Θα κοιμόσασταν σε αυτή την κάψουλα; Η μόδα στην Ιαπωνία με “δωμάτια” ύψους 1 μέτρου και πλάτους μόλις 2 μ.

Η Ιαπωνία, είναι γνωστή για ένα ιδιαίτερο είδος διαμονής. Τα ξενοδοχεία κάψουλες. Δημιουργήθηκαν την δεκαετία του 1970 και είναι αδιαμφισβήτητα μια ιδέα που δεν συνίσταται για κλειστοφοβικά άτομα. 

Τι είναι τα ξενοδοχεία “κάψουλες”

Οι κάψουλες, είναι μικρά δωμάτια με κύριο έπιπλο το κρεβάτι. Έχουν διαστάσεις συνήθως 1,2 επί 2 μ. και 1 μ. σε ύψος. Η λογική τους, είναι η εξοικονόμηση χώρου. Είναι μία ιαπωνική πατέντα. Οι κάψουλες πολλαπλασιάστηκαν και “‘άνθησαν” με διαφορετικές προσαρμογές, ώστε να είναι λειτουργικές για διαφορετικές κουλτούρες.

Η ιδέα, δημιουργήθηκε ως μια φθηνή λύση διανυκτέρευσης για απρόοπτες καταστάσεις που συμβαίνουν στους ντόπιους. Άτομα που άργησαν για τη δουλειά τους, που ήπιαν λίγο παραπάνω και ξεχάστηκαν ή έχασαν το τελευταίο τρένο. Το ταξί, έτσι και αλλιώς, δεν αποτελεί επιλογή για τους Ιάπωνες, λόγω ακριβού κόστους.

Σήμερα, οι κάψουλες είναι μία τάση μόδας όχι μόνο για τους Ιάπωνες αλλά και για τους τουρίστες που επισκέπτονται την Ιαπωνία. Ένας τουρίστας, σε μία χώρα δεν περνάει πολύ χρόνο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, αφού τριγυρνάει όλη την μέρα στα αξιοθέατα. Έτσι, η λύση ενός κρεβατιού μόνο για τον ύπνο είναι μια δημοφιλής και σίγουρα φθηνή επιλογή.

Οι κάψουλες, λόγω του πολύ μικρού τους μεγέθους, δεν είναι ιδανικές για κλειστοφοβικούς αλλά ούτε και για άτομα που κοιμούνται ελαφρώς.

Και ας μη σχολιάσουμε καθόλου το θέμα του αποχωρητηρίου.

Το Κίνημα του Μεταβολισμού και η σχέση του με τις “κάψουλες”

Τα ξενοδοχεία κάψουλες, ήταν ιδέα ενός Ιάπωνα αρχιτέκτονα, του Κίσο Κουροκάβα. Ήταν ο ιδρυτής του αρχιτεκτονικού αβάνγκαρντ κινήματος του “Μεταβολισμού”, μεταξύ των δεκαετιών 1960 και 1970. Οι υποστηρικτές του μεταβολισμού, πίστευαν ότι τα κτίρια δεν είναι στατικές οντότητες αλλά μεταβάλλονται συνεχώς. Υποστήριζαν δηλαδή την αλλαγή και τη μη μονιμότητα στα κτίρια αλλά και στη ζωή.

Η Ιαπωνία, γνώρισε μεγάλες φυσικές καταστροφές και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε πίσω του τεράστια πλήγματα. Πολλές πόλεις σχεδόν ισοπεδώθηκαν και χρειάστηκε να ξαναχτιστούν από την αρχή. Ο Κουροκάβα, περιέγραφε την χώρα ως «αβεβαιότητα της ύπαρξης, έλλειψη πίστης στο ορατό και καχυποψία του αιώνιου».

Με αυτή τη φιλοσοφία, το 1972, δημιούργησε τον Πύργο Κάψουλας Νακαγίν. Ήταν το πρώτο του ολοκληρωμένο και χαρακτηριστικότερο κτίριο αρχιτεκτονικής. Ήταν μία σύνθεση από δύο πύργους σκυροδέματος.

Εκεί, στεγάζονταν 140 κάψουλες. Ήταν προκατασκευασμένες αυτόνομες μονάδες, που φιλοξενούσαν γραφεία και διαμερίσματα, λειτουργία που έχουν ακόμη και σήμερα. Ήταν σχεδιασμένες για να αφαιρούνται και να αντικαθίστανται, αν κρινόταν απαραίτητο, κατά τη διάρκεια ζωής του κτιρίου.

Το κίνημα των μεταβολιστών είχε διαλυθεί ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, αφού η φιλοσοφία τους είχε ουτοπική διάσταση. Ωστόσο, ο Κουροκάβα συνέχιζε να είναι πιστός στη φιλοσοφία του περί αναλώσιμων κτιρίων ως οδηγό για βιώσιμη αρχιτεκτονική.

Λίγα χρόνια μετά από το δημιούργημα του Κουροκάβα, ένας οραματιστής αρχιτέκτονας δημιούργησε το πρώτο στο είδος του ξενοδοχείο “κάψουλας”. Άνοιξε την 1 Φεβρουαρίου 1979 και το ονόμασε “Capsule Inn”. Βρισκόταν στη συνοικία Ουμέντα της Οσάκα.

Η τιμή διανυκτέρευσης, είχε κόστος 1600 γεν, δηλαδή περίπου 12 ευρώ. Ο αρχιτέκτονας, θεωρούσε το ξενοδοχείο στοιχείο κοινωνικής διαφοροποίησης, ενάντια της αστικής ομογενοποίησης, καθώς και ένα προσωπικό καταφύγιο.

Η διαρρύθμιση

Τα ξενοδοχεία βρίσκονται σε όλη την Ιαπωνία και πιο συχνά, σε μεγάλες πόλεις και κατοικημένες περιοχές. Τα πιο διαδεδομένα ξενοδοχεία με κάψουλες βρίσκονται σε διάσημες γειτονίες του Τόκιο όπως η Σιντζούκου, η Σιμπούγια και η Ακιχαμπάρα. Ακόμη, μπορούν να συναντηθούν κοντά σε μεγάλους κόμβους  όπως ο σταθμός του Τόκιο, το αεροδρόμιο Ναρίτα και το αεροδρόμιο Ανέντα.

Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι προσαρμοσμένα μόνο για άντρες. Ωστόσο, υπάρχουν και επιλογές για γυναίκες. Κάποια ξενοδοχεία που είναι μεικτά, χωρίζουν τους ορόφους τους, ανά φύλο.

Η πιο γνωστή αλυσίδα ξενοδοχείων είναι το “Nine hours”. Η διαμονή, όπως λέει το όνομα της αλυσίδας, είναι περίπου 9 ώρες. Τα ξενοδοχεία, είναι προσαρμοσμένα για να μένει κάποιος μόνο ένα βράδυ, για ύπνο και ξεκούραση.

Σε περίπτωση που κάποιος θέλει να μείνει περισσότερες ημέρες, θα πρέπει να κάνει τσεκ ιν και τσεκ άουτ κάθε μέρα. Επίσης οι επισκέπτες, καλούνται να μην τρώνε ή να καπνίζουν μέσα στην κάψουλα.

Μέσα στην κάψουλα, παρέχονται σεντόνια, κουβέρτες και μαξιλάρια, πρίζες , δωρεάν Wi-Fi internet,  ενσωματωμένο φως, ξυπνητήρι, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Υπάρχει επίσης κουρτίνα στην είσοδο για ιδιωτικότητα.

Οι επισκέπτες, αν θέλουν μπάνιο ή τουαλέτα θα πρέπει να πάνε στους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου που βρίσκονται στο τέλος της κάθε αίθουσας με κάψουλες. Τα μπάνια είναι σε ιαπωνικό στιλ. Υπάρχει δηλαδή, ένα σκαμνί μπροστά από κάθε ντους για το μπάνιο τους. Υπάρχουν όμως και ιδιωτικές καμπίνες για ντους.

Οι κοινόχρηστοι χώροι, διαθέτουν εστιατόρια, μηχανήματα αυτόματης πώλησης, εγκαταστάσεις πλυντηρίων, σαλόνια, αίθουσες ψυχαγωγίας και βιβλιοθήκες με μάνγκα.

Φυσικά οι κάψουλες έχουν δεχθεί αρνητική κριτική γιατί απευθύνονται σε φτωχούς εργαζόμενους και ταξιδιώτες και οι συνθήκες είναι απαράδεκτες για το σύγχρονο πολιτισμό. Αν και κάποιοι τις θεωρούν πρωτοπορία, για άλλους είναι σύγχρονες κατακόμβες, όπου καταφεύγουν οικονομικοί παρίες, που θα προτιμούσαν ένα κανονικό ξενοδοχείο, αν η διανυκτέρευση δεν ήταν ακριβότερη από το ημερομίσθιό τους.

Αρχική εικόνα: Flickr

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Η γέφυρα που αλλάζει σχήμα ανάλογα από το σημείο που την κοιτούν οι περαστικοί. Γιατί θυμίζει τρενάκι του λούνα παρκ