Τα παιδικά χρόνια του Ελευθέριου Βενιζέλου. Τον παράτησαν νεογέννητο σε χωράφι, πήρε αποβολή από το γυμνάσιο και οραματιζόταν από μικρός τη Μεγάλη Ιδέα

(Απόσπασμα από το βιβλίο “Όσα δεν γνωρίζατε για την περίοδο από τους Βαλκανικούς Πολέμους έως την Εθνική Αντίσταση“, Γιάννης Γρυντάκης-Γιώργος Δάλκος-Άγγελος Χόρτης-Έκτορας Χόρτης, εκδόσεις Μεταίχμιο)

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1864 στις Μουρνιές Χανίων.

Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Κυριάκου Βενιζέλου. Επειδή στο παρελθόν πέθαιναν τα αρσενικά παιδιά της οικογένειας, είχαν εφαρμόσει ένα πατροπαράδοτο έθιμο: Μόλις γεννήθηκε ο Βενιζέλος, πήραν το νεογέννητο, το πήγαν σε ένα γειτονικό χωράφι και το εγκατέλειψαν. Εκεί το βρήκε, δήθεν τυχαία, ένας χωριανός και φώναξε:

«Βρήκα ένα παιδί. Ποιος το θέλει;»

Φυσικά, έτρεξε ο πατέρας του και το πήρε. Σύμφωνα με το έθιμο, με τον τρόπο αυτό τα παιδιά όχι μόνο ζούσαν, αλλά παράλληλα ήταν υγιή και μεγαλουργούσαν.

Λευτεριά απ’ τον Λευτέρη

Πριν από τη γέννηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, η μητέρα του είχε γεννήσει κι άλλα παιδιά, που όμως πέθαναν βρέφη. Όταν, λοιπόν, ήταν ετοιμόγενη στο Λευτέρη, πήγε σε ένα μοναστήρι και προσευχήθηκε στην Παναγία, παρακαλώντας τη να προστατεύσει το νέο της παιδί. Όταν έφτασε η ώρα της βάφτισης, κάλεσε τον ηγούμενο να τελέσει το μυστήριο. Κι εκείνος, βαφτίζοντας το παιδί, είπε: «Βαφτίζω τον δούλο του Θεού και του δίνω το όνομα Ελευθέριος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, για να μας ελευθερώσει την Κρήτη».

Ο μαθητής στη… στέγη

Ο Βενιζέλος από μικρός αγαπούσε το διάβασμα. Μια μέρα η μητέρα του τον είχε χάσει και δεν τον έβρισκε πουθενά. Τρομοκρατημένη επέστρεψε στο σπίτι, φωνάζοντας το όνομά του. Όταν ο Βενιζέλος την άκουσε και έσπευσε να εμφανιστεί, κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι, η μητέρα του είπε:

«Δόξα σοι ο Θεός! Πού ήσουν βρε παιδάκι μου;»

«Διάβαζα κάπου που είχε ησυχία!»

Είχε αναρριχηθεί στη στέγη, είχε βρει την πιο ήσυχη γωνιά της και μελετούσε.

Γυμνάσια στο γυμνάσιο

Στο γυμνάσιο η τάξη του Βενιζέλου είχε γυμνασιάρχη τον σχολαστικό και γερο-παράξενο Παντούρη. Μια μέρα που είχαν μάθημα μαζί του και τον περίμεναν, ο Βενιζέλος ανέβηκε στην έδρα και έβγαζε λόγο στους συμμαθητές του, τρώγοντας ταυτόχρονα ένα κουλούρι. Ξαφνικά μπήκε στην τάξη ο γυμνασιάρχης και ο Βενιζέλος μόλις που πρόλαβε να απομακρυνθεί, αφήνοντας όμως στην έδρα τα σουσάμια από το κουλούρι.

Ο γερο-Παντούρης ζήτησε να του αποκαλύψουν τον ένοχο της «βεβήλωσης», αλλά οι συμμαθητές του Βενιζέλου, που τον αγαπούσαν, δεν έβγαλαν άχνα, γεγονός που είχε ως συνέπεια την αποβολή όλης της τάξης και την απόφαση να μην ξαναρχίσουν τα μαθήματα μέχρι να αποκαλυφθεί ο ένοχος.

Οι μαθητές όμως και πάλι δεν ενέδωσαν. Με χίλια βάσανα κατάφερε ο νομάρχης να μεταπείσει τον γυμνασιάρχη να ανακαλέσει την απόφασή του.

Κυνήγι ονείρων

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν ξέσπασε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος (1878), ήταν 14 ετών και πήγαινε στο γυμνάσιο. Στις διακοπές σύχναζε στο κατάστημα του πατέρα του και το μόνο που άκουγε ήταν ότι ο συγκεκριμένος πόλεμος αποτελούσε μοναδική ευκαιρία για επέκταση της Ελλάδας.

Ένα βράδυ και ενώ ο πατέρας του ασχολούνταν με τα εμπορικά του βιβλία, πήρε ένα μολύβι και χάραξε στο χάρτη που ήταν κρεμασμένος στο κατάστημα τα σύνορα της Ελλάδας. Η συνοριακή γραμμή ξεκινούσε από τον Αυλώνα και μέσω Ροδόπης έφτανε στην Πόλη και από εκεί στη Σμύρνη. Ήταν ένα παιδικό όνειρο, που έπειτα από 42 χρόνια, ως πρωθυπουργός πια της Ελλάδας, σχεδόν το πραγματοποίησε με τη Συνθήκη των Σεβρών.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η ενέδρα θανάτου κατά του Ελευθέριου Βενιζέλου στο Μαρούσι και η καταδίωξη θρίλερ στη Λ. Κηφισίας. Γάζωσαν το αυτοκίνητό του με 66 σφαίρες