Πειραιάς

Ο πιο γνωστός οικιστής ήταν ο Γιαννάκης Τζελέπης, οπλαργηχός του 1821 από το Πήλιο, που είχε στην ιδιοκτησία του ένα πανδοχείο πάνω στην έρημη ακτή.

"Δεν κελαηδάμε στους μπάτσους. Δεν νταραβεριζόμαστε με μπάτσους".

Τη δεκαετία του ’70 η Ελλάδα ήταν ακόμη ένας γοητευτικός προορισμός παραγωγής ταινιών, για τον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Ο αριθμός των νεκρών αμάχων ξεπέρασε τους 700, ενώ εκείνος των τραυματιών τους 750.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου το εμπνεύστηκε όταν εργαζόταν στον "Άγιο Ευστράτιο", στο καΐκι του.

Οι νέοι οικιστές ήταν ξυλουργοί, μαραγκοί και ένα πλήθος από ειδικότητες που είχαν να κάνουν με τα ξυλοναυπηγεία.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε δουλεύοντας στο μπακάλικο του πατέρα του, ενώ αργότερα έγινε βοηθός καραγκιοζοπαίχτη και βοηθός μηχανικού προβολής.

Γιατί τα νυχτερινά μαγαζιά ονομάστηκαν "σκυλάδικα";

Ήθελαν να καταστρέψουν έργα τεράστιας αξίας και να αφήσουν πίσω τους μια ρημαγμένη χώρα.

Οι αντίπαλοι ήταν ο Αθανάσιος Μιαούλης και ο Σωτήριος Στρατήγης

Μόνο 7 είπαν όχι, ενώ τρία ψηφοδέλτιο ήταν άκυρα...

Ο πατέρας του, Γιάννης και η μητέρα του Ελένη διατηρούσαν καφενείο

Από τα Βούρλα απέδρασαν 27 άτομα, από τα οποία μόνο τα 11 κατάφεραν να διαφύγουν

Η απαγωγή αυτή προξένησε δονήσεις σε όλους τους τομείς της ελληνικής πολιτικής ζωής.

Οι ντόπιοι κάτοικοι απαγόρευαν στα παιδιά τους να παίζουν κοντά στα κιγκλιδώματα του αγοραίου έρωτα.

"Είδαμε μια βρύση να τρέχει στον Πειραιά και αμέσως πλάστηκαν τόσες όμορφες ιστορίες!" έγραφε η εφημερίδα "Εμπρός" στο φύλλο της 28ης Σεπτεμβρίου.

Τη δεκαετία του 1930, οι τιμές των ενοικιαζόμενων σπιτιών κυμαίνονταν από 10 μέχρι και 40 χιλιάδες δραχμές.

Πλήθος γυναικών συγκεντρώθηκαν από έξω και μαίνονταν, απευθύνοντας σκληρές ύβρεις προς τις δύο γυναίκες που μέχρι εκείνη τη στιγμή θεωρούνταν «έντιμες».

Την δεκαετία του 60' ξεκίνησε η δεύτερη καριέρα του με την επανεκτέλεση των τραγουδιών του από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση

Τον Ιούνιο του 1956, ξεκίνησε το υπερατλαντικό ταξίδι του από τη Νέα Υόρκη με το σκάφος του " Χαρά", χωρίς μηχανή, με μοναδική παρέα τη γυναίακα του, τα αστέρια, τον άνεμο και το θάρρος του

Η δύναμή του, θύμιζε το Θωρηκτό Μιζούρι, το γιγαντιαίο αμερικανικό πολεμικό πλοίο που είχε αγκυροβολήσει στον Πειραιά.

Ο παλμός των συνθημάτων εκφράζει το πάθος των ανθρώπων για το ίνδαλμα που θα βγει σε λίγο στο μπαλκόνι και θα δηλώσει την άφιξή του