πόλεμος Βιετνάμ

Ο Λεωνίδας Παπουτσόπουλος υπηρέτησε σε ίλη αρμάτων στον Πόλεμο του Βιετνάμ, από το Δεκέμβριο του 1967 έως τον Οκτώβριο του 1968. Στο βιβλίο του περιγράφει όλα όσα βίωσε εκείνη την περίοδο.

«Κάθε φωτογραφία του πολέμου είναι μία φωτογραφία κατά του πολέμου», θα δήλωνε σε συνέντευξή του μισό αιώνα αργότερα.«Η δημοσιογραφική κάλυψη επηρέασε την κοινή γνώμη».

Σικάγο, Αύγουστος 1968. Μια ειρηνική διαμαρτυρία που εξελίχθηκε σε αιματηρή σύγκρουση. Μια συναυλία αγάπης που δεν έγινε ποτέ. Η πρώτη ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση επεισοδίων, αστυνομικής βίας και αναρχίας. Και ένα γουρούνι που κατέβαινε για πρόεδρος δημοκρατίας. Το απόλυτο χάος. Μεταξύ 25 και 28 Αυγούστου σημειώθηκε στις ΗΠΑ το πιο δυναμικό μαζικό κίνημα στα πλαίσια του […]

Τα αιματηρά επεισόδια αντί να μειώσουν τις κινητοποιήσεις κατά του πολέμου, έγιναν η αφορμή για να πολλαπλασιαστούν.

Το τραγούδι μιλάει για "έναν άνθρωπο της εργατικής τάξης που βρίσκεται σε πνευματική κρίση. Είναι αποκομμένος από την κυβέρνηση, από την οικογένειά του στο σημείο που τίποτα δεν έχει νόημα”.