Τα παιδιά – δούλοι δουλεύουν για 5 δολάρια ώστε να ξεπληρώσουν το “χρέος” που δημιουργούν με την εργασία τους! Φωτογραφικό ντοκουμέντο από τους σκλάβους των τούβλων

Το 2013 ο διεθνής οργανισμός Global Index δημοσίευσε τη “λίστα ντροπής” με τις χώρες, στις οποίες υπάρχει ακόμη δουλεία. Στην τρίτη θέση της λίστας μπήκε το Πακιστάν, ενώ η Ινδία και η Κίνα έλαβαν τις δυο πρώτες θέσεις.

Εκτιμάται ότι σήμερα στο Πακιστάν υπάρχουν περισσότεροι από δυο εκατομμύρια σκλάβοι. Ανάμεσα τους και χιλιάδες παιδιά που δουλεύουν σε καταναγκαστικά έργα από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους. Πολλοί σκλάβοι στο Πακιστάν δουλεύουν στις λεγόμενες “ζώνες του τούβλου”.

Το τούβλο είναι το βασικό οικοδομικό υλικό της χώρας και μια βιομηχανία που αποφέρει δισεκατομμύρια στους ιδιοκτήτες των εργοστασίων. Υπάρχουν συνολικά 20 χιλιάδες εργοστάσια χειροποίητου τούβλου στο Πακιστάν και ετησίως κατασκευάζονται δισεκατομμύρια τούβλα.

Οι ιδιοκτήτες κερδοσκοπούν εις βάρος των φτωχών που αναγκάζονται να δουλεύουν όλη μέρα για να ξεπληρώσουν το “χρέος” που δημιούργησαν με την εργασία τους. Οι ιδιοκτήτες τους παρέχουν πρόχειρα καταλύματα, φαγητό και νερό. Για αυτές τις παροχές, πρέπει να πληρώνουν αναγκαστικά 25 δολάρια την ημέρα. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος τους αυξάνεται συνεχώς. Το χρέος, τις πιο πολλές φορές, δεν ξεπερνά τα 200 δολάρια. Όπως προκύπτει η υποχρέωση αυτή παραμένει ισόβια και κληρονομείται στα παιδιά τους.

Τα χρήματα που παίρνουν για την εργασία τους είναι ελάχιστα. Όλη η οικογένεια αμείβεται με λιγότερα από 5 δολάρια μεροκάματο, ενώ πρέπει να κατασκευάζουν 1.000 τούβλα ημερησίως. Αν κάποιο τούβλο τους σπάσει ή αν δεν προλάβουν να τα φτιάξουν όλα, τους δίνουν λιγότερα.

Ο πρόεδρος της Διεθνούς Κοινωνίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ISHR) Τόμας Σίρμαχερ επισκέφτηκε τις βιομηχανίες τούβλου στη Λαχώρη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Πακιστάν και δήλωσε: “Έχω δει πολλή κακία στον κόσμο, αλλά αυτό που αντίκρισα στις βιομηχανίες τούβλου είναι σίγουρα από τα χειρότερα”.

Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο. Μεγαλώνουν νομίζοντας ότι έτσι είναι η ζωή. Πίνουν μολυσμένο νερό και πολλά παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από αυτή την αιτία. Οι περισσότεροι εργάτες είναι ινδουιστές ή μουσουλμάνοι, ενώ υπάρχουν και κάποιοι χριστιανοί. Οι χριστιανοί σκλάβοι υφίστανται διακρίσεις από τους άλλους σκλάβους. Κατηγορούνται για βλασφημία, βασανίζονται και δολοφονούνται.

Τα κορίτσια βιάζονται από τα αφεντικά τους και από άλλους σκλάβους. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Διεθνούς Κοινωνίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ISHR), Τόμας Σίρμαχερ, υπάρχουν κρούσματα βιασμού γυναικών και μέσα στις φυλακές με θύτες άλλους φυλακισμένους ή ακόμη και αστυνομικούς.

Ο νόμος που δεν εφαρμόστηκε ποτέ

Το 1988 σκλάβοι έστειλαν ένα γράμμα στον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ζήτησαν να σωθούν από την εκμετάλλευση στα χέρια των αφεντικών τους. Το 1990 το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε την καταναγκαστική εργασία αντισυνταγματική και την απαγόρευσε. Πλέον κανένας δεν ήταν αναγκασμένος να δουλεύει εφ’ όρου ζωής για να ξεχρεώσει. Η νέα νομοθεσία όριζε ποινή φυλάκισης για τους ιδιοκτήτες-παραβάτες.

Παρ’ όλα αυτά, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Οι περισσότεροι σύγχρονοι σκλάβοι δεν γνωρίζουν καν τα δικαιώματά τους, καθώς δεν υπήρξε η απαιτούμενη ενημέρωση.

Η κυβέρνηση δεν έχει προς το παρόν κάποιο νέο πλάνο για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Σύμφωνα με τον Σίρμαχερ το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων προστατεύονται από την τοπική αστυνομία. Οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν τους σκλάβους που εγκαταλείπουν τα εργοστάσια ή διαμαρτύρονται και επιτρέπουν την ύπαρξη ιδιωτικών φυλακών.

Τα τούβλα αφού σχηματιστούν από τους Πακιστανούς εργάτες, ψήνονται σε ειδικούς φούρνους. Περιβαλλοντικές οργανώσεις μάχονται για την αλλαγή λειτουργίας των εργοστασίων, καθώς το σύστημα που ακολουθείται είναι παλιό και επιβαρύνει την ατμόσφαιρα, αλλά και την υγεία των κατοίκων.

Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Αν ένας Καλάς ασπαστεί το Ισλάμ, δεν μπορεί να ζήσει ανάμεσά μας». Η φυλή στο βόρειο Πακιστάν που επιμένει ότι έχει ελληνικό αίμα. Φωτογραφικό οδοιπορικό της Δήμητρας Στασινοπούλου