“Θα ήθελα να ήμουν στην Τζαμάικα με μια 18άρα”. Μια αθυρόστομη συνέντευξη του Λευτέρη Παπαδόπουλου για την ΑΕΚ, τη σάτιρα του Μητσικώστα και το Ροκ

πηγή:  exarhiotis.gr 

Το 2017, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, λάτρης της μουσικής, του ωραίου φύλου και της ΑΕΚ, έδωσε μια ροκ συνέντευξη στην τοπική εφημερίδα “Εξαρχειώτης”. Απολαύστε την:

Διαχρονικά βαθύτατα σκεπτόμενος και καυστικός. Αποπνέετε μια ευθύτητα και μια αυθεντική μαγκιά… Ποιος είναι, λοιπόν, ο μάγκας της εποχής μας και ποιος αντίστροφα ο χαρακτήρας που απεχθάνεστε;

-Σέβομαι πάρα πολύ τους ανθρώπους, οι οποίοι από το μηδέν έφτασαν στο άπειρο, αγωνιζόμενοι. Αυτοί που έδωσαν μάχη, χωρίς να κάνουν πουστιές, κι έφτασαν ψηλά. Σιχαίνομαι τους ψεύτες και τους υποκριτές.

Μια εικόνα που σας ταξιδεύει…

-Θα μπορούσα τώρα για να ταξιδέψω, να έχω δίπλα μου ένα κορίτσι 18χρονο και να πάμε στη Τζαμάικα. Μια 18άρα κούκλα…

Ο φίλος Γιώργος Μητσικώστας πάντα σατιρίζει μια τάση σας προς το… μπινελίκιον. Έχει κι αυτό τη μαγεία του;

-Είναι φίλος μου, τον εκτιμώ βαθιά. Έχει την άνεση να τα λέει φωναχτά, είναι και Αεκτζής. Όσον αφορά στο μπινελίκι, έτσι αισθάνομαι. Είμαι παιδί γειτονιάς, λαϊκών ανθρώπων, με τον τρόπο αυτό εκφράζομαι. Έτσι έγραφα κιόλας.

Ποιον θα βρίζατε αυτή τη στιγμή;

-Toν φίλο μου τον Γιώργο (σ.σ. ο οποίος μόλις μπήκε στο σπίτι του κ. Λευτέρη, όπου πραγματοποιείται η συνέντευξη), στον οποίο, όταν χαλάει η τηλεόραση, ρίχνω τα μπινελίκια του κι έρχεται και τη φτιάχνει!… (γέλια).

Μετά απ΄ ό,τι έχετε συγγράψει, τι θα αποτυπώνατε τώρα στο χαρτί;

-Θέλω να γράψω ένα βιβλίο, το οποίο ουσιαστικά έχω έτοιμο, για τους… κλανιάρηδες. Προέρχομαι από μία οικογένεια, που όλοι έκλαναν. Κυρίως ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν τσαγκάρης. Οι τσαγκάρηδες καθόντουσαν στον πάγκο και κουβεντιάζανε χαζολογήματα… διάφορα. Ταυτόχρονα κλάνανε, όπως κι εγώ. Περισσότερο όμως κλάνει ο σκύλος της κόρης μου, και μάλιστα βρωμερά, με αποτέλεσμα να τους τρελαίνει όλους. ΕΞού και το όνομά του, «Κλανιάρης»…

Δανειζόμενος τίτλο βιβλίου σας, «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια», ποια… γιοφύρια οφείλουμε να πιάσουμε ως κοινωνία;

-Πρώτον, να μη λέμε ψέματα, δεύτερον να μη γλείφουμε και τρίτον να δουλεύουμε! Εδώ στην Ελλάδα καλομάθαμε και οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει την τεμπελιά. Αυτή είναι η ιστορία.

Κεφάλαιο δημοσιογραφία στη ζωή σας… Πώς βλέπετε το παρόν και την EΞέλιξή της;

-Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα στην Ελλάδα και δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα βγούμε από το αδιέξοδο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη δημοσιογραφία. Έχουν κλείσει πάρα πολλές εφημερίδες, χιλιάδες δημοσιογράφοι είναι άνεργοι, το ταμείο ανεργίας δεν έχει φράγκα να τους δώσει για να περνάνε… Όλα έχουν δυσχερανθεί πολλαπλάσια. Παρόλα αυτά, οι μέρες που διανύω είναι χαμογελαστές. Ο γιος μου είναι διευθυντής σύνταξης στην ιστορική κι ακόμα και σήμερα πολύ δυνατή εφημερίδα «Καθημερινή». Παρότι είμαι συνταξιούχος και άνεργος, το γεγονός ότι ο γιος μου έκανε ένα τόσο μεγάλο επαγγελματικό άλμα, με κάνει ευτυχή.

Αμέτρητοι στίχοι, χιλιάδες τραγούδια, ξεχωριστές συνεργασίες… Μια γενική θέση σας για το ελληνικό πεντάγραμμο.

-Σήμερα δεν πάμε καλά. Το ελληνικό τραγούδι έφτασε στο κατακόρυφο, την εποχή του Χατζηδάκη, του Λοΐζου, του Ξαρχάκου. Πλέον δεν υπάρχουν αυτά τα… αναστήματα, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχουν οι συνθήκες που θα δημιουργούσαν εικόνες, για να μπουν στα ελληνικά τραγούδια. Στα χρόνια τα δικά μου, είχαμε τον εμφύλιο, την αντίσταση, την κατοχή, τελείως διαφορετικά βιώματα. Σήμερα ο νέος από που έχει να μάθει; Μόνο από τα ερωτικά του. Μονομερώς. Δηλαδή, «σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς»… Ποια είναι η διέξοδος;

Καλλιτέχνες / σημεία αναφοράς για εσάς.

-Ξαρχάκος, Λοΐζος, Νταλάρας, Αλεξίου και Μητσιάς.

Παράπονα… πληγές που τυχόν κουβαλάτε;

-Κανένα, καμία. Συνεργάστηκα με επιτυχία κι όταν υφίσταται επιτυχία, δεν υπάρχουν τσακωμοί.

Εξάρχεια και ευρύτερο κέντρο της Αθήνας…

-Εγώ είμαι από την πλατεία Βικτωρίας, ωστόσο έχω απεριόριστη αγάπη για τα Εξάρχεια. Θεωρώ πως είναι η καρδιά της πρωτεύουσας, ενώ έχω κι ΕΞαιρετικές αναμνήσεις από την περιοχή, καθώς εκεί έμενε και μένει ο Ξαρχάκος.

Από που πηγάζει η ποιητική σας δημιουργία;

-Από τον έρωτα και τη νεολαία. Γι’ αυτό έγραψα κι ένα τραγούδι, με μουσική του Θεοδωράκη, τελευταία… «Έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…».

Τι είναι Τέχνη και τι Πολιτισμός;…

-Πολιτισμός είναι οτιδήποτε φτιάχνει τη ζωή του ανθρώπου και την κάνει πιο ευχάριστη. Πέρα από το θέατρο, τη μουσική κ.τ.λ. Πολιτισμός είναι να προσφέρεις μια καρέκλα σε έναν άνθρωπο για να κάτσει, να του χαρίσεις τη σκιά κάτω από τον ήλιο… Τέχνη είναι κάθε τι που στηρίζεται στην αγάπη του ανθρώπου να δώσει στον συνάνθρωπό του κάτι καλύτερο.

Η πιο εγκάρδια ευχή σας προς τον κόσμο…

-Καταρχάς, να υπάρχει ειρήνη, κατά δεύτερον οι φτωχοί να βρουν δουλειά, να μπορούν να βιοπορίζονται αξιοπρεπώς. Υπάρχουν αμέτρητοι άνεργοι στη χώρα μας κι αυτό προσωπικά με πληγώνει… Διότι θυμάμαι σαν μικρό παιδί τον πατέρα μου να μη δουλεύει και τη μάνα μου να ξενοδουλεύει, προκειμένου να έχουμε φαγητό.

«Παραμυθάκι μου»…

-Ένα τραγούδι αγαπησιάρικο και χαριτωμένο, το οποίο μάλιστα έχει ακουστεί στον «Εξορκιστή», ταινία που έκανε θραύση! Μια τρυφερή έκφραση προς ένα κοριτσάκι…

Ελλάδα, Ευρώπη… Πώς βλέπετε την ΕΞέλιξη, πολιτικά και ιστορικά;

-H Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε. Σε διαφορετική περίπτωση, πάμε κατά διαόλου. Είμαστε προσδεμένοι στο άρμα της Ευρώπης και καλό θα είναι να παραμείνουμε έτσι.

Εφόσον η γυναίκα ήταν μουσικό όργανο, ποιο θα ήταν αυτό;…

-Mια ολόκληρη ορχήστρα! Η κάθε μία είναι ένα ξεχωριστό όργανο, ΕΞαρτάται από την προσωπικότητά της. Οι γυναίκες είναι σπουδαία όντα…!

Τελεία και παύλα, ΑΕΚ είσαι… Πάθος, αγάπη, αρρώστια;…

-Είναι εμβληματική ομάδα για εμένα, οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας μου κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη. Θεμελιακά η ΑΕΚ είναι απλά… πατρίδα μου! Σημειωτέον, ωραίος ο Αραούχο, πολύ καλός παίχτης, αλλά η ομάδα πρέπει να σκάψει στα θεμέλια και να βγάλει δικούς της παίχτες, όπως τον Ντέμη Νικολαΐδη, τον Θωμά Μαύρο, ο οποίος ξεκίνησε από τον Πανιώνιο, ωστόσο εδραιώθηκε στην ΑΕΚ. Δεν γίνεται συνέχεια να βρίσκονται Μελισσανίδηδες να πληρώνουν, ώστε να έρχονται αξιόλογοι παίχτες μόνο από το εξωτερικό. Σου μιλάει ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί με το σώβρακο στο σπίτι του, δουλεύει και θα δουλεύει, δεν είναι τεμπέλης, ακόμα κι αν γέρασε… Δεν έχω κανένα άλλο μεράκι.

Η κυρίαρχη φιλοσοφία σας για τη ζωή…

-Δουλειά, διάβασμα κι ευθύνη… Λόγου χάρη κάνεις παιδιά, πρέπει να αγωνίζεσαι αδιάκοπα γι’ αυτά. Εάν γράφεις, πρέπει να γράφεις καλά, να διαβάζεις, για να γράφεις σωστά.

Τι είναι ροκ για εσάς;…

-Ροκ είναι οτιδήποτε καινούριο, φρέσκο και καθαρό!

Ρίχνοντας την… αυλαία της κουβέντας μας, συμπληρώστε μου τις εξής φράσεις: 1) Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αγαπά… 2) Η επανάσταση απαιτεί…

-1) Το μουνί! 2) Αγώνα!

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο Δομάζος υπέγραψε στον ΠΑΟ με αμοιβή μια πορτοκαλάδα! Το «εμπάργκο» από τους συμπαίκτες του στο ντεμπούτο του και η μεταγραφή στην ΑΕΚ εξαιτίας μιας αθλητικής εφημερίδας