“The House of the Rising Sun”. Η μεγάλη επιτυχία του συγκροτήματος “The Animals”. Το ξέρετε ότι είναι παραδοσιακό τραγούδι και κανείς δε γνωρίζει ποιος το συνέθεσε;

Το τραγούδι «Τhe House of the Rising Sun» έγινε γνωστό το 1964 από το συγκρότημα «The Animals» και είναι μια από τις πιο διαχρονικές επιτυχίες της φολκ-ροκ μουσικής. Το έχουν διασκευάσει πολλοί καλλιτέχνες. Έχει μείνει στην κορυφή των βρετανικών, αμερικανικών και καναδικών chart για μεγάλα διαστήματα.

Πρόκειται για ένα αμερικανικό παραδοσιακό τραγούδι με άγνωστους συντελεστές, που έχει διχάσει με την ιστορία του. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά σενάρια. Υπάρχουν όμως και δυο εκδοχές που έχουν επικρατήσει μέσα από το πέρασμα του χρόνου.

Ένας οίκος ανοχής στη Νέα Ορλεάνη ονομαζόταν «Τhe House of the Rising Sun» και λέγεται ότι πήρε το όνομα του από τη μαντάμ Μαριάν Λε Σολείλ Λεβάντ. Το επίθετο της παραπέμπει στον ανατέλλοντα ήλιο. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1862 και έκλεισε ύστερα από καταγγελίες ενοχλημένων κατοίκων της περιοχής το 1874.

Η δεύτερη ιστορία μιλάει για μια γυναικεία φυλακή στη Νέα Ορλεάνη, όπου στην είσοδο υπήρχε μια μεγάλη ζωγραφιά με τον ήλιο να ανατέλλει. Εκεί αποδίδουν κάποιοι και τον στίχο:

Well, I got one foot on the platform

The other foot on the train

I’m goin’ back to New Orleans

To wear that ball and chain

Που στα ελληνικά αποδίδεται ως εξής:

Έτσι, έχω το ένα μου πόδι στην πλατφόρμα

Το άλλο πόδι στο τρένο

Γυρνάω πίσω στη Νέα Ορλεάνη

Να βάλω αυτή την μπάλα και την αλυσίδα

Ο πρώτος καλλιτέχνης που το έκανε γνωστό ήταν ο Αλεξάντερ Τέξας, τη δεκαετία του 1920. Το τραγούδι μπορούσε να ηχογραφηθεί ελεύθερα αφού κανένας δεν είχε διεκδικήσει πνευματικά δικαιώματα.

Ο λαογράφος Άλαν Λόμαξ, ο οποίος ασχολούνταν με την ιστορία της φολκ μουσικής ηχογράφησε το κομμάτι το 1937 με τη φωνή της 16χρονης Τζόρτζια Τάρνερ. Την περίοδο εκείνη ήταν που κυκλοφόρησε πρώτη φορά έντονα η φήμη ότι το τραγούδι μιλούσε για τη ζωή ενός ανθρώπου που καταστράφηκε από το «Σπίτι του Ανατέλλοντος Ηλίου».  Μια πόρνη ή ένας φυλακισμένος.

Αρκετά χρόνια αργότερα το συγκρότημα «The Animals», ηχογράφησε το τραγούδι κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας με τον Τσακ Μπέρι. Το 2010 ο Έρικ Μπάρτον, τραγουδιστής του συγκροτήματος, αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι η σχέση του με το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν καρμική. «Φτιάχτηκε για μένα κι εγώ για εκείνο», εξομολογήθηκε και συνέχισε «Το ότι βρισκόμασταν σε περιοδεία με τον Τσακ Μπέρι ήταν ο ιδανικός τρόπος να το κάνουμε γνωστό στον κόσμο. Να δούμε την ανταπόκριση. Το ηχογραφήσαμε με την πρώτη πρόβα. Ήταν το τραγούδι που επηρέασε μουσικά τον Μπομπ Ντύλαν. Το ζήλεψε, το λαχτάρησε αυτό το τραγούδι. Το ηχογράφησε στον πρώτο του δίσκο».

Ήταν το πρώτο τραγούδι από το 1962 που έμεινε πρώτο σταθερά στις αμερικανικές μουσικές λίστες που δεν το είχε γράψει ο Τζον Λένον ή ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ.