Τα δάση που χορεύουν. Πως τα ασυνήθιστα σχήματα σε κορμούς δέντρων στην Ευρώπη δημιούργησαν θρύλους και σενάρια συνωμοσίας. Δείτε που βρίσκονται

Το παραθαλάσσιο δάσος στη χερσόνησο Curonian Spit εκτείνεται από τα σύνορα της Λιθουανίας έως την ρωσική πόλη Καλίνινγκραντ. Του έχει δοθεί η ονομασία “το δάσος που χορεύει”, επειδή τα δέντρα έχουν περίεργα σχήματα, σαν κάποιος να τα πάγωσε ενώ χόρευαν. 

Η χερσόνησος είναι μια λωρίδα αμμολόφου που διαχωρίζει τη λιμνοθάλασσα Curonian από τις ακτές της Βαλτικής Θάλασσας και ανακηρυχθεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2000 λόγω των ιδιαίτερων φυσικών τοπίων της. Ένα από τα μέρη που ξεχωρίζουν είναι το ξεχωριστό δάσος της, το οποίο σχηματίζει στον κορμό του κρίκους και σπείρες. Τα αίτια αυτών των ιδιαίτερων πεύκων είναι άγνωστα, όμως υπάρχουν πολλές θεωρίες.

Πριν φυτευτούν τη δεκαετία του 1960 εκεί βρισκόταν μια ναζιστική σχολή ανεμοπλάνων. Πιθανόν επηρεασμένοι από αυτό το γεγονός, κάποιοι πιστεύουν ότι οι Ναζί έκαναν δοκιμές χημικών ουσιών και μόλυναν την περιοχή. Τα πεύκα σε αυτή την περιοχή φυτεύτηκαν με σκοπό να σταθεροποιηθούν οι αμμόλοφοι, οπότε κάποιοι πιστεύουν ότι λόγω της αστάθειας ή των δυνατών ανέμων άρχισαν να παραμορφώνονται.

Kάποιοι έχουν επιχειρήσει να κατηγορήσουν τους εξωγήινους, η επικρατούσα θεωρία είναι ότι υπήρχε ένα είδος κάμπιας που μολύνει τους βλαστούς μέσα στο υλικό φύτευσης που δημιούργησε αυτή την παραμόρφωση δεκάδων πεύκων. Η θεωρία αυτή θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί δοκιμάζοντας φυτέψουν νέα πεύκα στην ίδια περιοχή και να δουν αν θα αναπτυχθούν με τον ίδιο τρόπο, όμως, τα πειράματα έχουν αποτύχει λόγω των τουριστών που εμποδίζουν την βλάστηση.

Το δάσος στην τοπική λαογραφία

Οι μεταφυσικές εξηγήσεις στηρίζονται στην θεωρία ότι παλιά βρισκόταν εκεί ένας αρχαίος πρώσικος ναός. Οι ναοί λέγεται ότι χτίζονταν σε μέρη που υπάρχει δυνατή παραφυσική ενέργεια. Μέχρι και σήμερα οι επισκέπτες πιστεύουν ότι όσοι σκαρφαλώνουν σε αυτές τις καμπύλες που δημιουργεί ο κορμός τους, τους προστίθεται ένα χρόνο ζωής ή πραγματοποιείται μια ευχή τους.

Υπάρχει, όμως, και ένας μύθος στην τοπική λαογραφία που σχετίζει το δάσος με τη χριστιανική πίστη. Σύμφωνα με αυτόν, ο Πρώσος πρίγκιπας Μπάρτι βρισκόταν στο δάσος, επειδή κυνηγούσε ελάφια. Τότε, άκουσε μια μελωδία λύρας και άρχισε να την ακολουθεί.

Εκεί συνάντησε το κορίτσι που έπαιζε μουσική και το ερωτεύτηκε. Το κορίτσι ήταν χριστιανή και για να δεχτεί ζήτησε από τον πρίγκιπα να ασπαστεί την πίστη της. Ο πρίγκιπας ζήτησε μια απόδειξη της δυνάμης του Θεού της. Το κορίτσι άρχισε να παίζει ξανά τη λύρα και τα δέντρα ξεκίνησαν να χορεύουν. Ο πρίγκιπας είχε πλέον πειστεί και δέχτηκε να αλλαξοπιστήσει.

Το “στραβό” δάσος της Πολωνίας

Ένα ακόμα δάσος με παρόμοια μορφή βρίσκεται κοντά στη πόλη Gryfino της Πολωνίας. Το δάσος είναι γνωστό επειδή έχει 400 πεύκα που στην βάση τους υπάρχει μια σχεδόν ομοιόμορφη σε όλα καμπύλη κλίσης ενενήντα μοιρών και μετά συνεχίζουν ίσια. Τα δέντρα φυτεύτηκαν τη δεκαετία του 1930, όταν ακόμα η περιοχή βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή.

Το δάσος με τα  καμπυλωτά δέντρα καλύπτει μια έκταση 17 στρεμμάτων και τα πεύκα που το περιβάλλουν είναι ίσια.

Δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος, άλλα δύο είναι τα πιθανά σενάρια. Το πρώτο είναι ότι οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν κάποια εργαλεία για να στραβώνουν τις βάσεις των πεύκων και να μπορούν μετά πιο εύκολα να τα χρησιμοποιούν στην κατασκευή σκαφών και επίπλων. Η άλλη θεωρία είναι ότι μια τρομερή χιονοθύελλα παραμόρφωσε τα δέντρα.

Σήμερα μόνο 100 από τα πεύκα υπάρχουν ακόμα και δυστυχώς κανένας παλιός κάτοικος που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει κάποια θεωρία, καθώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όλοι έφυγαν από την περιοχή. Η πιο κοντινή στο δάσος πόλη καταστράφηκε εξαιτίας του πολέμου και κατοικήθηκε ξανά τη δεκαετία του 1970.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Το «δάσος των αυτοκτονιών» όπου εκατοντάδες άνθρωποι βάζουν τέλος στη ζωή τους. Κρέμονται από τα δένδρα και τους βρίσκουν οι δασοφύλακες και οι επισκέπτες…