Θεωρούσαν τον γιο τους νεκρό για 7 χρόνια. Του έκαναν μνημόσυνα και φρόντιζαν τον τάφο του. Τελικά ήταν ζωντανός

Για εφτά χρόνια, μια οικογένεια από την Αλεξανδρούπολη νόμιζε ότι έχασε το παιδί της. Κατά σύμπτωση, το πτώμα που έκλαιγαν και έκαναν μνημόσυνα είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με τον γιο τους. Χρόνια αργότερα, κατάλαβαν ότι το παιδί τους ήταν ζωντανό. 

Ο Πασχάλης ζούσε στην Αλεξανδρούπολη και είχε αποφοιτήσει από το Τμήμα Ζωικής Παραγωγής στα ΤΕΙ Φλώρινας. Το 1992, αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα, για να βρει καλύτερη δουλειά. Τον προσέλαβαν σε ένα εργοστάσιο με πλαστικά κοντά στο Περιστέρι.

Λίγους μήνες αφού έπιασε δουλειά, κατάλαβε ότι δεν του ταίριαζε το περιβάλλον. Αφού ήρθε σε διένεξη με τον ιδιοκτήτη τη επιχείρησης, έφυγε. Δεν έψαξε αλλού για εργασία και ζούσε ως άστεγος. Θεώρησε ότι δεν του ταίριαζε να είναι μέρος μιας τέτοιας κοινωνίας.

Έπαψε να έχει κάθε επαφή με φίλους και οικογένεια, κοιμόταν σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, ζητιάνευε και έτρωγε από όπου έβρισκε. Οι μέρες περνούσε και η οικογένεια δεν είχε νέα του. Άρχισαν να ανησυχούν και ρωτούσαν γνωστούς του Πασχάλη, αν γνώριζαν πού ήταν. Κανένας δεν είχε ιδέα.

Η ανακάλυψη πτώματος

Στις 10 Ιουνίου 1993, πήγαν στην αστυνομία, για να δηλώσουν την εξαφάνισή του. Δυο-τρεις μέρες μετά, οι αρχές βρήκαν στο Παλαιό Φάληρο ένα πτώμα. Είχε παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά που είχε δηλώσει η οικογένεια του Πασχάλη. Η αστυνομία ενημέρωσε σχετικά τους οικείους του, οι οποίοι ταξίδεψαν από την Αλεξανδρούπολη στην Αθήνα.

Πήγαν στο νεκροτομείο δύο φορές, για να κάνουν αναγνώριση, αλλά η σορός ήταν παραμορφωμένη. Οι γονείς ήταν σχεδόν σίγουροι ότι το πτώμα δεν άνηκε στον γιο τους. Όμως, άρχισαν να έχουν αμφιβολίες, όταν κανένας δεν το έψαχνε.

Την επόμενη φορά που ταξίδεψαν στην Αθήνα πήραν μαζί τους και μία εικόνα του παιδιού τους. Στην εικόνα φαινόταν ότι ο Πασχάλης είχε ένα ράγισμα στο μπροστινό του δόντι. Οι αρχές τους ενημέρωσαν ότι η σορός τάφηκε στο Γ’ Νεκροταφείο, με την ένδειξη «αγνώστων στοιχείων ταυτότητας».

Οι γονείς αποφάσισαν να κάνουν εκταφή και να προχωρήσουν σε νέα αυτοψία. Η Ιατροδικαστική Υπηρεσία βρήκε ότι ο νεκρός είχε κι εκείνος ράγισμα στο μπροστινό δόντι ενώ έφερε και ουλή από επέμβαση σκωληκοειδίτιδας, όπως ο Πασχάλης. Αν και ο πατέρας δεν είχε πειστεί τελείως ότι η σορός ήταν του παιδιού τους, οι γονείς τελικά δέχτηκαν όσα τους είπαν οι ιατροδικαστές.

Από τότε συγγενείς και φίλοι έκαναν μνημόσυνα και τρισάγια στη μνήμη του Πασχάλη. Τρία χρόνια αργότερα, η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα για εκταφή και τα οστά του τα μετέφεραν στην Αλεξανδρούπολη.

Η ανακάλυψη του αστέγου

Όλα τα δεδομένα ανατράπηκαν στις 10 Δεκεμβρίου 2000. Αστυνομικοί που έκαναν περιπολία στο Καματερό εντόπισαν έναν άνδρα σε κακή κατάσταση, ο οποίος περιφερόταν άσκοπα. Τον οδήγησαν στο Τμήμα, καθώς δεν διέθετε πάνω του ταυτότητα ή άλλο έγγραφο που να αποδείκνυε ποιος ήταν.

Ο αξιωματικός τον ρώτησε για τα στοιχεία του. Εκείνος απάντησε ότι τον λένε Πασχάλη, 33 ετών, με καταγωγή από την Αλεξανδρούπολη. Όταν ο αξιωματικός έδωσε τα στοιχεία του στα κεντρικά για εξακρίβωση, για να βρουν αν είχε απασχολήσει τις αρχές παλαιότερα, ένας αστυνομικός απάντησε: «Αυτό το άτομο είναι νεκρό από τον Ιούνιο του 1993!».

Η μητέρα του μόλις είχε γυρίσει από το νεκροταφείο, όταν την κάλεσαν από το αστυνομικό τμήμα. «Ο Πασχάλης μας είναι νεκρός εδώ και πολλά χρόνια», απάντησε. Τότε, ο αξιωματικός της περιέγραψε τι είχε συμβεί, λέγοντάς της ότι ο άνδρας που είχε δίπλα του ισχυριζόταν ότι ήταν γιος της.

Ο αστυνομικός έδωσε στον Πασχάλη το ακουστικό να μιλήσει με τη γυναίκα. Οι γονείς άρχισαν να μιλάνε με το παιδί τους που το θεωρούσαν νεκρό. Μάνα και πατέρας πήραν το πρώτο αεροπλάνο και ταξίδεψαν στην Αθήνα.

Μετά από 7 χρόνια πένθους αντίκρισαν και πάλι το γιο τους, τον οποίο θεωρούσαν νεκρό.

Η αρχική τους επιμονή ήταν σωστή αλλά οι συμπτώσεις τους οδήγησαν σε έναν αδικαιολόγητο πόνο.

Η συγκίνηση και η χαρά ήταν τεράστια.

Έπειτα, και οι τρεις πλέον πήραν το αεροπλάνο και ταξίδεψαν όλοι μαζί για την Αλεξανδρούπολη.

Πληροφορίες: «Τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας τριακονταπενταετίας όπως τα έζησα». Πάνος Σόμπολος. Εκδόσεις: Πατάκη

Αρχική εικόνα: ΑΙ