Το τεράστιο υδροηλεκτρικό φράγμα που χρησιμοποιήθηκε πάγος αντί για νερό για τη δημιουργία 30 εκατομμυρίων τόνων σκυροδέματος. Ονομάστηκε “ναός από μπετόν” και φτιάχθηκε από 40.000 εργάτες (βίντεο)

Με ταχύτητα πάνω από 140 χιλιόμετρα την ώρα, το “μούγκρισμα” του νερού γίνεται εκκωφαντικό. Πίσω από από το φράγμα του Ιταϊπού τα νερά κυλούν ορμητικά από υδροσωλήνες μέσα σε τουρμπίνες που φορτίζουν 18 τεράστιες γεννήτριες.

Όταν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία, μετατρέπει την ενέργεια του νερού σε ηλεκτρική ενέργεια 12.600 μεγαβάτ, αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρης της Παραγουάης και της μισή Βραζιλίας.

Οι δυο αυτές χώρες έχουν κοινό σύνορο τον Παρανά, εκεί ακριβώς όπου ξεχύνεται το φράγμα του Ιταϊπού.

Το 1973 η σύναψη μιας συμφωνίας κατέστησε τη γειτονική Παραγουάη ισότιμη συνέταιρο και κάτοχο της μισής ηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν. Το συγκεκριμένο έργο είναι το τελευταίο μιας σειράς φραγμάτων που ελέγχουν τη ροή του Παρανά, που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός (μέρος ενός μεγάλου συστήματος ποταμών) στη Νότια Αμερική, μετά τον Αμαζόνιο.

Το Ιταϊπού μετατρέπει το ποτάμι σε αχανή δεξαμενή – ταμιευτήρα- όπως τον αποκαλούν, έκτασης 1.350 στρεμμάτων, ικανή να “πλημμυρίσει” ακόμα και του καταρράκτες Γκουαϊρά, που κάποτε υπήρξαν οι  μεγαλύτεροι του κόσμου ως προς τον υδάτινο όγκο τους.

Για την κατασκευή του κυρίως φράγματος στη φυσική κοίτη του ποταμού, ένα τμήμα του ποταμού διοχετεύτηκε σε τεχνητό κανάλι. Το 1975, στην αριστερή όχθη, από την πλευρά της Βραζιλίας, άρχισε η απομάκρυνση 56,4 εκατομμυρίων τόνων πετρώματος ώστε να δημιουργηθεί ένα κανάλι παροχέτευσης, μήκους 2 χιλιομέτρων, πλάτους 150 και βάθους περίπου 90 μέτρων.

Το 1978 ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για να προλάβουν την εποχή των πλημμυρών. Προσωρινά φράγματα ανατινάχτηκαν με δυναμίτη, ενώ χρειάστηκαν 40.000 εργάτες για την κατασκευή του κυρίως φράγματος κι του υδροηλεκτρικού σταθμού.

Αντί για νερό χρησιμοποιήθηκε πάγος, μέτρο που επέτρεπε τον έλεγχο της θερμοκρασίας του σκυροδέματος κατά τη χύτευση ώστε να μη δημιουργηθούν ρηγματώσεις στο τσιμέντο κατά το στέγνωμα του υλικού.

Για την ολοκλήρωση του έργου χρειάστηκαν πάνω από 30 εκατομμύρια τόνοι σκυροδέματος, ποσότητα αρκετή για μια λεωφόρο μήκους 640 χιλιομέτρων με έξι λωρίδες κυκλοφορίας.

Ένα εργοστάσιο σε μέγεθος καθεδρικού ναού μήκους 800 μέτρων μισοβυθισμένο στα νερά του ορμητικού ποταμού.

Χρειάστηκαν δυο χρόνια για να τεθεί σε λειτουργία η πρώτη γεννήτρια και άλλα εφτά για να αναλάβουν δράση και οι 18 για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Το συνολικό κόστος του έργου υπολογίζεται στα 12 δισεκατομμύρια δολάρια. Αποτελεί από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα. Ένας “ναός” από μπετόν πάνω από τον ποταμό Παρανά.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Πώς δημιουργήθηκε ένα ηφαίστειο κάτω από τα πόδια ενός αγρότη την ώρα που έσπερνε το χωράφι του. Μετά την καταστροφή ανάρτησε πινακίδα: «Ιδιοκτήτης και Διαχειριστής του ηφαιστείου: Ντιονίζιο Πουλίντο» (φωτο & βίντεο)