Τένεσι Ουίλιαμς. Ο αμερικανός συγγραφέας με τον αλκοολικό πατέρα, την κακοποιημένη μάνα και τη σχιζοφρενή αδελφή. Εμπνεύστηκε τα έργα του από τη ζωή του και άλλαξε το θέατρο. Πέθανε από έναν φελλό

Ο άνθρωπος που άλλαξε το θέατρο με τα έργα «Γυάλινος κόσμος», «Λυσσασμένη  γάτα», «Λεωφορείον ο πόθος» γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1911 στο Μισισιπή. Το πραγματικό του όνομα, Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς, που αργότερα άλλαξε σε Τένεσι Ουίλιαμς, από την πολιτεία καταγωγής του πατέρα του.

Τα παιδικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από οικογενειακά δράματα, που τον έκαναν να απομονωθεί και να ανακαλύψει το μεγάλο του ταλέντο στο γράψιμο.

Σε μικρή ηλικία έπαθε παράλυση των κάτω άκρων, που τον ακινητοποίησε για δύο χρόνια. Ο παππούς του διάβαζε έργα του Ομήρου και του Σαίξπηρ, τα οποία του κέντρισαν το ενδιαφέρον.

Ιδιαίτερα ντροπαλός και εσωστρεφής χαρακτήρας, δεχόταν την κοροϊδία των συμμαθητών του για τη θηλυπρεπή συμπεριφορά του αλλά και του πατέρα του, που τον θεωρούσε δειλό και αδύναμο.

Ξεκίνησε να γράφει σε ηλικία 12 χρονών και στα 17 του δημοσιεύτηκε η πρώτη του ιστορία, που αφορούσε την δολοφονία ενός Φαραώ στην Αίγυπτο.

Αργότερα σπούδασε δημοσιογραφία και θεατρολογία και τα έργα του άρχισαν να γίνονται δημοφιλή στους θεατρικούς παραγωγούς.

Κέρδισε δύο βραβεία Πούλιτζερ, τα έργα του μεταφράστηκαν σε 30 γλώσσες και αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20^ου αιώνα.

Η μεγάλη αναγνώριση ήρθε, όταν ο Ηλία Καζάν σκηνοθέτησε το έργο του «Λεωφορείον ο Πόθος»  με πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο, το οποίο κέρδισε 4 Όσκαρ.

«Γιατί έγραφα; Επειδή δεν έβρισκα τη ζωή ικανοποιητική»

Οι ιστορίες που έγραφε ήταν στην ουσία βασισμένες στην πραγματική του ζωή. Οι χαρακτήρες των έργων του ήταν εμπνευσμένοι από τα μέλη της οικογένειάς του.

Ο πατέρας του είχε προβλήματα αλκοολισμού και λόγω δουλειάς έλλειπε συχνά από το σπίτι. Πολλές φορές είχε γίνει μάρτυρας στη βία που ασκούσε στη μητέρα του, η οποία είχε μια μόνιμη κηλίδα στο πρόσωπο της από τα χτυπήματα. Η μεγάλη του αδυναμία ήταν η αδερφή του Ρόουζ, που έπασχε από σχιζοφρένεια.

Ο ίδιος άρχισε να υποψιάζεται την ψυχασθένεια της, όταν ένα βράδυ μπήκε στο δωμάτιό του και του είπε «Έλα να πεθάνουμε όλοι μαζί».

Η εισαγωγή της σε ψυχιατρική κλινική και η λοβοτομή, στην οποία την υπέβαλαν εν αγνοία του, τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή.

Όπως είχε πει, η ζωή του ήταν σαν ένα έργα του αγαπημένου του συγγραφέα Τσέχωφ, απλά πιο θλιβερή.

Ο Ουίλιαμς ανακάλυψε ότι έλκονταν από άτομα του ίδιου φύλλου στην εφηβεία.

Ήταν τότε που η αδερφή του, Ρόουζ, του είχε εκφράσει το ενδιαφέρον της για ένα αγόρι, που όπως διαπίστωσε, άρεσε και σε εκείνον.

Μετά τα 28 του ξεκίνησε περιστασιακές σχέσεις με άντρες, μέχρι που γνώρισε τον Ιταλό Φρανκ Μέρλο και έμειναν μαζί για 16 χρόνια.

Ο θάνατος του Μέρλο από καρκίνο ήταν άλλο ένα γεγονός που του στοίχισε.

Ο Ουίλιαμς ήταν εθισμένος στα υπνωτικά χάπια, και το αλκοόλ και καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του πάλευε με την κατάθλιψη.

Πέθανε σε ηλικία 72 ετών στο ξενοδοχείο Elysee της Νέας Υόρκης από ασφυξία.

Τον βρήκαν νεκρό με σφηνωμένο ένα φελλό στο λαιμό του. Αργότερα κυκλοφόρησε η φήμη, ότι η πραγματική αιτία θανάτου του ήταν η υπερβολική χρήση βαρβιτουρικών και ότι διέρρευσε από τον τύπο η ασφυξία, ώστε να μη σπιλωθεί η μνήμη του. Ο θάνατος του πάντως δεν θα μπορούσε να στιγματίσει την τεράστια συγγραφική του καριέρα.

Όπως είχε πει ο ίδιος  άλλωστε «Ο θάνατος είναι μια στιγμή. Και η ζωή τόσες πολλές…»

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ήταν από τους πρώτους διανοούμενους που γενναία αποκάλυψε την ομοφυλοφιλία του. Μαρσέλ Προυστ, ο συγγραφέας του θρυλικού βιβλίου, «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο». Πώς δημιουργήθηκε το περίφημο «ερωτηματολόγιο του Προυστ»