ένα κορίτσι τους αριθμούς των οικοπέδων από το δεύτερο κουτί.

Ο φωτογράφος, Avraham Soskin, απαθανάτισε το γεγονός. Το πρώτο χτύπημα του φτιαριού για να περάσει το νερό έπεσε στο σημείο που βρίσκεται στη λεωφόρο Rothschild, απέναντι από την οικεία των Dizengoff. Μέσα σε ένα χρόνο χτίστηκαν οι δρόμοι Herzl, Ahad Ha’am, Yehuda Halevi, Lilienblum και Rothschild και είχε εγκατασταθεί σύστημα υδροδότησης για να τροφοδοτεί τα 66 σπίτια που είχαν χτιστεί.

Το όνομα του Τελ Αβίβ προέρχεται από την αναφορά στη Μεσοποταμία που υπάρχει στην προφητεία του Ιεζεκιήλ 3:15: «Τότε ήρθα σε αυτούς τους αιχμαλώτους στο Τελ Αβίβ που ζούσαν κοντά στον ποταμό Τσεμπάρ». Ενσωματώνει την ιδέα της αναγέννησης στην αρχαία εβραϊκή πατρίδα.

Η λέξη «Αβίβ» στα εβραϊκά σημαίνει «άνοιξη», ενώ το «Τελ» περιγράφει ένα ανάχωμα που αποτελείται από τα στρώματα του πολιτισμού που είναι χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο και συμβολίζει το αρχαίο.

Η τοποθεσία στη φωτογραφία είναι σήμερα η λεωφόρος Rothschild, που σήμερα είναι μία από τις πιο μοντέρνες περιοχές του Τελ Αβίβ. Ονόμασαν τον δρόμο Baron Edmond Benjamin James de Rothschild, από τον Γάλλο τραπεζίτη με εβραϊκή καταγωγή, ο οποίος δώρισε μεγάλα χρηματικά ποσά για την προστασία του σιωνισμού.

Η αίθουσα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ βρίσκεται στον αριθμό 16 της λεωφόρου και στεγάζεται στο σπίτι του πρώτου δημάρχου της πόλης, Meir Dizengoff, το οποίο χτίστηκε στο οικόπεδο που είχε κερδίσει στη λοταρία.

Στον Rothschild ανήκε το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής γης στη χώρα εκείνη την εποχή. Η παραχώρηση γης ήταν συνηθισμένη πρακτική και υπάρχουν εκατοντάδες πόλεις, χωριά και οικισμοί που χτίστηκαν πάνω σε γη την οποία αγόρασε και παραχώρησαν οι Rothschilds. Αυτοί ήταν οι κύριοι χρηματοδότες του πρώιμου σιωνιστικού κινήματος, το οποίο κείνη την περίοδο πρέσβευε την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι άξιζαν να έχουν μια δική τους πατρίδα και εθνική γη.

Πώς έκαναν την έρημο κοιλάδα 

Η μετατροπή της ερημικής γης σε εύφορη και πυκνοκατοικημένη περιοχή έγινε ακολουθώντας μια συγκεκριμένη πανάρχαια διαδικασία. Πρώτα φύτεψαν σιτάρι το οποίο φυτρώνει στην άμμο και μετά ανθεκτικά λαχανικά ρίζας και θάμνους καρποφορίας. Μετά από μια δεκαετία ή και περισσότερο, η άμμος μετατράπηκε σε φυτική γη η οποία μπορούσε να υποδεχθεί δέντρα, όπως οι ελιές.

Στα τέλη της δεκαετίας του 50΄ εξασφαλίσθηκε η επισιτιστική ασφάλεια και έμεινε μια μικρή λωρίδα για τη μελλοντική ανάπτυξη της γεωργίας, ενώ το υπόλοιπο τμήμα της ερήμου διατηρήθηκε.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Ποιος Ισραηλίτης αντέχει να διαβάσει τα παθήματα των Ελλήνων και να μη χύσει δάκρυα πικρά;». Η έκκληση στους Εβραίους της Γερμανίας να βοηθήσουν την ελληνική επανάσταση