Μουσουλμάνοι

Οι οπαδοί του χαλίφη ονομάστηκαν Σουνίτες (από τη λέξη Σούνα), δηλαδή πιστοί στην παράδοση, στις συνήθειες και στο κήρυγμα του Προφήτη Μωάμεθ.

Η φυγή έγινε στις 16 Ιουνίου του 622 και είναι γνωστή στα αραβικά ως «Εγίρα», δηλαδή «μετανάστευση».

Υπήρξε πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία ακόμη και των εχθρών του, όπως το μυθιστόρημα «Το Φυλαχτό», που έγραψε ο σερ Γουόλτερ Σκοτ σχετικά με την Τρίτη Σταυροφορία

Η τέταρτη σταυροφορία σημαδεύτηκε με την άλωση της Πόλης.

Η Μαλακοπή Καππαδοκίας σήμερα ονομάζεται Ντερίνκογιου, δηλ. «βαθύ πηγάδι».

Στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων το Κοράνιο η τζιχάντ έχει κατά βάση αμυντικό χαρακτήρα.

Την επόμενη ημέρα και όταν η επήρεια της μέθης πέρασε ο Χαμζά ικέτευσε τον Μωάμεθ να τον συγχωρέσει. Ο Προφήτης πείστηκε με δυσκολία. Δεν παρέλειψε όμως στην καθιερωμένη προσευχή της Παρασκευής να καταδικάσει το κρασί, το σατανικό αυτό ποτό.

Οι Τσάμηδες ήταν μουσουλμάνοι που μιλούσαν την αλβανική γλώσσα.

Σκοπός των Γερμανών ήταν η αναμόχλευση της παραδοσιακής έχθρας των μουσουλμάνων με τους χριστιανούς και Σέρβους .

Οι συστηματικοί βιασμοί είχαν ένα στόχο: οι μουσουλμάνες έπρεπε να γεννήσουν παιδιά «καθαρόαιμων» Σέρβων, που θα ωφελούσαν τη γενετική κάθαρση του πληθυσμού.

Η "Καθολική Βασίλισσα" της Ισπανίας, που κλέφτηκε με τον αγαπημένο της Συγκρούστηκε με τον Κολόμβο γιατί μετέφερε δούλους απο το νέο κόσμο.