Τι είναι αυτά τα κουτιά στα πόδια του τροχονόμου;

Στην Αθήνα του ’50, η κατάσταση στους δρόμους ήταν χαοτική. Η έλλειψη σήμανσης και οι λιγοστοί σηματοδότες, δημιουργούσαν κυκλοφοριακή αναρχία στους δρόμους της πόλης.

Ο τροχονόμος, σε αντίθεση με το σήμερα, ήταν μια συμπαθητική παρουσία, καθώς βοηθούσε πεζούς και οδηγούς, να κυκλοφορούν πιο εύκολα και με μεγαλύτερη ασφάλεια.

Βρισκόταν τις περισσότερες φορές σε υπερυψωμένο κουβούκλιο, στη μέση των κεντρικών διασταυρώσεων, ενώ όταν δεν υπήρχε κουβούκλιο, χρησιμοποιούσε ένα ξύλινο βάθρο.

Οι πολίτες εκτιμούσαν τη βοήθειά του και ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες του.

Σήμερα, που τα πρόστιμα για παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας είναι απλησίαστα, θα ήταν αδιανόητο, αλλά τότε, οι οδηγοί και οι περαστικοί άφηναν δώρα στα πόδια του τροχονόμου, για να του δείξουν την εκτίμησή τους!

Τα δώρα βέβαια, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, δεν ήταν ακριβά, αφού και τότε οι μισθοί ήταν «της πείνας», αλλά όπως πάντα, αυτό  που μετράει είναι η χειρονομία.

Μέχρι τη δεκαετία του ’80, υπήρχαν ακόμα λίγοι τροχονόμοι σε κουβούκλια, ειδικά στα βόρεια προάστια της Αττικής.

Τότε, όχι μόνο δεν έπαιρναν δώρα, αλλά κινδύνευε άμεσα η σωματική τους ακεραιότητα, ή ακόμα και η ζωή τους , από τους διερχόμενους οδηγούς.

Όταν αυξήθηκαν αλματωδώς τα αυτοκίνητα, ουκ ολίγες φορές, απρόσεκτοι οδηγοί έπεσαν πάνω τους.

Η απόσυρσή τους ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, των τροχονόμων βεβαίως. Γι αυτό δεν βλέπουμε πια τροχονόμους, ούτε καν στο παραδοσιακό στέκι της Κηφισιάς.

Κατά συνέπεια, κόπηκαν και τα δώρα, εκτός από αυτά που μας δίνει η τροχαία σε κλήσεις.