Τι είναι το σύνδρομο Κόλιερ που πήρε το όνομά του από δύο αδέλφια ρακοσυλλέκτες της Νέας Υόρκης. Βρέθηκαν νεκροί μέσα σε σπίτι με 100 τόνους σκουπιδιών

Η έντονη μυρωδιά αποσύνθεσης που αναδυόταν από ένα διαμέρισμα στην Πέμπτη Λεωφόρο του Μανχάταν, ανάγκασε τους περίοικους να τηλεφωνήσουν ανώνυμα στην αστυνομία της Νέας Υόρκης και να παραπονεθούν. 

Ήταν 21 Μαρτίου 1947, όταν η ιστορία των των Νεοϋορκέζων αδελφών Κόλιερ δημοσιοποιήθηκε. Ζούσαν σχεδόν δύο δεκαετίες σε ένα ερειπωμένο σπίτι το οποίο ασφυκτιούσε από σκουπίδια 100 τόνων. Συνέλεγαν με ψυχαναγκαστική μανία βιβλία, έπιπλα, μουσικά όργανα και διάφορα άλλα αντικείμενα, ενώ δε μπορούσαν να αποχωριστούν και να πετάξουν αντικείμενα που πραγματικά δεν χρειάζονταν.

Το Σύνδρομο Κόλιερ περιγράφει τη μανία των δύο αποθησαυριστών, αποτελεί ψυχική διαταραχή και πήρε το όνομα του από το επώνυμο των αδελφών.

Το ανώνυμο τηλεφώνημα και η καταγγελία για πτώμα

Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην αστυνομία της Νέας Υόρκης υπήρξε η αφορμή για να φτάσουν οι αστυνομικοί στο εγκαταλελειμμένο διαμέρισμα του Μανχάταν. Η έντονη μυρωδιά αποσύνθεσης που αναδυόταν από τον εσωτερικό του χώρο οδήγησε τους γείτονες να καταγγείλουν ότι υπήρχε ένα πτώμα μέσα σε αυτό. Όταν οι αστυνομικοί προσπάθησαν να μπουν στο σπίτι, συνειδητοποίησαν πως η μόνο δίοδος για να τα καταφέρουν ήταν μέσω του παραθύρου. Όμως, όλα τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα με σιδερένιες μπάρες, τα τηλέφωνα και τα κουδούνια είχαν αφαιρεθεί, ενώ η είσοδος του σπιτιού ήταν καλυμμένη από σκουπίδια.

Η απομόνωση και η συλλογή σκουπιδιών

Η φωλιά των δύο αποθησαυριστών δεν είχε ανακαλυφθεί έως το 1947. Τα δύο αδέρφια είχαν αρχίσει να κρύβονται και να απομονώνονται από τις αρχές του 1930. Από τότε δεν ξαναβγήκαν από το διαμέρισμα τους. Τα προηγούμενα χρόνια είχαν ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, με τον Χόμερ να ασκεί δικηγορία, ενώ ο Λόνγκλει αγόραζε και πουλούσε πιάνο. Το 1919 οι γονείς του χώρισαν και οι δύο τους σε ηλικία 34 και 38 αποφάσισαν να μείνουν με τη μητέρα τους. Όταν οι γονείς τους πέθαναν, κληρονόμησαν το διαμέρισμα στην Πέμπτη Λεωφόρο του Μανχάταν, το οποίο και δεν αποχωρίστηκαν μέχρι το θάνατο τους.

Κανείς δεν γνώριζε τι επικρατούσε στο διαμέρισμα. H ζωή των δύο αδερφών ανατράπηκε το 1933 όταν ο Χόμερ υπέστη εγκεφαλική συμφόρηση και έχασε την όραση του. Αυτό οδήγησε τον αδερφό του να παρατήσει τη δουλειά του και να αφοσιωθεί στη φροντίδα του αδερφού του. Τα αδέλφια Κόλιερ είχαν αρχίσει να αποσύρονται από την κοινωνία. Τάιζε τον τυφλό αδερφό του με 100 πορτοκάλια την εβδομάδα, μαύρο ψωμί και φυστικοβούτυρο, με τα οποία υποστήριζε ότι ο Χόμερ θα καταφέρει να ανακτήσει την όραση του. Συγκέντρωνε μάλιστα κάθε εφημερίδα που κυκλοφορούσε ώστε όταν θεραπευτεί ο αδερφός του να καταφέρει να αναπληρώσει ό,τι είχε χάσει.

Ο θάνατος μέσα στο χάος 

Ο Χόμερ τελικά έμεινε παράλυτος και έπαψε να δέχεται κάθε ιατρική βοήθεια. Τα δύο αδέρφια δεν είχαν καμία πηγή εισοδήματος, ενώ o,τι υπήρχε στο σπίτι είχε σταματήσει να λειτουργεί, καθώς οι λογαριασμοί παρέμεναν απλήρωτοι. Έπιναν νερό από τα πάρκα που υπήρχαν γύρω από το σπίτι. Κάθε φορά που ο Λάνγκλει έβγαινε από το σπίτι συγκέντρωνε παιδικά καρότσια, σκουριασμένα ποδήλατα, άδεια μπουκάλια, χαλασμένα μουσικά όργανα και βιβλία. Με όλα αυτά τα άχρηστα αντικείμενα δημιούργησαν μικρούς διαδρόμους για να μπορούν οι ίδιοι να κινούνται και παγίδες για πιθανούς διαρρήκτες.

Αυτές οι παγίδες στάθηκαν θανατηφόρες για τον Λάνγκλει, ο οποίος πέθανε από ασφυξία. Οι αρχές υποστήριξαν ότι ενώ έφερνε φαγητό στον αδερφό του, παγιδεύτηκε σε αυτές και εγκλωβίστηκε μέχρι να πεθάνει. Από τη στιγμή που δε μπορούσε να προμηθεύει τον αδερφό του με φαγητό, ο Χόμερ κατέληξε από ασιτία.

Το σπίτι κατεδαφίστηκε και στη θέση του δημιουργήθηκε στη μνήμη των δύο αποθησαυριστών ένα μικρό πάρκο.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Flickr

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Η πρωταγωνίστρια του «Ηow to get away with murder” έψαχνε στα σκουπίδια για να βρει φαγητό και λιποθυμούσε στο σχολείο από την πείνα. Η Βαϊόλα Ντέιβις, ήταν υποψήφια για Όσκαρ αν και συμμετείχε μόλις 8 λεπτά σε ταινία με τη Μέριλ Στριπ