Το 13χρονο κορίτσι που συνέβαλε στην αεροπορική υπεροχή των βρετανών στη Μάχη της Αγγλίας. Πως βοήθησε τον μηχανικό πατέρα της

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ξεκίνησαν να παράγουν μαχητικά αεροπλάνα με υψηλές ταχύτητες που διέφεραν σημαντικά από τους προγενέστερους τύπους.

Στη Βρετανία τα δύο νέα μαχητικά ήταν το “Χόκερ Χαρίκεϊν”, που πέταξε για πρώτη φορά το 1935, και το “Σουπερμαρίν Σπίτφαϊερ” το 1936.

Τα δύο αυτά βρετανικά μαχητικά αρχικά είχαν σχεδιαστεί με οπλισμό τέσσερα πολυβόλα. Όμως, το 1934 πάρθηκε η απόφαση να διπλασιαστεί ο αριθμός τους.

Η αλλαγή αυτή δεν ήταν μία ασήμαντη λεπτομέρεια αφού υπάρχει μία γενική παραδοχή ότι βοήθησε τους Βρετανούς το 1940 να κερδίσουν τη Μάχη της Αγγλίας. Στον διπλασιασμό των βρετανικών μαχητικών σημαντικό ρόλο έπαιξε ένα μικρό κορίτσι, η 13χρονη Χέιζελ Χιλ.

Φρεντ Χιλ

Ο Φρέντερικ (Φρεντ) Ουίλιαμ Χιλ ήταν ένας Βρετανός μηχανικός που στη διάρκεια του Α΄  Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίασε μεθόδους τοποθέτησης πολυβόλων στα πρώτα μαχητικά αεροπλάνα. Επίσης σχεδίασε σκοπευτικά γι’ αυτά.

Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου συνέχισε να εργάζεται σε σκοπευτικά για τα όπλα σε πολεμικά αεροπλάνα της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας (ΡΑΦ).

Συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του ανακλαστήρα GM2 που βοήθησε τους συμμάχους να αποκτήσουν αεροπορική υπεροχή έναντι της Γερμανίας

Όμως, η μεγαλύτερη συνεισφορά του Χιλ για τη νίκη των Συμμάχων ήταν ότι καθόρισε την ισχύ πυρός (αριθμό πολυβόλων) των καινοτόμων τύπων μαχητικών αεροπλάνων που οι Βρετανοί ετοιμάζονταν να βγάλουν σε παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του 1930.

Επρόκειτο για τα “Σουπερμαρίν Σπίτφαϊερ” (Supermarine Spitfire) και “Χόκερ Χάρικεϊν” (Hawker Hurricane) που αρχικά θα ήταν οπλισμένα με τέσσερα πολυβόλα.

Οι σχεδιαστές των μαχητικών θεωρούσαν ότι αυτός ήταν ο ιδανικός αριθμός πολυβόλων των δύο τύπων μαχητικών με βάση τις προδιαγραφές τους. Τα τέσσερα πολυβόλα έριχναν συνολικά 1400 σφαίρες το λεπτό, που εκείνη την εποχή θεωρούνταν αρκετές για να καταρρίψουν και το μεγαλύτερο αεροπλάνο.

Έτσι καθορίστηκε ο οπλισμός των μαχητικών εναντίον εχθρικών αεροσκαφών αλλά και επίγειων στόχων.

Ο “τέλειος” αριθμός πολυβόλων

Ο Χιλ από την εμπειρία που είχε από τον Α΄  Παγκόσμιο Πόλεμο εκτίμησε ότι αυτός ο αριθμός πολυβόλων ήταν πολύ μικρός για να μπορούν τα μαχητικά να πλήξουν αποτελεσματικά ένα εχθρικό αεροπλάνο -και κυρίως ένα βαρύ βομβαρδιστικό- με τις μεγάλες ταχύτατες που θα ανέπτυσσαν.

Για το λόγο αυτό στις αρχές του 1934 ξεκίνησε να κάνει δύσκολους υπολογισμούς για τον αριθμό των πολυβόλων που θα έπρεπε να τοποθετηθούν στα νέα μαχητικά. Έπρεπε να ληφθούν υπόψη πολλοί και διαφορετικοί παράγοντες όπως η ταχύτητα και το βάρος των αεροπλάνων, η δύναμη των κινητήρων, το βάρος  των πολυβόλων, η ταχύτητα των βολών κ. ά.

Ωστόσο, ο Χιλ δυσκολευόταν να καταλάβει τους ακριβείς υπολογισμούς που θα έπρεπε να γίνουν. Αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την κόρη του Χέιζελ, που ήταν μόλις 13 ετών αλλά εξαιρετική στα μαθηματικά.

Χρόνια αργότερα έγινε γνωστό ότι από μικρή είχε πρόβλημα δυσλεξίας και ότι βρήκε τρόπο να εκφραστεί μέσω των μαθηματικών

Κάθε βράδυ στο τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού τους στο Λονδίνο, ο Φρεντ Χιλ συνεργαζόταν με τη Χέιζελ. Αυτός σχεδίαζε γραφήματα και η κόρη του πολύπλοκους αλγόριθμους προκειμένου να βρουν το «τέλειο» αριθμό πολυβόλων.

Τα τέσσερα πολυβόλα έγιναν οκτώ!

Τον Ιούλιο του 1934 οι δύο τους κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με τις αυξημένες ταχύτητες των νέων μαχητικών, οι χειριστές τους θα χρειάζονταν να ρίξουν με τα πολυβόλα τους 256 σφαίρες μέσα σε δύο δευτερόλεπτα για να καταρρίψουν ένα εχθρικό βομβαρδιστικό.

Τα μαχητικά  αεροπλάνα θα έπρεπε να οπλιστούν με οκτώ πολυβόλα και όχι τέσσερα

Οι υπολογισμοί της Χέιζελ ήταν ακριβείς και τεκμηριωμένοι. Έτσι ο πατέρας της μπόρεσε να πείσει τους προϊσταμένους του να εισηγηθούν αυτή τη μετατροπή. Υπήρξαν αντιρρήσεις από διάφορους παράγοντες ότι η αύξηση του αριθμού των πολυβόλων θα καθυστερούσε την παραγωγή των μαχητικών και θα αύξαινε σημαντικά το κόστος τους.

Όμως τελικά η πρόταση του Χιλ έγινε αποδεκτή από το βρετανικό Υπουργείο Αεροπορίας και εφαρμόστηκε αμέσως.

Μάχη της Αγγλίας

Πέντε χρόνια αργότερα όταν ξέσπασε ο Β΄  Παγκόσμιος Πόλεμος, τα βρετανικά σύγχρονα μαχητικά “Σουπερμαρίν Σπίτφαϊερ” και “Χόκερ Χαρίκεϊν” έφεραν οκτώ πολυβόλα.

Το 1940 αυτή η δύναμη πυρός έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για τη νίκη των Βρετανών στη Μάχη της Αγγλίας. Ήταν η σημαντικότερη αεροπορική μάχη του Β΄  Παγκοσμίου Πολέμου και τα βρετανικά μαχητικά χάρη στα οκτώ πολυβόλα τους κατέρριψαν ένα τεράστιο αριθμό γερμανικών βομβαρδιστικών που επιχειρούσαν εναντίον της Βρετανίας.

Που να φανταστούν οι Γερμανοί αεροπόροι ότι για την κατάρριψή τους μεγάλη ευθύνη έφερε ένα 13χρόνο κορίτσι!

Η νίκη στη Μάχη της Αγγλίας θεωρείται κομβικής σημασίας για τον αγώνα των Συμμάχων εναντίον των Γερμανών που έληξε με την άνευ όρων παράδοσή τους το 1945.

Στη διάρκεια του πολέμου ο Φρεντ Χιλ τοποθετήθηκε ως πολιτικό προσωπικό στη Κεντρική Σχολή της ΡΑΦ όπου έκανε μαθήματα στους αεροπόρους σχετικά με την αποτελεσματική χρήση των πολυβόλων των αεροπλάνων τους στις υψηλές ταχύτητες.

Πέθανε το 1958.

Γιατρός και παιδοψυχολόγος

Η Χέιζελ σπούδασε ιατρική και μετά την αποφοίτησή της το 1943 έγινε στρατιωτικός γιατρός. Το 1948 παντρεύτηκε ένα από τους τραυματίες στρατιώτες που είχε περιθάλψει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα αγόρια.

Η Χέιζελ Χιλ άνοιξε μια παιδιατρική κλινική την οποία ενέταξε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας και όπου φρόντιζε δωρεάν άπορα παιδιά. Αργότερα εκπαιδεύτηκε και ως παιδοψυχίατρος και δημοσίευσε έρευνα για τη σχολική φοβία, την ανορεξία και τον αυτισμό.

Ποτέ δεν πρόβαλε το σημαντικό έργο που είχε κάνει το 1934, όταν ήταν 13 ετών, και συνέβαλε στη νίκη των Συμμάχων στον Β΄  Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πέθανε, σε ηλικία 89 ετών, το 2010.

Αρχική φωτογραφία: Μνημείο της Μάχης της Αγγλίας στην περιοχή Victoria Embankment του Λονδίνου. Πηγή WIKIPEDIA