Ταξίδι στο Κέντρο της γης. Η επικίνδυνη εξερεύνηση στο βαθύτερο σπήλαιο σε βάθος 2.212 μέτρων! Η τυχαία ανακάλυψη

Το σπήλαιο Βεριόβκιν στη Γεωργία, είναι το βαθύτερο στη Γη, φτάνοντας τα 2.212 μέτρα. Σχηματίστηκε, όταν η στάθμη της Μαύρης Θάλασσας έπεσε δραματικά, πριν εκατομμύρια χρόνια.

Βρίσκεται στην Αμπχαζία, αυτόνομη δημοκρατία της Γεωργίας, η οποία έχει κυρήξει την ανεξαρτησία της. Η περιοχή κατέχει τέσσερα από τα βαθύτερα σπήλαια στο κόσμο.

Το σπήλαιο Βεριόβκιν τοποθετείται στον ορεινό όγκο Αράμπικα, ο οποίος διακρίνεται από τον ασβεστολιθικό σχηματισμό του, το πάχος του και την ελαφρώς κατηφορική του κλίση προς τη θάλασσα.

Πήρε το όνομά του προς τιμήν του σπηλαιολόγου Αλεξάντερ Βεριόβκιν, ο οποίος έχασε τη ζωή του ζωή του, ενώ διέσχιζε το σιφώνι του σπηλαίου Σου-Ακάν.

Από τα 115 μέτρα στα 2.212 μέτρα!

Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1968. Το βάθος είχε υπολογιστεί τότε σε 115 μέτρα. Σε μετέπειτα αποστολές στο Βεριόβκιν, το 1983, ο Όλεγκ Παρφένοβ, ενώ εξερευνούσε το σπήλαιο, ένιωσε μια δυνατή πνοή ανέμου να φυσάει το πρόσωπό του.

Ο αέρας οδήγησε την ομάδα σε ένα νέο τμήμα του σπηλαίου. Μετά από έρευνες, το 1986, οι σπηλαιολόγοι έκαναν νέο ρεκόρ, φτάνοντας σε βάθος 440 μέτρων.

Οι επόμενες αποστολές έγιναν το 2000 από τις ρωσικές ομάδες Περόβο Σπίλεο και Σπίλεοκλαμπ Περόβο. Το 2016, οι εξερευνητές κατάφεραν να φτάσουν σε βάθος άνω των 1000 μέτρων.

Οι αποστολές στο σπήλαιο γίνονταν κάθε 2-3 μήνες. Τελικά, τo 2018 ο Πάβελ Ντεμίντοβ έφτασε με την ομάδα του στα 2.212, σημειώνοντας για το Βεριόβκιν το ρεκόρ του βαθύτερου σπηλαίου στη Γη.

Οι ανακαλύψεις που έγιναν έφεραν στο προσκήνιο νέα γεωγραφικά χαρακτηριστικά για τον πλανήτη, που κανένας δεν ήξερε ότι υπήρχαν μέχρι τότε.

Οι αντιξόοτητες στο σπήλαιο Βεριόβκιν

Η κατάβαση διήρκησε 3 μέρες και αντίστοιχα η ανάβαση στην επιφάνεια άλλες 3. Οι ομάδες ακολουθούσαν η μια την άλλη και έμεναν σε υπόγειες σκηνές που έστηναν.

Το σπήλαιο κατηφορίζει σχεδόν κάθετα, με μικρά οριζόντια περάσματα. Τα πρώτα 400 μέτρα ήταν πολύ στενά, γεγονός που δυσκολεύουν την κατάβαση.

Στα 800 μέτρα, οι σπηλαιολόγοι συνάντησαν ρυάκια. Πιτσιλούσαν νερό και σε συνδυασμό με την υγρασία, που συναντούσαν όσο κατέβαιναν σε μεγαλύτερο βάθος, ένιωθαν έντονο κρύο.

Η υγρασία έφτασε σε ποσοστό 100%, ενώ η θερμοκρασία κυμαινόταν στους 4-7 βαθμούς Κελσίου.

Στον πυθμένα, συνάντησαν έναν ατελείωτο λαβύρινθο.

Οι εξερευνητές έρχονταν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο συνεχώς. Υπήρχε ο φόβος της πτώσης και των πλημμυρών. Το 2018 οι σπηλαιολόγοι κινδύνευσαν να πνιγούν, γιατί η στάθμη του νερού ξεκίνησε να ανεβαίνει με πολύ γρήγορη ταχύτητα.

Η εξερεύνηση του σπηλαίου διαρκείας 10 μερών, θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγές στην ποιότητα ζωής τους. Σε μεγάλο βάθος, δε περνάει το φως του ηλίου, κάνοντας το περιβάλλον σκοτεινό. Οι σπηλαιολόγοι δε θα μπορούσαν να αντιληφθούν πότε είναι μέρα και πότε νύχτα, διαταράσσοντας τη ρουτίνα ύπνου που έχουν στον έξω κόσμο.

Έρευνες έδειξαν ότι οι μικροοργανισμοί του σπηλαίου Βεριόβκιν θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη δημιουργία αντιβιοτικών

Παρά τις αντίξοες συνθήκες, σπηλαιολόγοι εξακολουθούν να ερευνούν το σπήλαιο, κάνοντας μελέτες σχετικές με την παλαιοντολογία, τη βιολογία και τη μικροβιολογία.

«Κάθε εκατό μέτρα πρέπει να παίρνουμε δείγματα από χώμα, άμμο, άργιλο και μερικούς σταλακτίτες για περεταίρω ανάλυση: πώς η σύνθεση μικροοργανισμών προκαλούν αλλαγές στο σπήλαιο. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον του σπηλαίου είναι αρκετά φτωχό, όπου μας απασχολούν οι μικροοργανισμοί, υπάρχη ζωή εκεί μεσα και είναι κάπως ποικιλόμορφη», ανέφερε σε συνέντευξη στο BBC η Άννα Μπαράσκοβα, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Βιοοργανικής Χημείας.

Έχουν βρεθεί απολιθώματα, τα οποία βοηθούν στη γενικότερη κατανόηση της Γης ως προς το πώς δημιουργήθκαν τα βουνά και πώς τα σπήλαια μέσα σε αυτά.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Wikipedia