Μπουζούκι

Η λιθόκτιστη γέφυρα, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου,δέσποζε πάνω από τις γραμμές του τρένου Aποτελούσε σημαντικό τοπόσημο καθώς σηματοδοτούσε για δεκαετίες τον διαχωρισμό της Δραπετσώνας από τον υπόλοιπο Πειραιά. Την αποκάλεσαν γέφυρα του ρεμπέτη και η ονομασία της αποδίδεται στον λαϊκό συνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, ο οποίος είχε δηλώσει πως “για να γίνει κάποιος […]

Ο Αργύρης Βαμβακάρης έζησε στη "σκιά" του αδερφού του μέχρι τη δεκαετία του '50. Αναδείχθηκε σε έναν αξιόλογο μπουζουξή, αν και το έργο του δεν αναγνωρίστηκε όσο του άξιζε.

του Νικόλα Ζώη Καθημερινή Η σχέση των ξένων με το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι καινούργια υπόθεση. Εντοπίζεται, μεταξύ άλλων, στη Σουηδία του ’80, όταν το συγκρότημα Athinas κατέγραφε σε κασέτες την αγάπη του για την πρώτη, πιθανότατα, αστική λαϊκή μουσική της Ελλάδας. Αυτή που κατόπιν θα παιζόταν και από μουσικούς όπως ο Ολλανδός Φρανς ντε […]

«Καπετάν Αντρέας Ζέπος», “Πως θα περάσει η Βραδιά”, «Πριν το χάραμα», «Σβήσε το φως να κοιμηθούμε”, είναι μερικά από τα αγέραστα τραγούδια που χάρισε ο Γιάννης Παπαϊωάννου στο λαϊκό τραγούδι. Καθήκον του θεωρούσε να ψυχαγωγεί τον κόσμο που ερχόταν στο μαγαζί του για να ξεδώσει από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Δεξιοτέχνης του μπουζουκιού, βιρτουόζος του μπαγλαμά […]

Δεκαετία ’60. Στην οδό Αλιπέδου στον Πειραιά στηνόταν κάθε μέρα και από ένα ρεμπέτικο γλέντι. Ο δρόμος είχε 12 εργαστήρια παραγωγής μουσικών οργάνων. Το ένα δίπλα στο άλλο. Οι τεχνίτες είχαν φτιάξει τη δική τους πιάτσα, γεμάτη μελωδίες και λαϊκές ιστορίες.  Από το μαγαζί του Σκεντερίδη είχαν περάσει όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Έφερναν το […]

Ο ρεμπέτης Μιχάλης Γενίτσαρης αγάπησε το μπουζούκι σε μια εποχή που αυτό ήταν υπό διωγμό. Η οικογένεια του προσπάθησε να το παρατήσει, αλλά η επιμονή του δεν τον έκαμψε. Έτσι έγραψε το “Εγώ μάγκας φαινόμουνα”, στο οποίο περιγράφει με βιωματικό τρόπο αυτές τις δυσκολίες του. Ο Γενίτσαρης έμαθε το μπουζούκι προτού μάθει γράμματα. Αντί για […]

Ο Μάρκος βρέθηκε στο περιθώριο. Για να τα βγάλει πέρα και να καταφέρει να ζήσει τη γυναίκα και τους τρεις γιούς του, κατέφυγε σε χωριά της επαρχίας.

Γεννήθηκε το 1925, σε ένα χαμόσπιτο στο Μεταξουργείο. Από μικρός προσπαθούσε να είναι μέσα στα πράγματα.

musicpaper Του Μάκη Γκαρτζόπουλου Mια από τις κορυφαίες στιγμές της δημιουργικής πορείας του Βασίλη Τσιτσάνη, είναι η «Αχάριστη», ένα αργό χασάπικο σε στίχους του Τσιτσάνη, που γράφτηκε το 1942 και ηχογραφήθηκε σε δίσκο γραμμοφώνου τον Ιούνιο του 1947. Σε όλα τα ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια, η πρώτη εκτέλεση έχει πάντα ιδιαίτερη αξία, τόσο ιστορική όσο και καλλιτεχνική. Η «Αχάριστη» […]

Στον Πειραιά σύχναζε στους τεκέδες , όπου γνώρισε το χασίς και το μπουζούκι

Ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο μεγάλος  μουσικοσυνθέτης του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, είχε δύο μεγάλα πάθη: το μπουζούκι του και το τσιγάρο. Το πρώτο τον γέμιζε χαρά. Το δεύτερο, όμως, τον κατέστρεψε. Παρ’ όλα αυτά αρνιόταν να το κόψει. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έκανε οξυγονοθεραπεία για να μπορεί να αναπνέει. Το κάπνισμα του είχε προκαλέσει […]

Ήταν η μεγαλύτερη μουσική επιτυχία του 1981

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, γεννήθηκε το 1922 στο Περιστέρι. Ήταν το τελευταίο από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας και έζησε φτωχικά παιδικά χρόνια. Ήταν περίπου 20 ετών, όταν η πείνα λόγω της γερμανικής Κατοχής θέριζε τους Αθηναίους. Ο Γρηγόρης είχε ήδη μάθει να παίζει μπουζούκι. Κρυφά από τους γονείς του γιατί όταν τον είχε δει η μητέρα […]

"Δεν ζήτησε ποτέ άδεια για να τραγουδήσει από ρομάντζα ως τσατσατσά μέχρι ελαφρολαϊκά ή να δημιουργήσει χιλιάδες κοκτέιλ ιστορικοκοινωνικομελοφαρσομιούζικαλ", έλεγε η Μοσχολιού

Το αγοράκι της φωτογραφίας γεννήθηκε το 1947 στο Καψοχώρι της Ημαθίας. Ήταν ο τέταρτος και μικρότερος γιος της οικογένειας. Ο πατέρας, Βασίλης ήταν αγρότης και η μητέρα, Ελισάβετ, νοικοκυρά. Η γη τους ήταν μικρή με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με δυσκολία. Το σπίτι τους ήταν πλίθινο και βρισκόταν […]

Στο βίντεο ο Γιώργος Μαργαρίτης τραγουδάει επιτυχίες του Άκη Πάνου, με τον οποίο συνεργάστηκαν στο παρελθόν.

Ένας Μανιάτης που είχε ανοιχτούς λογαριασμούς με τον πατέρα του, τον σκότωσε μπροστά στα μάτια του.

Το 1936, η δικτατορία του Μεταξά απαγόρευσε τη μουσική των λαϊκών στρωμάτων όπως το μπουζούκι και ο πατέρας του νεαρού μουσικού τον ξυλοφόρτωνε όποτε έπαιζε.