Την αποκάλεσε “μαύρη σκύλα”. Τη χτύπησε με το μπαστούνι για πλάκα. Τη σκότωσε και σε 6 μήνες ήταν ελεύθερος, γιατί ήταν λευκός και πλούσιος. Η ιστορία που ο Ντίλαν έκανε τραγούδι

Μα όλοι εσείς που φιλοσοφείτε

Και για όλους τους φόβους τάχατες κάτι έχετε να πείτε

Ώρα για τα δάκρυά σας δεν είναι τώρα

Τώρα ανοίξτε διάπλατα τα μάτια και δείτε

Αργά τη νύχτα της 9^ης Φεβρουαρίου του 1963, ο Γουίλιαμ Ζανζίνγκερ, ένας 24χρονος λευκός γαιοκτήμονας, κάτοχος πελώριας καπνοφυτείας, με γονείς πάμπλουτους, μπήκε μεθυσμένος στην αίθουσα χορού του ξενοδοχείου «Emerson» στη Βαλτιμόρη. Πρώτα περιύβρισε έναν γκρουμ. Μετά αποκάλεσε μια 30χρονη σερβιτόρα «nigger», αραπίνα και τη χτύπησε με το μπαστούνι του. Η γυναίκα απομακρύνθηκε κλαίγοντας.

Τελικά, τα έβαλε με την επίσης μαύρη μπαργούμαν που «αργούσε», υποτίθεται, να του φέρει το μπέρμπον του: την 51χρονη Χάτι Κάρολ, μητέρα 10 παιδιών. Την είπε «μαύρη σκύλα» και άλλα παρόμοια και τη χτύπησε στο κεφάλι με το μπαστούνι του. Κανένα πεντάλεπτο αργότερα η Κάρολ παραπονέθηκε στους συναδέλφους της πως δεν ένιωθε καλά. Κι έπειτα κατέρρευσε. Πέθανε οκτώ ώρες αργότερα από εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Ζανζίνγκερ κατηγορήθηκε  αρχικά για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Και τελικά, στις 18 Αυγούστου του 1963 καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση. «Απλώς θα χάσω πολύ χιόνι», φέρεται να δήλωσε.

Η ιστορία αυτή ίσως να είχε ξεχαστεί για πάντα αν δεν τύχαινε  να επιδικαστεί την ίδια ημέρα που εκφώνησε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσιγκτον τη θρυλική του ομιλία «Έχω ένα όνειρο» και αν δεν τύχαινε να διαβάσει την είδηση στην εφημερίδα, επιστρέφοντας σπίτι του στη Νέα Υόρκη μετά την ομιλία, ο Μπομπ Ντίλαν. Το τραγούδι «The lonesome death of Hattie Carroll», «Ο μοναχικός θάνατος της Χάτι Κάρολ», ηχογραφήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1963 και συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «The times they are a – changin΄» που κυκλοφόρησε το 1964.

Ακούστε το τραγούδι του Ντίλαν:

Πενήντα χρόνια αργότερα, ένας αρθρογράφος της New York Daily News», ο Χάρι Σίγκελ, υπέγραψε πρόσφατα ένα κομμάτι με τίτλο «Ο μοναχικός θάνατος του Έρικ Γκάρνερ». Ήθελε να επιστήσει την προσοχή σε άλλο βίντεο, όχι εκείνο το γνωστό που δείχνει τους αστυνομικούς να ακινητοποιούν τον Έρικ Γκάρνερ κι εκείνον να φωνάζει ξανά και ξανά «δεν μπορώ να αναπνεύσω», αλλά το άλλο που τον δείχνει να πεθαίνει, πεσμένο κατάχαμα ανάμεσα σε τόσους ένστολους άνδρες και γυναίκες, που τον αντιμετωπίζουν σαν ένα κομμάτι κρέας.

Τώρα ανοίξτε διάπλατα τα μάτια και δείτε.

Της Κίττυς Ξενάκη (Δημοσιευμένο στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ)