Τα δύο γειτονικά καμπαρέ που εμπνεύστηκαν από την κόλαση και τον παράδεισο. Το πρόγραμμα και ο κατά συρροή δολοφόνος

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Στα τέλη του 19^ου αιώνα στο Παρίσι ιδρύθηκαν δύο καμπαρέ, το ένα δίπλα στο άλλο, που είχαν ως θέματά τους την κόλαση και τον παράδεισο.

Η διακόσμηση των καταστημάτων, το ψυχαγωγικό τους πρόγραμμα, ακόμη και οι στολές του προσωπικού τους ήταν εναρμονισμένα με αντίστοιχα θέματα. Κατά σύμπτωση, μισό αιώνα μετά το κλείσιμο του «Καμπαρέ της Κόλασης», η αστυνομία συνέλαβε στο χώρο του ένα από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους γυναικών στην ιστορία της Γαλλίας.

Κόλαση και Παράδεισος

Το 1892, ο Αντονίν Αλεξάντερ, ένας επιχειρηματίας που δραστηριοποιούνταν στη νυχτερινή ζωή του Παρισιού άνοιξε στη Μονμάρτη, όπου βρίσκονταν τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης της πόλης, δύο θεματικά καμπαρέ το ένα δίπλα στο άλλο. Αυτά σατίριζαν τη μετά θάνατο ζωή και ήταν το «Καμπαρέ του Ουρανού» (Cabaret du Ciel) και το «Καμπαρέ της Κόλασης» (Cabaret de L’Enfer).

Τα καμπαρέ είχαν την ίδια διεύθυνση στη Λεωφόρο Κλισί (Boulevard de Clichy) αρ. 53.

Οι πελάτες μπορούσαν να επισκεφθούν την ίδια μέρα και τα δύο καταστήματα και έτσι να πάρουν μια ιδέα για αυτές τις δύο πολύ διαφορετικές έννοιες της ψυχαγωγίας.

Αυτό φαινόταν ξεκάθαρα ακόμη και από τις χτυπητές διαφορές στις προσόψεις των δύο καμπαρέ.

Η πρόσοψη του “Καμπαρέ του Ουρανού” ήταν βαμμένη με λευκό και γαλάζιο χρώμα και στον τοίχο υπήρχαν διακοσμητικά ανάγλυφα αγγέλων. Αντίθετα, η πρόσοψη του “Καμπαρέ της Κόλασης” ήταν βαμμένη με κόκκινο και μαύρο χρώμα.

“Καμπαρέ της Κόλασης”

Πάνω από την είσοδο του “Καμπαρέ της Κόλασης” υπήρχαν ανάγλυφα γυμνών γυναικών και ανδρών που έπεφταν κατακόρυφα και κατασπαράζονταν από δαίμονες.

Αντί για πόρτα ο πελάτης έμπαινε μέσα σ’ ένα κεφάλι με γιγάντια σατανικά σαγόνια. Υποτίθεται ότι αντιπροσώπευε το στόμα του θαλάσσιου τέρατος Λεβιάθαν που καταβρόχθιζε τους αμαρτωλούς και τους έστελνε στην κόλαση. Έτσι είχε καταστεί σύμβολο της αιώνιας καταδίκης.

Τους πελάτες υποδεχόταν στην είσοδο του “Καμπαρέ της Κόλασης” ένας θυρωρός ντυμένος σαν διάβολος, με τη φράση:

«Καλώς ήλθατε καταραμένοι!».

“Διαβολικό” πρόγραμμα

Μόλις αυτοί έμπαιναν στο καμπαρέ, κάθονταν σε μαύρα τραπέζια κάτω από μια χαμηλή οροφή στολισμένη με ανάγλυφους δαίμονες έτοιμους να κατασπαράξουν τα κεφάλια τους. Έτσι υπήρχε μέσα στο χώρο μια απόκοσμη ατμόσφαιρα.

Οι σερβιτόροι, ντυμένοι διάβολοι, έπαιρναν παραγγελίες για ποτά με «διαβολικά» ονόματα. Τα προγράμματα στο καμπαρέ επίσης είχαν να κάνουν με διαβόλους, δαίμονες, κόλαση και κολασμένους. Η μουσική που παιζόταν εκεί ήταν στο ίδιο μοτίβο.

Μάλιστα, το κατάστημα διέθετε και το ομοίωμα ενός μεγάλου καζανιού όπου έμπαιναν οι πελάτες και το προσωπικό του καμπαρέ έκανε ότι άναβε μία μεγάλη φωτιά από κάτω.

Τη δεκαετία του 1920 το “Καμπαρέ της Κόλασης” ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές για τους πρώτους σουρεαλιστές. Αυτοί με επικεφαλής τον Αντρέ Μπρετόν, συναντιούνταν συχνά εκεί. Το στούντιο του Μπρετόν ήταν στον τέταρτο όροφο του κτηρίου με το “Καμπαρέ της Κόλασης”. Σε αυτό το στούντιο οι σουρεαλιστές οργάνωναν μαζί με τον Ρομπερ Ντεσνός τις περίφημες συνεδρίες αυτόματης γραφής. Υποτίθεται ότι αυτές γίνονταν με την παρέμβαση πνευμάτων.

“Καμπαρέ του Ουρανού”

Αντίθετα με το «Καμπαρέ της Κόλασης», αυτό «του Ουρανού» διέθετε μία ήρεμη ατμόσφαιρα. Στην είσοδο νεαρές κοπέλες ντυμένες άγγελοι υποδέχονταν τους πελάτες. Καθώς εισέρχονταν σε αυτό άκουγαν μία γαλήνια μουσική από άρπα που έπαιζε μία κοπέλα ντυμένη και εκείνη άγγελος. Στα τραπέζια τους οδηγούσε ο μαιτρ που ήταν ντυμένος καθολικός ιερέας.

Το πρόγραμμα στο «Καμπαρέ του Ουρανού» είχε θεατρικά έργα που υποτίθεται ότι έδειχναν τις χαρές στον παράδεισο. Έτσι εκτός από ωραίες ημίγυμνες κοπέλες ντυμένες ως άγγελοι που χόρευαν λάγνα, συχνά εμφανιζόταν και ο Άγιος Πέτρος να ραντίζει με αγιασμό τους πελάτες από τον ουρανό.

Αντονίν Αλεξάντερ

Αυτός ήταν κάποιος υπάλληλος του καμπαρέ που είχε μεταμφιεστεί σε Άγιο Πέτρο και τον είχαν δέσει με σχοινιά για να κρέμεται από το ταβάνι. Πολλές φορές το ρόλο αυτό έπαιζε ο ίδιος ο Αντονίν Αλεξάντερ ο ιδιοκτήτης των δύο καμπαρέ, τις μέρες που δεν έκανε τον διάβολο που υποδεχόταν τους πελάτες στο «Καμπαρέ της Κόλασης».

Το αποκορύφωμα στο πρόγραμμα του «Καμπαρέ του Ουρανού» ήταν όταν εμφανιζόταν στη σκηνή το άγαλμα ενός γουρουνιού και οι κοπέλες-άγγελοι το περικύκλωναν. Τότε οι θαμώνες σχημάτιζαν μια γραμμή και αφού πλησίαζαν το άγαλμα το προσκυνούσαν.

Ο “Δράκος του Ανατολικού Παρισιού”

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα δύο καμπαρέ έκλεισαν. Αρχικά ανοίχτηκε ένα σούπερ μάρκετ στο «Καμπαρέ του Ουρανού». Το 1950 αυτό επεκτάθηκε και στο χώρο που ήταν το «Καμπαρέ της Κόλασης». Το αποτέλεσμα ήταν να γκρεμιστεί η πρόσοψή του προκειμένου να διαμορφωθεί ως συνέχεια του σούπερ-μάρκετ.

Κατά «διαβολική» σύμπτωση, το 1998, μισό αιώνα αφού το «Καμπαρέ της Κόλασης» είχε γκρεμιστεί, στο κτίριο που υπήρχε στη θέση του, η αστυνομία του Παρισιού συνέλαβε τον Γκάι Ζορζ, τον διαβόητο «Δράκο του Ανατολικού Παρισιού», υπεύθυνο για τη δολοφονία επτά γυναικών και το βιασμό και βασανισμό δεκάδων άλλων.

Για επτά χρόνια ο κατά συρροή δολοφόνος είχε καταφέρει να παραμείνει ασύλληπτος. Όμως το 1998 αστυνομικοί του Παρισιού τον συνέλαβαν μέσα στο σούπερ-μάρκετ, στο χώρο όπου ήταν παλαιότερα το «Καμπαρέ της Κόλασης».

Ο Ζορζ ομολόγησε στον επικεφαλής αξιωματικό ότι αυτός ήταν ο «Δράκος του Ανατολικού Παρισιού».

Καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά εφ’ όρου ζωής.