Τα φρικιαστικά αγάλματα για τις “αμαρτίες της ανθρωπότητας”, που προκάλεσαν οργισμένες διαμαρτυρίες. Τα γλυπτά για την κλοπή, τον αλκοολισμό και την πορνεία

Η σύνθεση των 15 μπρούτζινων αγαλμάτων ονομάζεται: «Τα παιδιά είναι τα θύματα των αμαρτιών των ενηλίκων». Είναι επίσης γνωστό ως «μνημείο των αμαρτιών».

Παριστάνει 13 προσωποποιημένες αμαρτίες που περιβάλλουν δύο παιδιά. Bρίσκεται στη Μόσχα, σε απόσταση 610 μέτρων από το Κρεμλίνο.

Κάθε αμαρτία είναι σχεδιασμένη με φρικιαστικές λεπτομέρειες ώστε να αναδεικνύεται η απειλή της.

Στη μέση βρίσκονται δύο παιδιά που ξεχωρίζουν από τις φιγούρες με το χρυσό τους χρώμα. Τα μάτια τους είναι καλυμμένα και προσπαθούν να έρθουν σε επαφή.

Απέναντί τους ξεχωρίζει η «Αδιαφορία». Έχει κλειστά μάτια, διπλωμένα χέρια και δεν ακούει. Το ένδυμά της είναι κουμπωμένο από την κορυφή μέχρι τον πάτο.

Δεξιά και αριστερά παρατίθενται τα άλλα αγάλματα:

Η ναρκοληψία παριστάνεται ως μπάτλερ με φτερά που προσφέρει σύριγγα.

Η πορνεία αναπαριστάται ως ανθρωπόμορφος βάτραχος.

Η κλοπή  εκφράζεται από ανθρωπόμορφο χοίρο που κρατάει ένα μικρό και ένα μεγάλο σακούλι.

Ο αλκοολισμός παριστάνεται ως παχύσαρκος Διόνυσος που κάθεται σε βαρέλι.

Η άγνοια είναι ανθρωπόμορφος γάιδαρος που κρατά σκήπτρο και ρολόι.

Η ανεύθυνη επιστήμη ως ηλικιωμένο άτομο που φέρει ψευδοεπιστημονικά αντικείμενα.

Η προπαγάνδα ή βία παριστάνεται σαν τζέντλεμαν με μεγάλη μύτη που προσφέρει όπλα.

Ο σαδισμός αναπαριστάται με ανθρωπόμορφο ρινόκερο που φέρει θηλιά και μαχαίρι.

Ο κύφωνας, το κυρτό ξύλο που περνιέται στον αυχένα των ζώων και αποτελούσε μέσο βασανισμού ανθρώπων στην αρχαιότητα, συμβολίζει εκείνους που δεν θυμούνται.

Η παιδική δουλεία παριστάνεται ως αετόμορφος άνθρωπος που προσκαλεί παιδιά σε εργοστάσιο.

Την φτώχεια εκπροσωπεί μια λιπόσαρκη ημίγυμνη γραία που επαιτεί.

Ο πόλεμος αναπαριστάται από ρομπότ που προσφέρει νάρκη.

Το έργο φιλοτέχνησε το 2001 ο διακεκριμένος ρώσος γλύπτης Μιχαήλ Τσεμιάκιν. Ο τότε δήμαρχος της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ είχε παραγγείλει έργο τέχνης για να κοσμήσει την πλατεία Μπαλότναγια.

«Μου έδωσε κατάλογο με αμαρτίες και μου είπε πως με εμπιστευόταν. Μου φάνηκε πάρα πολύ παράξενο», είπε ο Τσεμιάκιν, που δέχθηκε και δώρισε τη σύνθεση.

«Δημιούργησα αυτή την σύνθεση ως σύμβολο και προτροπή προς την ανθρωπότητα να προστατέψει και να σώσει την παρούσα και τις επόμενες γενιές.

Ως καλλιτέχνης, σας καλώ να στρέψετε τα κεφάλια σας για να δείτε και να ακούσετε όλες τις θλίψεις και τις οδύνες που βασανίζουν τα παιδιά μας σήμερα. Μην είστε αδιάφοροι», πρόσθεσε ο Τσεμιάκιν.

Οι κάτοικοι της περιοχής εναντιώθηκαν στην τοποθέτηση των αγαλμάτων. Θεώρησαν πως ήταν πολύ τρομακτικά για δημόσια έκθεση σε πλατεία, κυρίως για τα παιδιά.

Κάποιοι πρότειναν να σταλούν σε μουσείο. Άλλοι πίστευαν πως τα αγάλματα θα προέτρεπαν τα παιδιά σε ανάρμοστη και αμαρτωλή συμπεριφορά αντί να τα αποτρέψει. Κάποιοι άλλοι τα αποκάλεσαν βλάσφημα.

Το συμβούλιο της πόλης επίσης εναντιώθηκε στην τοποθέτηση των αγαλμάτων υποστηρίζοντας πως η θεματική ήταν μακάβρια. Παρά τις αντιδράσεις πολλών πολιτών, το έργο στήθηκε αλλά σε διαφορετική τοποθεσία από αυτήν για την οποία, αρχικά, προοριζόταν.

Αρχική φωτογραφία: Δαρείος Κικαναβίσιους

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το «άγαλμα της λίμπιντο». Μέι Γουέστ, η ηθοποιός που φυλακίσθηκε γιατί έπαιξε τον ρόλο της πόρνης και ήταν πηγή έμπνευσης για τον Νταλί. Υπερασπίστηκε έντονα τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων