θανατική ποινή

Η εκτέλεση στην Μογγολία αποτελούσε συχνή ποινή για πολλούς φυλακισμένους. Από τα μέσα του 20ού αιώνα και μετά η πιο διαδεδομένη θανατική ποινή ήταν απλή: μία σφαίρα στον λαιμό του θύματος, το οποίο πέθαινε αργά από την αιμορραγία. Προτού εισαχθεί αυτή η μορφή ποινής υπήρχε κάτι χειρότερο που θύμιζε περισσότερο βασανιστήριο παρά θανατική ποινή και λεγόταν περιτείχιση. Όπως […]

Στην ελληνική κοινωνία του 19ου αιώνα, οι εκτελέσεις αποτελούσαν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός και ως εκ τούτου είχαν ιδιαίτερη απήχηση στο κοινό.

Τα δωμάτια του σπιτιού ήταν γεμάτα με αιματοβαμμένα παιδικά ρούχα και φωτογραφίες από την ώρα των βασανιστηρίων.

Συνήγορος των τρωκτικών ορίστηκε ο Μπαρτελεμύ ντε Σσσανέ, που έγινε διάσημος από αυτή τη δίκη, καθώς αργότερα, όπως αναφέρθηκε, δημοσίευσε ολόκληρη μελέτη για τέτοια θέματα.

Είναι οι θανατοποινίτες που έδωσαν νέο πεδίο έρευνας στους εγκληματολόγους.

Ο δήμιος "κληρονόμησε" τη δουλειά από τον πατέρα του

Ο αγώνας του Τσέσμαν να αποδείξει ότι δεν ήταν ένοχος για απαγωγή και βιασμό συγκίνησε γνωστούς Αμερικανούς.

Μια ωραία ιδέα και σωστά εκτελεσμένη

«Ήταν φόνος τόσο ειδεχθής που τίποτα χειρότερο δεν θα μπορούσα να σκεφτώ, εκτός ίσως από ένα πράγμα: την εκτέλεση αυτής της γριάς γυναίκας στην ηλεκτρική καρέκλα», έγραψε ένας δημοσιογράφος της εποχής.

Το φριχτό έγκλημα, που σόκαρε την κοινωνία.

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο, χωρίς να τον αναγνωρίσει ούτε ένας μάρτυρας.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει τις προτάσεις του για έξοδο από την ευρωπαϊκή κρίση, στην πολιτεία με το ρεκόρ εκτελέσεων.