Τα ξέφρενα πάρτι της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’90 που κάθε εβδομάδα είχαν διαφορετικό θέμα. Σαδομαζοχιστικά, γκέι, ημίγυμνα, καρναβαλικά. Συνοδεύονταν από ναρκωτικά, αλκοόλ και πολλή μουσική

Η Νέα Υόρκη φημίζεται για τους γρήγορους ρυθμούς της και την έντονη νυχτερινή ζωή γι΄΄αυτό και χαρακτηρίζεται από πολλούς ως η “πόλη που δεν κοιμάται ποτέ”.

Το 1990 ήταν η χρονιά που πρωταγωνιστούσαν στην νυχτερινή διασκέδαση τα λεγόμενα “περιπλανώμενα” πάρτι, τα οποία είχαν διαφορετικό θέμα το καθένα και έπρεπε να είσαι καλά “δικτυωμένος” στη νύχτα για να ξέρεις που γίνεται τι.

Σε αυτά τα πάρτι δεν έμπαινε όποιος και όποιος, καθώς οι προσκλήσεις δίνονταν στην είσοδο στους πιο εκκεντρικούς.

Τα πιο γνωστά πάρτι γίνονταν κάθε Παρασκευή στο «Love transporter room», το οποίο στεγαζόταν σε ένα παλιό ουκρανικό κλαμπ στην Δεύτερη Λεωφόρο.

Είχε ημίγυμνα μανεκέν, μπόντι μπίλντερς, χορεύτριες, Πορτορικανούς και τραβεστί, με πολλά ποτά, κόκα στις τουαλέτες, μαριχουάνα, ψηλά τακούνια και πολλά γελαστά πρόσωπα που διασκέδαζαν. Κανείς δεν έφευγε μέχρι να ξημερώσει και να τελειώσει το πάρτι.

Στο «Love machine» διοργανώνονταν “βραδιές Homo”μόνο για γκέι πελάτες.

Επιτρέπονταν και οι στρέιτ αρκεί να μην ήταν συντηρητικοί, να είχαν μια πιο ιδιαίτερη εμφάνιση και να μπορούν να συμμετέχουν στο παιχνίδι της διασκέδασης.

Στο «Roxy» γίνονταν βραδιές στρέιτ και βραδιές γκέι, όπου οι θαμώνες φορούσαν συνήθως μαύρα στενά παντελόνια και μπότες με δερμάτινα καρφιά και είχαν ξυρισμένα κεφάλια.

Μερικές φορές δύσκολα ξεχώριζε κανείς τους άνδρες από τις γυναίκες, αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία το φύλο.

Το «Bentley» ήταν γνωστό για τα σαδομαζοχιστικά πάρτι που διοργάνωνε και όλοι ντύνονταν με τα απαραίτητα αξεσουάρ. Δερμάτινα, αλυσίδες καπέλα και ό,τι άλλο συνόδευε το θέμα του πάρτι.

Στο «Τunnel» οι θαμώνες διασκέδαζαν σχεδόν γυμνοί καθώς το μαγαζί διοργάνωσε πάρτι με θέμα το «ανάλαφρο» ντύσιμο.

Στο «Μ.Κ» που τότε ήταν ένα από τα πιο διάσημα κλαμπ της Νέας Υόρκης διοργανώνονταν όλο το χρόνο καρναβαλικά πάρτι που ο καθένας ντυνόταν με όποια στολή ήθελε και διασκέδαζε σε αποκριάτικο κλίμα.

Ορισμένα κλαμπ για να μπορούν να σταθούν στο ύψος του ανταγωνισμού της νύχτας, άλλαζαν συνεχώς την διακόσμηση τους. Το «Quick» ήταν στολισμένο με γλυπτά που θύμιζαν Αζτέκους, το «Morrissey» έμοιαζε με τεράστιο εργοστάσιο εξοπλισμένο με μηχανήματα, χρωμιωμένους σωλήνες, μεταλλικούς λεβιέδες και όλα τα κλασσικά αξεσουάρ μιας βιομηχανικής μονάδας.

Το Deep ήταν σκοτεινό, απειλητικό και θύμιζε κάτι από θρίλερ ή ταινία του γκραν γκινιόλ.

Φυσικά υπήρχαν και τα κλασσικά κλαμπ και οι ντίσκο, τα πιο «συντηρητικά» όπως τα αποκαλούσαν, καθώς η νύχτα της Νέας Υόρκης ήταν για όλα τα γούστα.