Τα παιχνίδια των ΄80ς που άφησαν εποχή. Ηλεκτρονικά, ποδοσφαιράκια, lego, Space Invaders”, “Pac Man”, “Dragon’s Lair”  και “Mortal Kombat”, σε μία έκθεση στην Τεχνόπολη

Έως την Κυριακή 22 Απριλίου επισκεφθείτε την  έκθεση «Vintage Toys 2018» στην Τεχνόπολη.

Subbuteo, lego, playmobil, Arcade, Atari, Amstrad, Amiga, Nitendo και άλλες κονσόλες και υπολογιστές, τρενάκια, φιγούρες και «card games» είναι λίγα από τα παιχνίδια που μικροί και μεγάλοι διασκέδαζαν με τις ώρες στα σπίτια τους μαζί με τους φίλους, αλλά και στα τιμημένα «ουφάδικα».

Αν και τα όρια ανάμεσα σε “vintage” και “retro” μοιάζουν  δυσδιάκριτα, οποιοδήποτε παιχνίδι, αντικείμενο και ρούχο υπήρξε μεταξύ των δεκαετιών του ΄60 και του ΄90, κερδίζει αυτούς τους χαρακτηρισμούς.

Arcade, κονσόλες  και «ποδοσφαιράκι»

Ήδη από τη δεκαετία του 1960 είχαν κάνει την εμφάνισή τους οι πρώτες τεράστιες παιχνιδομηχανές ή αλλιώς “arcade”.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, όμως παρέες πιτσιρικάδων συνέρρεαν στα γνωστά «ουφάδικα» και έπαιζαν με τις ώρες τα παιχνίδια που ήταν στη μόδα.

Τα «arcade» αποτελούνταν από μια μεγάλη οθόνη, είχαν συχνά κερματοδέκτη, δύο χειριστήρια και 1 σετ από έξι κουμπιά.

Πέρα από την κοινωνικοποίηση που τους πρόσφεραν τα  συγκεκριμένα παιχνιδάδικα, οι νέοι είχαν την ευκαιρία να παίξουν έναντι μικρού αντιτίμου, ηλεκτρονικά καθώς οι ατομικοί υπολογιστές ήταν ακόμη επιστημονική φαντασία.

Ανάμεσα στα δημοφιλή παιχνίδια ήταν τα “Space Invaders”, “Pac Man”, “Dragon’s Lair”, αλλά και τα μετέπειτα “Street Fighter” και “Mortal Kombat”.

Τα “arcade” προς τα τέλη της δεκαετίας 80 έχασαν σταδιακά την αίγλη τους και τη θέση τους πήραν διάφορες “οικιακές” κονσόλες, που έπαιρναν κασέτες ή δισκέτες και συνδέονταν με την τηλεόραση, αλλά και υπολογιστές.

Οι νεαροί μπορεί αρχικά να έπαιζαν τα ίδια παιχνίδια, αλλά πλέον το έκαναν από το σπίτι τους.

Εμβληματικές κονσόλες της «retro» εποχής των παιχνιδιών ήταν οι “Atari 2600”, “Nintendo Entertainment System”, “Sega Genesis”, “Nintendo 64”, “Super NES”, “Dreamcast”, “Game Boy”. Το ίδιο δημοφιλείς ήταν και οι υπολογιστές “Amiga” και  “Amstrad”.

Οι δύο τελευταίες εταιρείες μάλιστα λάνσαραν πρωτοποριακά για την εποχή τους παιχνίδια, όπως το “Pirates” της “Amstrad”, όπου ο παίχτης μπορούσε να “εξομοιωθεί με έναν πειρατή σε τρομερό βαθμό”, σύμφωνα με τον Μάνο Γρυπάρη, αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας “Game World.gr”.

Αλλά και το “Sensible Soccer” της “Amiga”, ένα ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι “με απόλυτα ρεαλιστικό χειρισμό, όπου η μπάλα δεν κόλλαγε στα πόδια, όπως κολλάει στα σημερινά ποδοσφαιράκια”, συνέχισε ο Μάνος Γρυπάρης, προσθέτοντας ότι “διέθετε μία από τις μεγαλύτερες βάσεις ομάδων και παιχτών που έχουν φτιαχτεί μέχρι και σήμερα”.

Το ποδόσφαιρο βέβαια, ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για τον ανδρικό πληθυσμό και κυρίως τον αμούστακο.

Πέρα από ποδοσφαιρικά ηλεκτρονικά παιχνίδια υπήρχαν και τα ποδοσφαιρικά επιτραπέζια.

Το «Subbuteo» αποτέλεσε ένα παιχνίδι που σημάδεψε ολόκληρες γενιές.

Με ένα γήπεδο που στην ουσία ήταν ένα πράσινο πανί, αγόρια, έφηβοι και ενήλικες το έστηναν σε ένα τραπέζι και έπαιζαν με τις ώρες.

Δεν έλειπαν βέβαια οι «κατσάδες» από μανάδες, φίλες και συζύγους ούτε τα ατυχήματα που προκαλούνταν στο παιχνίδι από το «ζάρωμα» της τσόχας.

Αργότερα, το «Subbuteo» έγινε «αυτόνομο» και πρακτικό, καθώς είχε τη δική του βάση.

Φιγούρες λούτρινα και κούκλες

Αν και τα βιντεοπαιχνίδια καταλαμβάνουν ένα τεράστιο  μέρος στα παιχνίδια των δεκαετιών του ΄80 και του ΄90 κυρίως, υπήρχαν και άλλες μορφές παιχνιδιών που πολλοί, απλά «κολλούσαν».

Τα παιχνίδια στρατηγικής με κάρτες «τα Κάστρα και οι Πολιορκητές», αλλά και οι διάφορες κατασκευές, έδιναν στους παίχτες την ευκαιρία να «ακονίσουν» το μυαλό τους, αλλά και να διασκεδάσουν ταυτόχρονα.

Σε κάθε σπίτι σίγουρα βρίσκονταν κάστρα και διάφοροι ήρωες κατασκευασμένοι από τουβλάκια «lego», αλλά και καραβάκια ή χαρακτήρες της  «playmobile».

Με συναρμολογούμενες φιγούρες και άλλες κατασκευές ασχολούνταν και οι μπαμπάδες που «βοηθούσαν» τα παιδιά τους.

Στην πραγματικότητα, μπορεί να διασκέδαζαν περισσότερο από εκείνα.

Ειδικά αν τα βοηθούσαν να κατασκευάσουν αυτοκινητόδρομους ή πίστες με τρενάκια.

Φυσικά, και οι μινιατούρες, αλλά και ο μοντελισμός ήταν χόμπι των πατεράδων “επειδή το παιδί δεν μπορεί ακόμη”.

Στα “vintage” παιχνίδια συγκαταλέγονται τα κόμικς, κούκλες και λούτρινα παιχνίδια, που έβρισκαν μεγαλύτερο κοινό ανάμεσα στα κορίτσια.

Ποιος δεν θυμάται τον «Ευχούλη» με την εξωπραγματική του κουπ, τα « Λαχανόπαιδα» , τον «Αγκαλίτσα» ή τον «Πατατούφα»;

Αλλά και τις κούκλες, με το τεράστιο κεφάλι, με τις αρθρώσεις και τα μέλη του σώματος να γυρίζουν 360 μοίρες, κούκλες «Bi Bi Bo»;

Τα επιτραπέζια παιχνίδια, τέλος, κέντριζαν το ενδιαφέρον και σε αγόρια και σε κορίτσια με τον «Φωτεινό Παντογνώστη», το «Φιδάκι» και τη «Monopoli» να έχουν τα ηνία.

Αυτό που κάνει τα παιχνίδια των δεκαετιών του ΄80 και του ΄90 τόσο αξέχαστα είναι κυρίως η νοσταλγία των μεγαλύτερων για μια εποχή ανεμελιάς, τότε που οι σημερινοί τριαντάρηδες δεν είχαν τόσες έννοιες ή ευθύνες.

Την ανάμνηση των παιδικών χρόνων, αλλά και τον ρομαντισμό μιας εποχής, όπου το διαδίκτυο και η τεχνολογία δεν είχε εισχωρήσει τόσο πολύ όσο στη σύγχρονη ζωή, έχουν την δυνατότητα να βιώσουν ξανά οι μεγάλοι στην τριήμερη έκθεση «Vintage Toys 2018» στην Τεχνόπολη.

Από τις 20 έως τις 22 Απριλίου, 11 το πρωί με 11 το βράδυ, λάτρεις των ρετρό παιχνιδιών έχουν τη δυνατότητα να δουν και να παίξουν τα αγαπημένα τους παιχνίδια.

Στην 800 τ.μ έκταση του εκθεσιακού χώρου, οι μικρότεροι σε ηλικία, θα μάθουν από κοντά τα παιχνίδια που έπαιζαν οι γονείς τους και ίσως να τα αγοράσουν.

Το σημαντικότερο είναι ότι θα αποκτήσουν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν διαφορετικό τρόπο παιξίματος, σχετικά με τα βιντεοπαιχνίδια, όπου η έννοια της διασκέδασης δεν έχει σχέση τα τριασδιάστατα γραφικά και τον εξελιγμένο ήχο, αλλά με το ίδιο το σενάριο και τον στόχο του παιχνιδιού.

“Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η τάση προς το “vintage” προς τα “retro games”, από τα νέα παιχνίδια που κυκλοφορούν κυρίως από ανεξάρτητες ομάδες ανάπτυξης. Αυτή η “οld school” στροφή προκύπτει από την εστίαση στο σενάριο και στο “game play”, που  αναγκάζει  τον παίχτη  να χρησιμοποιεί τη φαντασία και να δημιουργεί με το μυαλό του εικόνες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό” τόνισε ο Μάνος Γρυπάρης.

Ίσως και να έχει δίκιο.

Διαβάστε στη “ΜτΧ: Pacman, Tetris, Arcanoid και άλλα παιχνίδια που μας «έτρωγαν» τα δεκάρικα. Οι ξερόλες, οι τζαμπατζήδες και οι άλλες «φυλές» που σύχναζαν στα «ουφάδικα»…