Τα παραμορφωμένα πορτρέτα. Οι φωτογραφίες των ανθρώπων που υπέφεραν από δυσπλασίες και τους παρουσίαζαν ως “τέρατα” σε θιάσους των “freak shows”

Στην Αμερική του 1870, η κοινωνία ήταν εθισμένη στη βία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια ήταν προνόμιο μόνο των ισχυρών.

Μια σειρά φωτογραφιών με τα αποκαλούμενα “ανθρώπινα τέρατα” είναι η απόδειξη της συστηματικής εκμετάλλευσης. Άνθρωποι με δυσπλασίες και σπάνιες παραμορφωτικές παθήσεις, γίνονταν ατραξιόν και θέαμα για προσέλκυση θεατών και εμπορική εκμετάλλευση.

Μια σειρά πορτρέτων του γνωστού  φωτογράφου της εποχής, Charles Eisenmann, είναι ακόμη ένα συνταρακτικό υλικό μιας σκληρής εποχής. Ο Νεοϋορκέζος φωτογράφος έκανε, όπως και άλλοι συνάδελφοί του, πορτραίτα καθημερινών ανθρώπων, ζευγαριών, οικογενειών, αλλά και μελών της υψηλής κοινωνίας.

Αυτό όμως που τον έκανε να ξεχωρίζει, είναι η εμμονή που δείχνει να απαθανατίζει παράξενα και ανεξήγητα στιγμιότυπα, από άτομα που εκείνη την εποχή χαρακτηρίστηκαν “τέρατα”.

Σήμερα η επιστήμη τους περισσότερους από αυτούς θα τους θεράπευε.

Το 1800 όμως είχαν θεωρηθεί “τέρατα” της ανθρώπινης φύσης και περιφέρονταν στους θιάσους ως θέαμα, με εισιτήριο στα αποκαλούμενα freak shows.

Ο “ωραίος Jo Jo”, ο Ρώσος με το πρόσωπο σκύλου, ήταν ένα από τα πιο διάσημα “μοντέλα” του Eisenmann, γιατί θεωρούνταν ότι είχε τη γοητεία και την κομψότητα του θηρίου, όπως στην “Πεντάμορφη και το τέρας”.

Ο φωτογράφος, όπως επισημαίνεται από τους διαχειριστές του έργου του, υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός ως προς την επιλογή του σκηνικού, των κοστουμιών, αλλά και της γωνίας λήψης, ώστε να αναδεικνύεται μια δραματικότητα στα πορτρέτα του.

Με άλλα λόγια, “έστηνε” τα θέματά του για να πουλάνε…

Η γυναίκα νάνος Sophia Schultz ήταν θαμώνας στο στούντιο του Eisenmann. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1880, άρχισε να αναπτύσσει τριχοφυία στο πρόσωπο, η οποία αναδείχτηκε λίγο και με μολύβι για τις ανάγκες της φωτογράφισης.

Η Fanny Mills γεννήθηκε όμορφη, αλλά με τεράστια πόδια. Ο πατέρας της ψάχνοντας απεγνωσμένα για γαμπρό, την προίκισε με 5.000 δολάρια και μια μεγάλη φάρμα στο Οχάιο.

Τον 19ο αιώνα, η σωματική δυσπλασία δεν θεωρούνταν από κάποιους μειονέκτημα. Αντιθέτως, στα χέρια των επιτήδειων γινόταν επικερδής επιχείρηση. Μάλιστα, για να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, διέδιδαν ότι πολλοί από αυτούς τους “καλλιτέχνες” του φθηνού θεάματος, έβγαζαν αρκετά χρήματα και είχαν ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Στην περίπτωση αυτή, επικαλούνταν το παράδειγμα του Eli Bowen, του οποίου οι πατούσες ξεκινούσαν από τη λεκάνη του.

Πληροφορίες αντλήθηκαν από την επίσημη ιστοσελίδα του Eisenmann

Διαβάστε επίσης: Ο καλλιτέχνης που δεν είχε χέρια ούτε πόδια. Εμφανιζόταν ως «φρικιό» σε τσίρκο: ξυριζόταν, έγραφε, άναβε τσιγάρο. Μιλούσε 4 γλώσσες, απέκτησε 5 παιδιά και έπαιξε σε ταινία