Τα γήπεδα βομβαρδίζονται, οι παίκτες σταματάνε στα μπλόκα…πανηγυρίζουν τις ήττες τους. Είναι μια ξεχωριστή εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, αν και επισήμως δεν υπάρχει η χώρα τους. Η συγκινητική πλευρά του ποδοσφαίρου

Της Νατάσας Μπαστέα

Ποιος λέει ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει σχέση με την πολιτική;

Το εθνικό στάδιο του Μάλε, της πρωτεύουσας των Μαλδίβων, ήταν μισογεμάτο, όμως τα 6.000 άτομα που βρίσκονταν στις κερκίδες είδαν να γράφεται Ιστορία.

Ήταν Μάιος του 2014 και οκτώ εθνικές ομάδες αγωνίζονταν για το ποια θα προκριθεί στην τελική φάση του Κυπέλλου Ασίας.

Η ομάδα της Παλαιστίνης νίκησε τις Φιλιππίνες με ένα γκολ και προκρίθηκε.

Στο Νιουκαστλ η Παλαιστίνη – που αναγνωρίστηκε ως εθνική ομάδα από τη FIFA το 1998, αλλά δεν έχει ακόμη αναγνωρισθεί πλήρως ως χώρα από τον ΟΗΕ – έχασε στην πρεμιέρα του Asian Cup από την Ιαπωνία με 4-0.

Όμως, η παρουσία της και μόνο σήμανε περισσότερα από μία πιθανή νίκη.

Στον αγωνιστικό χώρο οι παίκτες είναι ένας μικρόκοσμος του παλαιστινιακού κόσμου.

Ο σκόρερ Νούμαν είναι από τη Βηθλεέμ αλλά παίζει στη Σαουδική Αραβία.

Ο Χουσάμ έχει γεννηθεί στο Ισραήλ, είναι ένας από τους Άραβες πολίτες της χώρας, που αποτελούν το 20% του πληθυσμού της.

Ο Μπαχτάρι είναι από τη Γάζα και συχνά – ακόμα και όταν παίζει η Εθνική – οι Ισραηλινοί τον σταματούν στα περάσματα και δεν του επιτρέπουν να περάσει.

Ο Τζαρούν, γεννημένος στην Τζόρτζια των ΗΠΑ από παλαιστίνιο πατέρα, έχει ξανθιά χαίτη και δεν μιλά καν αραβικά.

Η ιστορία του παλαιστινιακού ποδοσφαίρου είναι εξίσου δύσκολη με την προσπάθεια δημιουργίας κράτους.

Οι Παλαιστίνιοι προσπάθησαν να φτιάξουν πρωτάθλημα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όμως τουλάχιστον 10 χρονιές δεν ολοκληρώθηκε.

Διάφορα υποτυπώδη γήπεδα καταστράφηκαν από βομβαρδισμούς.

Ποδοσφαιριστές και διαιτητές δεν φθάνουν ποτέ στους αγώνες λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας από το Ισραήλ.

Η FIFA χαλάρωσε τους κανονισμούς περί υπηκοότητας και επέτρεψε στους Παλαιστινίους να ζητήσουν βοήθεια από τη μεγάλη διασπορά τους.

Διαφημίσεις προς άγραν παικτών μπήκαν σε εφημερίδες της Γερμανίας, της Σουηδίας, των ΗΠΑ και της Χιλής, όπου μάλιστα μια ομάδα που φτιάχτηκε από παλαιστίνιους μετανάστες, η Παλαιστίνο, διαπρέπει στην Α’ κατηγορία.

Σήμερα πρόεδρος της Παλαιστινιακής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας είναι ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Αραφάτ, που έχει περάσει 17 χρόνια στις ισραηλινές φυλακές και προσπαθεί να φτιάξει πρωτάθλημα με ομάδες από προσφυγικούς καταυλισμούς, πόλεις και χωριά που συχνά από τους αποκλεισμούς δεν έχουν καν τρόφιμα.

Στο παιχνίδι στη Βρετανία, μεταξύ των θεατών ήταν αρκετοί Παλαιστίνιοι που τραγουδούσαν και κρατούσαν σημαίες.

Παρά την ήττα, πανηγύριζαν τρελά.

Το ίδιο έκανε και ο προπονητής Αχμάντ αλ Χασάν. “Αρκεί να σκεφθεί κάποιος,” είπε, “ ότι στο τουρνουά αυτό είμαστε η μοναδική εθνική ομάδα χώρας που βρίσκεται ακόμη υπό κατοχή”.

Της Νατάσας Μπαστέα, από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”