Τα άγνωστα αρχαία φρούρια των Θερμοπυλών και η σφαγή των Σελευκιδών που πολέμησαν με τους Αιτωλούς κόντρα στους Ρωμαίους. Τι απέγινε ο βασιλιάς τους Αντίοχος Γ΄

Η Ροδουντία και ο Τειχιούς ήταν αρχαία ελληνικά φρούρια της Επικνημίδιας Λοκρίδας και γεωγραφικά τοποθετούνταν στη σημερινή περιοχή των Θερμοπυλών. Δημιουργήθηκαν από τους Αιτωλούς για να φρουρούν τις διαβάσεις των Θερμοπυλών.

Ο μεγάλος αρχαίος ιστορικός Στράβων τοποθετεί γεωγραφικά το φρούριο της Ροδουντίας κοντά στις Θερμοπύλες, στο φρούριο του Τειχιούντα και στην πόλη της Ηράκλειας Τραχίνας. Προσθέτει δε ότι η Ροδουντία ήταν ένα φυσικό φρούριο.

Στην περιοχή εκτυλίχθηκε μια από της σκηνές της Μάχης των Θερμοπυλών το 191 π.Χ. όταν οι Αιτωλοί πολέμησαν στις τάξεις του στρατού του Μέγα Αντίοχου Γ΄ και υπερασπίστηκαν τα οχυρωμένα μέρη του Τειχιούντα, της Ροδουντίας και του όρους Καλλιδρόμου εναντίον των ρωμαϊκών στρατευμάτων υπό την καθοδήγηση του Λεύκιου Βαλέριου Φλάκκου.

Αντίοχος Γ’ ο Μέγας

Ο Αντίοχος (241 π.Χ. – 187 π.Χ.) ήταν Έλληνας βασιλιάς των Σελευκιδών και ο έκτος ηγεμόνας της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών. Την επωνυμία «ο Μέγας» απέκτησε μετά τη μεγάλη του εκστρατεία στην Ανατολή.

Το 192 π.Χ εισέβαλε στον ελλαδικό χώρο με στρατό 10.000 ανδρών με την υπόσχεση ότι θα την απελευθέρωνε από τους Ρωμαίους. Αναγορεύτηκε από την Αιτωλική Συμπολιτεία γενικός αρχηγός ενώ οι υπόλοιποι Έλληνες τον αντιμετώπισαν με επιφύλαξη. Το 191 π.Χ. ήρθε αντιμέτωπος με τον στρατό των Ρωμαίων στις Θερμοπύλες. Οχύρωσε το στενό και εμπιστεύτηκε τη φύλαξη των τριών ορεινών περασμάτων της Οίτης (Τείχιο, Ροδουντία, Καλλίδρομο) στους Αιτωλούς.

Οι Ρωμαίοι λόγω της στενότητας του χώρου δεν μπορούσαν να υπερκεράσουν τους Σελευκίδες σαρισσοφόρους και υπέφεραν από τα ελαφρά ελληνικά τμήματα που υποστήριζαν το βαρύ πεζικό. Οι Ρωμαίοι ενισχύθηκαν και με άλλα στρατεύματα από τον ρωμαίο πολιτικό Μάρκο Πόρκιο Κάτων ώστε να μπορέσει καταλάβει τα φρούρια και την πόλη της Ηράκλειας Τραχίνας.

Στα δύο περάσματα οι Αιτωλοί πολέμησαν πεισματικά και ματαίωσαν τις Ρωμαϊκές προσπάθειες αλλά στο τρίτο ο Μάρκος Κάτων τους έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο. Οι πανικόβλητοι φυγάδες κατευθύνθηκαν προς στο στρατό του Αντιόχου με τους λεγεωνάριους να τους ακολουθούν κατά πόδας. Παγιδευμένοι στο στενό οι Σελευκίδες κατεσφάγησαν.

Ο Αντίοχος διέφυγε κακήν κακώς στην Ασία περνώντας το Αιγαίο και πιστεύοντας ότι η ναυτική ικανότης των Ρωμαίων ήταν χαμηλή. Όμως χάρη στη βοήθεια του Ευμένη της Περγάμου και των Ροδίων οι Ρωμαίοι πέρασαν στη Μικρά Ασία και τον συνέτριψαν στη μάχη της Μαγνησίας το 190 π.Χ.

Ο Αντίοχος σκοτώθηκε τελικά το 187 π.Χ, ενώ λεηλατούσε ένα ναό του Βήλου στην Ελυμαΐδα της Περσίας. Το βασίλειο των Σελευκιδών πέρασεστο γιο του, το Σέλευκο Δ’ τον Φιλοπάτορα, που μέχρι τότε διοικούσε τη Θράκη και που είχε ονομαστεί διάδοχος από το 189 π.Χ

Πληροφορίες από kaliterilamia.gr (Βασίλης Μιχαλάκης)  και ιστολόγιο Στέφανου Σκαρμίντζου 

• Στράβων IX, 4.13, Τίτος Λίβιος, Ιστορία της Ρώμης από την ίδρυσή του XXXVI, 16-19
• Παυσανίας «Ελλάδος Περιήγησις» μτφ. John Dreyden London: Macmillan, 1889

Η περιπετειώδης ζωή του στρατηλάτη Αντίοχου Γ’, που βάδισε στα χνάρια του Μ. Αλεξάνδρου. Προσπάθησε με πολιορκητικές μηχανές και δρεπανηφόρα άρματα να κατακτήσει την Ανατολή