“Την μπετονιέρα μην κατηγοράς, αυτή σου δίνει για να φας”. Ζωρζ Πιλαλί, ο σάτυρος του λαϊκού. Η αντιδικία με τον Χάρρυ Κλυν για το σλόγκαν: “και πολύ κλάμα η κυρία”

«Στο Σέντραλ Παρκ, με κάτι βάνες να! Την πίναμε και ταβλώναμε όλοι οι Έλληνες.

Οι Aμερικανοί οι ξενέρωτοι που μας ζήλευαν, ερχόσανε να λαχανέψουν κανένα ψίλο..Γιου νόου, Καλαμάτα σταφ… Μάζευα ραδίκια, τσουκνίδες, μολόχες, γαιδουράγκαθα, τα ξέραινα στον ήλιο και το ‘παιζα ντήλερ και την άκουγε όλο το Μίτσιγκαν. Αλλά εδώ στο Γκαντέμ Σίτυ, κάνω ένα τσιγαράκι απόξω από το Παρκ και έρχεται ένα τσινάρι κοστουμάτο, μπάτσος πρέπει να ‘τανε.

“Τι είναι αυτό κολλητέ;».

«Άσος», του λέω.

«Το χάλασαν το χαρμάνι οι χαμούρες!». «Κατοχή, χρήση και εμπορία», μου λέει «είκοσι χρόνια, μωρό μου».

Ένας από τους μονολόγους του Ζωρζ Πιλαλί, ενός τύπου που «κατασκεύασε» ο Γιώργος Πιλάλας προσπαθώντας να ζωντανέψει το σύγχρονο λαϊκό «λούζερ».

Ο κατά κόσμον Γιώργος Πιλάλας, ή Γιώργος Παπαδόπουλος όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1958 και μεγάλωσε στα Σεπόλια σε μια εύπορη οικογένεια, καθώς ο πατέρας ήταν γιατρός.

Από το δημοτικό σχολείο λάτρευε τη μουσική και αποφάσισε, όπως πολλοί πιτσιρικάδες, να γίνει μουσικός.

Με τη μόνη διαφορά ότι τήρησε την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του.

Του άρεσαν τα μπλουζ και η ξένη μουσική, αλλά ακόμα δεν είχε βρει τον δρόμο του.

Έμαθε κιθάρα μόνος του και σύντομα, χωρίς παρτιτούρα, έπαιζε τραγούδια του B.B. King.

Δεν ήταν καλός μαθητής, έκανε συνέχεια κοπάνες, ενώ τον έδιωξαν από δύο ιδιωτικά σχολεία λόγω απουσιών.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η μουσική.

Με τον συμμαθητή του Σπύρο Πάζιο (από τις Μουσικές Ταξιαρχίες), έκανε το πρώτο του συγκρότημα «Το Κτήνος», όπου έπαιζαν διάφορες διασκευές, από Lynyrd Skynyrd μέχρι τραγούδια του Πουλικάκου.

Η μπάντα διαλύθηκε και τότε έφτιαξε το «Καραβάνι» με τον Σπύρο Πάζιο, τον Αποστόλη Κιτσερίδη, τον Βέκιο και την Ελένη Καλατζοπούλου. Το «Καραβάνι» έπαιζε παρωδίες λαϊκών τραγουδιών και σκυλάδικων.

Έδιναν παραστάσεις στη «Λύδρα», ένα μαγαζί που έπαιζαν μόνο ροκ συγκροτήματα.

Οι παρωδίες αυτές γέννησαν τον δίσκο «Επιθυμία» το 1982, που πήγε  άπατος.

Η αντιδικία με τον Χάρρυ Κλυνν

Πριν από την ηχογράφηση της “Επιθυμίας” με το Καραβάνι, υπήρχε μία συνεργασία με τον Χάρρυ Κλυνν, που όμως έληξε άδοξα.

Ο Γιώργος Πιλάλας είχε γράψει ένα κείμενο με τίτλο: «Κλάμα η κυρία» το οποίο χρησιμοποίησε ο Χάρρυ Κλυν χωρίς την άδεια του και, όπως ισχυρίστηκε, το παρουσίασε ως δικό του.

Τελικά αφού κινήθηκαν οι απαραίτητες διαδικασίες, η «πατρότητα» του κομματιού αποδόθηκε στον Γιώργο Πιλάλα.

Η γέννηση του Ζωρζ Πιλαλί

Τότε γεννιέται και ο Ζωρζ Πιλαλί επί σκηνής. Το «Πιλάλας» προέκυψε από τον πηλαλώ, που σημαίνει:«φλυαρώ, μιλώ γρήγορα» (και κατ’ επέκταση «τρέχω γρήγορα»).

Το όνομα, είχε ξεκινήσει βέβαια πολύ παλαιότερα, σαν πλάκα μεταξύ συμμαθητών.

Στο γυμνάσιο μαζεύονταν στα σπίτια και κάνανε θεατρικά ή ντύνονταν καμιά φορά σαν «ψηλοκάβαλοι», κάτι τύποι τότε που άκουγαν σόουλ μουσική και είχαν μια συγκεκριμένη διάλεκτο και τους μιμούνταν.

Και ύστερα από μια περιοδεία στα σκυλάδικα και ως συνέχεια αυτή της πλάκας δημιουργήθηκε αυτός ο λαϊκός τύπος με το μαύρο κοστούμι, το αυτοκόλλητο μουστάκι, τα δαχτυλίδια, τις αλυσίδες στον λαιμό, τη μπριγιαντίνι στο μαλλί, που έλεγε ιστορίες με ύφος άγριο και περπατημένο. Ο Ζωρζ Πιλαλί.

«Ο Πιλαλί είναι 100% Πιλάλας. Έχω στοιχεία από την γενιά των 60ς αλλά και του ελληνικού ροκ. Έχω ζήσει το δρόμο, από 16-17 χρονών έπαιζα σε σκυλάδικα και αυτό που έκανα που «έφευγα» ήταν το δικό μου τριπ. Είναι σημαντικό που μπορώ και μιλάω με τον φίλο μου τον φυλακόβιο, τον ροκεντρολίστα, τον μπουζουξή. Εμένα αυτό μου φτάνει», είχε πει χαρακτηριστικά ο ίδιος σε συνέντευξη του.

«Ο Κροταλίας της Ασφάλτου»

Η επιτυχία ήρθε μέσα από τις παραστάσεις στο Ροντέο μαζί με τον Μηλιώκα, όπου, ενώ ήταν άγνωστος, κατάφερε μέσα σε τρεις μέρες όλοι να μιλούν για εκείνον.

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και την Κρίστυ Στασινοπούλου.

Ο χαρακτήρας που υποδυόταν εξελίχθηκε και δημιουργήθηκε ένας νέος τύπος, «ο κροταλίας της Ασφάλτου».

Ένας τύπος που διέπρεψε στην Αμερική, είχε πολλές γκόμενες και άρχισε να αφηγείται ιστορίες με μια μάγκικη αργκό, με μισά ελληνικά και μισά αμερικάνικα.

«Είναι Christmas κι έχω ταράξει τα καζίνα του Λας Βέγκας! Κάθε ριξιά και μια μικρή περιουσία. In a half an hour I became a millionaire! I put the money…και βάζω τα λεφτά…into a huge black garbage bag…στις μεγάλες τις σκουπιδοσακούλες. Μαζεύω όλο το χαρτί και κατευθύνομαι στο μπαρ να φορτώσω. Ανοίγω μια φιάλη Jack Daniels και μια πούρα HABBANS και όπως ρίχνω τη ματιά μου δεξιά αριστερά, βλέπω τη γυναίκα μέσα από τη κάπνα πούχει λαλήσει με την πάρτη μου.

-Μαιτρ!…(λέω)…τι πίνει η γυναίκα;

-Campari and soda

-Τρία καμπάρια!..(λέω)..από την πάρτη μου.

Και πάνω στην έκσταση, στέλνω το μήνυμα και σε ένα τέταρτο είμαστε κάτω από τον καλοκαιριάτικο ήλιο του Florida Beach. Πλακωμένος στα ξύδια και με το ποτήρι στο χέρι κατεβαίνω φιτίλι τον χαλικόδρομο και όπως βλέπω λάδι τη θάλασσα, απαγγέλλω.. «σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη…».

Δεν την έχω χεριάσει ακόμα τη γυναίκα, αλλά δυο κουβέντες που έχω πει, έχω φανεί και πολύ σοβαρός»….  ένα απόσπασμα από το σόου του Ζωρζ Πιλαλί.

Η Θεοκωμωδία

Το 1994 έφτιαξε την “Θεοκωμωδία” και συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Πουλικάκο, όπου τραγούδησε το “Άμα Το Λέει Η Σούφρα Σου” και τον “Μπάμπη Το Φλου” σε διασκευή.

Στις παραστάσεις της «Θεοκωμωδίας» χρησιμοποιούσε αργκό γλώσσα μαζί με καθαρεύουσα, που έβγαζε πολύ γέλιο στο κοινό ειδικά στους πιτσιρικάδες.

Εκεί πρωταγωνιστής ήταν ο Κούλης ο Εστιγμένος. Τον χαρακτήρα τον εμπνεύστηκε από τον Λευτέρη με τα τατουάζ που τον αποκαλούσαν «ταπετσαρία» και ο οποίος ήταν θαμώνας στο Ροντέο.

ακούστε ένα απόσπασμα από την θρυλική παράσταση που λέει και το επικό:

“την μπετονιέρα μην κατηγοράς

αυτή σου δίνει για να φας”…

“Από χώμα και από λάσπη μας έπλασε ο θεός,

οικοδόμος, οικοδόμος ήτανε και αυτός!”

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Φουντούνια σαλάμ, φουντούνια μαλέκομ, φουντούνια φατάχ, φαντούνια ουλάχατα, ουλάχατα». Οι αντισυμβατικές διαφημίσεις του Χάρρυ Κλυνν, που υποστήριζε ότι έτσι έκανε ανταρτοπόλεμο…