«Θα είμαι νεκρός μέσα σε ένα τέταρτο». Τα τελευταία λόγια του Ρόμελ. Ο μυστηριώδης θάνατος της «Αλεπούς της Ερήμου» που κατάπιε μια κάψουλα υδροκυάνιου μετά από διαταγή του Χίτλερ

Στις 20 Ιουλίου 1944 η απόπειρα δολοφονίας κατά του Αδόλφου Χίτλερ απέτυχε. Η Γκεστάπο ξεκίνησε αμέσως έρευνα για να εντοπίσει τους δράστες που θέλησαν να δολοφονήσουν τον Φύρερ. Μέσα σε λίγες μέρες, περισσότεροι από 200 συνωμότες βασανίστηκαν άγρια, τουφεκίστηκαν ή απαγχονίστηκαν.

Ο «εγκέφαλος» του σχεδίου, Κλάους φαν Στάουφενμπεργκ, προσπάθησε να αυτοκτονήσει χωρίς επιτυχία. Πυροβολήθηκε στο κεφάλι, αλλά επέζησε. Στην κλινική όπου νοσηλευόταν, πολλές φορές παραμιλούσε και ανέφερε το όνομα του Ρόμελ. Άνδρες της Γκεστάπο που τον φρουρούσαν τον άκουσαν να λέει πως «ο Ρόμελ είναι η τελευταία μας ελπίδα».

Αν και ο Ρόμελ δεν αναμείχθηκε στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, ήταν ενήμερος για το σχέδιο δολοφονίας και κατηγορήθηκε γι’ αυτό.

Καθώς ήταν αγαπητός στο γερμανικό κοινό, ο Χίτλερ αποφάσισε να μην τον παραπέμψει στο «Λαϊκό Δικαστήριο».

Του έδωσε την επιλογή να αυτοκτονήσει και σε αντάλλαγμα η οικογένειά του θα σωζόταν.

«Θα είμαι νεκρός μέσα σε ένα τέταρτο»

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ, ο δικτάτορας θεώρησε ότι Ρόμελ γνώριζε για την συνωμοσίας εις βάρος του και δεν τον ενημέρωσε. Τον κατηγόρησε για «εσχάτη προδοσία». Ο γιος του Έρβιν Ρόμελ, Μάνφρεντ, σε γράμμα του αποκάλυψε τις τελευταίες ώρες του πατέρας του.

Η επιστολή γράφτηκε στις 27 Απριλίου 1945, μισό χρόνο περίπου μετά την αυτοκτονία του Ρόμελ, υπό την πίεση των Συμμαχικών Δυνάμεων που βγήκαν νικήτριες από τον πόλεμο.

Ο Έρβιν Ρόμελ βρισκόταν τον Αύγουστο του 1944 στο σπίτι του στο Χέρλικγεν με αναρρωτική άδεια. Στις 17 Ιουλίου 1944 είχε τραυματιστεί σοβαρά στο κρανίο όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ανατράπηκε.

Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο 15χρονος Μάνφρεντ έτρωγε πρωινό μαζί με τον πατέρα του. Στις 12 ακριβώς ένα αμάξι με πινακίδες από το Βερολίνο, σταμάτησε μπροστά από το σπίτι του Ρόμελ.

Δύο στρατηγοί, ο Μπέργκντορφ και ο Μάισελ κατευθύνθηκαν προς την «Αλεπού της Ερήμου» και ζήτησαν να μιλήσουν μαζί του ιδιαιτέρως. Ο Ρόμελ πίστευε πως είτε θα βρισκόταν ενώπιον του «Λαϊκού Δικαστηρίου» είτε ο Χίτλερ θα του ανέθετε νέα αποστολή στην Ανατολή. Ο Μάνφρεντ μετά από λίγα λεπτά άκουσε τον πατέρα του να πηγαίνει στο δωμάτιο της γυναίκας του και αντίκρισε τη χλωμή του όψη.

«Μόλις χρειάστηκε να πω στη μητέρα σου ότι θα είμαι νεκρός μέσα σε ένα τέταρτο μιας ώρας. Να πεθαίνεις από το χέρι των δικών σου ανθρώπων είναι σκληρό. Αλλά το σπίτι είναι περικυκλωμένο και ο Χίτλερ με κατηγορεί για εσχάτη προδοσία. Λόγω των υπηρεσιών μου στην Αφρική, έχω την επιλογή να πεθάνω με δηλητήριο. Οι δυο στρατηγοί το έχουν φέρει μαζί τους. Είναι θανατηφόρο σε τρία δευτερόλεπτα. Εάν δεχθώ, δεν θα ληφθούν οι καθιερωμένες διαδικασίες εναντίον της οικογένειάς μου, δηλαδή εναντίον σας».

Ο Ρόμελ είπε στον γιο του πως δεν υπάρχει λόγος να αντισταθεί κανείς και τον έβαλε να υποσχεθεί πως δεν θα πει τίποτα γι΄ αυτά που μόλις του είχε ανακοινώσει.

Στη συνέχεια τού ζήτησε να φωνάξει τον Χέρμαν Άλντινγκερ, βοηθό του Ρόμελ, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την στιγμή στο σπίτι.

«Είναι όλα σχεδιασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Σε ένα τέταρτο της ώρας θα δεχθείς ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο «Wagnerschule» στην Ουλμ ότι είχα εγκεφαλικό επεισόδιο καθ’ οδόν για ένα συνέδριο. Πρέπει να φύγω, μου έδωσαν περιθώριο μόνο δέκα λεπτά».

Ο Μάνφρεντ και ο Άλντινγκερ βοήθησαν τον Ρόμελ να φορέσει την στρατιωτική του ενδυμασία. Ο Έρβιν κατευθύνθηκε προς τους δύο στρατηγούς που τον περίμεναν στον κήπο του σπιτιού του.

Ο Έρβιν Ρόμελ μπήκε στο αμάξι και είκοσι λεπτά αργότερα το τηλέφωνο χτύπησε. Η «Αλεπού της Ερήμου» είχε πεθάνει.

Οι άνδρες της Γκεστάπο που παρακολουθούσαν το σπίτι του Ρόμελ είχαν σαφείς οδηγίες να δολοφονήσουν τον  Ρόμελ αν έφερνε αντίσταση και να καταστρέψουν το σπίτι του.

Ο Ρόμελ έμεινε στο αμάξι μόνος του με τον στρατηγό Μπέργκντορφ. Κατάπιε την κάψουλα υδροκυανίου και σε τρία δευτερόλεπτα ήταν νεκρός.

Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Έρβιν Ρόμελ έθεσε τέλος στην ζωή του, σε ηλικία 52 ετών.

Υπήρξε ένας από τους ικανότερους στρατιωτικούς ηγέτες κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Για τις στρατηγικές του ικανότητες έμεινε γνωστός ως η «Αλεπού της Ερήμου», κυρίως για την επιχείρησή του στη Βόρεια Αφρική, ως διοικητής του «Άφρικα Κορπς».

Ο Ρόμελ πιθανός διάδοχος του Χίτλερ

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Ρόμελ ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Χίτλερ. Στη γυναίκα του είχε πει πως ο «Φύρερ γνωρίζει τι είναι σωστό για εμάς», ενώ θεωρούσε πως ο Χίτλερ θα ένωνε το γερμανικό έθνος.

Στην πορεία όμως απογοητεύτηκε και μετά την αποτυχημένη οργάνωση της άμυνας στις ακτές της Νορμανδίας το 1943, υποστήριξε ότι η Γερμανία χρειάζεται να διαπραγματευτεί με τις συμμαχικές δυνάμεις, καθώς δεν θα κέρδιζε ποτέ τον πόλεμο.

Παράλληλα, έπαψε να υπακούει πλήρως στις εντολές του Χίτλερ που ήθελε όλοι του οι αντίπαλοι να πεθάνουν, ενώ ήταν κατηγορηματικά αντίθετος για τις τακτικές που ακολουθούσε ο Φύρερ εναντίον των θυμάτων του.

Γνώριζε πως ο Χίτλερ έπρεπε να χάσει την εξουσία του, αλλά ποτέ δεν συμφώνησε να πραγματοποιηθεί απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Θεωρούσε πως αν δολοφονούταν θα γινόταν μάρτυρας στα μάτια του γερμανικού λαού. Έπρεπε να συλληφθεί και να δικαστεί για όλα τα εγκλήματα που είχε διαπράξει.

Από την άλλη πλευρά, ο Χίτλερ ήξερε πως ο Ρόμελ αντιμετωπιζόταν από τους Γερμανούς ως εθνικός ήρωας και ήταν ο επικρατέστερος υποψήφιος για να τον διαδεχθεί στην εξουσία. Αποφάσισε να τον «ξεφορτωθεί» κατηγορώντας τον για προδοσία, χωρίς όμως να περάσει από το «Λαϊκό Δικαστήριο».

Η κηδεία του Έρβιν Ρόμελ πραγματοποιήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1944. Ενταφιάστηκε με τιμές ήρωα πολέμου στο Χέρλιγκεν.

Μετά τον θάνατό του ο θρύλος του γιγαντώθηκε. Θεωρήθηκε «ανθρωπιστής» και εξαιρετικός επαγγελματίας. Ποτέ δεν κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου, ενώ ηγέτες των Συμμαχικών Δυνάμεων ποτέ δεν δίστασαν να συγχαρούν τον Ρόμελ και τον ακέραιο και δίκαιο χαρακτήρα του.

Ο Έρβιν Ρόμελ μνημονεύεται μέχρι σήμερα στη Γερμανία. Το όνομά του έχει δοθεί σε πολλές οδούς και ένα μνημείο στη γενέτειρά του τον αποκαλεί «θύμα της τυραννίας».

Παρόλα αυτά, η «Αλεπού της Ερήμου», διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην επικράτηση του ναζιστικού οικοδομήματος κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και είναι πολύ πιθανό να ενδιαφέρθηκε πολύ περισσότερο για τη σταδιοδρομία του, παρά για τις φρικαλεότητες των Ναζί, όπως πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Twitter

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:Μοντγκόμερι. Ο στρατηγός που νίκησε τον Ρόμελ, τον αγαπημένο στρατηγό του Χίτλερ. Ήταν αλαζόνας, αγενής και περιφρονούσε τους Αμερικάνους. Συνέβαλε καθοριστικά στη διάλυση της ναζιστικής Γερμανίας…