Τα «δαρβινικά βραβεία» που επιβραβεύουν τους πιο «ανόητους, αλλόκοτους και ασυνήθιστους» θανάτους. Η βιολόγος που διακωμωδεί ανθρώπινες τραγωδίες και πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα

Τα δαρβινικά βραβεία ξεκίνησαν ως άτυπος θεσμός το 1985. Κάποια μέλη του Usenet, μίας ηλεκτρονικής πλατφόρμας-πρόδρομου των σημερινών διαδικτυακών φόρουμ, άρχισαν να συλλέγουν και να μοιράζονται, εν είδει αστείου, περιστατικά αλλόκοτων θανάτων. Ύστερα, όλοι μαζί ψήφιζαν εκείνα που κατά τη γνώμη τους, ξεχώριζαν περισσότερο.

Αυτά ήταν τα πρώτα ανεπίσημα βραβεία που απονεμήθηκαν.

Τα τραγελαφικά περιστατικά ήταν εκατοντάδες.

Ένας τρομοκράτης που δεν είχε συμπληρώσει σωστά τα στοιχεία του παραλήπτη της επιστολής-βόμβας που ήθελε να στείλει και, όταν αυτή γύρισε πίσω, την άνοιξε ανυποψίαστος και εξερράγη. Ένας άντρας έχασε τη ζωή του, καθώς θέλοντας να φτιάξει πυροτεχνήματα, αποφάσισε να ανοίξει μία χειροβομβίδα με αλυσοπρίονο για να πάρει την πυρίτιδα από μέσα. Άνθρωποι που αποφάσισαν να πηδήξουν από γκρεμούς με αυτοσχέδια σχοινιά “bunjee-jumping”.

Ο όρος ήρθε να επισημοποιηθεί με τη δημιουργία της ομώνυμης ιστοσελίδας το 1993. Εμπνευστής της ήταν μία απόφοιτος μοριακής βιολογίας του Μπέρκλεϊ, ονόματι Γουέντι Νόρθκατ. Η Νόρθκατ διέθετε έναν ασυνήθιστο τρόπο σκέψης και ιδιάζουσα αίσθηση του χιούμορ. Την εποχή εκείνη, συνέχιζε τις σπουδές της στο Στάνφορντ και ειδικευόταν στη μελέτη διαφόρων μορφών καρκίνου. Ωστόσο, η μικρή και παράξενη κοινότητα του Usenet, στην οποία ήταν χρόνια μέλος, σταδιακά θα απορροφούσε όποιο άλλο ενδιαφέρον είχε στην καθημερινότητά της. Έτσι, παράλληλα με τη δημιουργία της ιστοσελίδας των δαρβινικών βραβείων, η Νόρθκατ ξεκίνησε να γράφει μία σειρά βιβλίων αφιερωμένη στα περιστατικά που δημοσίευε στο διαδίκτυο.

«Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μία βασική κοινή λογική που εκμηδενίζει την ανάγκη για δημόσιες προειδοποιήσεις του τύπου «Προσοχή! Ο καφές είναι ζεστός». Οι νικητές των δαρβινικών βραβείων δεν την έχουν». Έτσι αρχίζει ο πρόλογος του πρώτου της βιβλίου.

Σταδιακά, παράτησε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο για να αφοσιωθεί πλήρως στα «δαρβινικά βραβεία». Εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της σειράς το 2000. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, έγινε μπεστ σέλερ και παρέμεινε στην κορυφή της λίστας των ευπώλητων των New York Times για έξι μήνες. Ταυτόχρονα, η ιστοσελίδα της, με 7 εκατομμύρια επισκέψεις το μήνα, φαινόταν να έχει αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές.

Το κοινό των «δαρβινικών βραβείων» απολάμβανε να διαβάζει τις απίστευτες ιστορίες, όχι μόνο διότι αποτελούσαν μία ιδιόμορφη και μακάβρια πηγή διασκέδασης, αλλά και γιατί αισθανόταν μία επιβεβαίωση της δικής του νοημοσύνης. Η δαρβινική θεωρία της φυσικής επιλογής ξαφνικά είχε αποκτήσει κωμική διάσταση.

Θάνατοι που αν δεν ήταν επιβεβαιωμένοι με τα πραγματικά ονόματα των πρωταγωνιστών, θα θύμιζαν τηλεοπτική παρωδία.

Κριτήρια επιλογής

Σύμφωνα με την δημιουργό του “διαγωνισμού”, για να μπει κάποιος στην λίστα των νικητών των «δαρβινικών βραβείων», πρέπει να πληροί πέντε βασικά κριτήρια.

Αρχικά, πρέπει να έχει «εξαγάγει τον εαυτό του από τη γενετική δεξαμενή».

Δεν είναι αναγκαίο σε όλες τις περιπτώσεις ο υποψήφιος να έχει πεθάνει.

Αρκεί η ενέργειά του να του έχει αφαιρέσει δια παντός την ικανότητα αναπαραγωγής.

Ύστερα, πρέπει να έχει επιδείξει μία εξαιρετικά απίστευτη κακή κρίση, η οποία να τον έχει θέσει ως αποκλειστικό υπεύθυνο του θανάτου του –ή του σοβαρού του τραυματισμού.

Φυσικά, ο υποψήφιος πρέπει να έχει σώας τας φρένας.

Περιστατικά ατόμων με διανοητικά προβλήματα, όπως και ανήλικων παιδιών κατά κανόνα απορρίπτονται. Τέλος, το γεγονός πρέπει να είναι επιβεβαιωμένο, με επίσημα στοιχεία και ονοματεπώνυμα.

Οι απλές μαρτυρίες δεν αποτελούν αξιόπιστα τεκμήρια. Κάθε υποψηφιότητα οφείλει να συνοδεύεται από άρθρα εφημερίδων, τηλεοπτικά ρεπορτάζ ή επίσημα έγγραφα.

Αντιδράσεις

Αν και τα «δαρβινικά βραβεία» ξεκίνησαν ως αστείο μίας μικρής διαδικτυακής κοινότητας, πλέον με την κυκλοφορία εννέα βιβλίων και την 25ετή επιτυχία της ιστοσελίδας, έχουν πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις. Όσο χιουμοριστικός κι αν είναι ο χαρακτήρας τους, δεν παύουν να αναφέρονται σε τραγικούς θανάτους ανθρώπων, με οικογένειες, φίλους και παιδιά.

Μέσα στα χρόνια ύπαρξης του θεσμού, η Γουέντι Νόρθκατ έχει λάβει σωρεία οργισμένων email και επιστολών διαμαρτυρίας από συγγενείς των θυμάτων. Άλλοι ζητούσαν να κατεβούν οι ιστορίες των ανθρώπων τους από το διαδίκτυο και άλλοι απειλούσαν με μηνύσεις. Η πρώην βιολόγος, όμως, δείχνει να είναι αδιάλλακτη. Κάθε φορά που λαμβάνει ένα μήνυμα το οποίο της ζητά να αφαιρέσει μία ιστορία από το διαδίκτυο ή τα βιβλία της, η απάντηση είναι η ίδια.

«Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι υπερβολικά χαζή.»

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο δικηγόρος που σκοτώθηκε όταν έπεσε με δύναμη πάνω σε παράθυρο ουρανοξύστη για να αποδείξει πόσο γερό είναι. Μετά θάνατον κέρδισε το «βραβείο Δαρβίνου»