Τα αδιανόητα βασανιστήρια ενός παραλίγο βασιλοκτόνου. Έλιωσαν τη σάρκα του με πυρακτωμένο σίδερο. Έκοψαν το χέρι που κρατούσε το μαχαίρι και διαμέλισαν το σώμα του με 4 άλογα

Τον Ιανουάριο του 1757 ο Ρομπέρ Φρανσουά Νταμιέν, σαράντα δύο ετών, κλέφτης στο επάγγελμα και ποτισμένος από έμμονες θρησκευτικές ιδέες, επιτέθηκε στον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ’ της Γαλλίας.

Με ένα μικρό σουγιά, του προξένησε μια αμυχή. Το δικαστήριο που συνέρχεται στις 26 Μαρτίου 1757 αναγνωρίζει ότι ο Ντάμιεν ήταν τρελός, επειδή υποστήριζε οτι ήταν άγγελος. Θεώρησε όμως ότι θα μπορούσε να είχε σκοτώσει τον Λουδοβίκο. Η απόφαση που εξέδωσε ήταν η εξής:

“Το δικαστήριο κηρύσσει τον Ρομπέρ Φρανσουά Νταμιέν ένοχο του φρικιαστικού εγκλήματος της απόπειρας βασιλοκτονίας και διατάσσει να οδηγηθεί με ένα κάρο στην πλατεία Γρέβης. Εκεί πάνω σε ένα ικρίωμα που θα στηθεί και με ένα πυρακτωμένο σίδερο, θα του κάψουν το στήθος, τα μπράτσα, τους μηρούς και τις κνήμες. Το δεξί του χέρι, που κράτησε το μαχαίρι, θα ριχτεί στις φλόγες. Στα σημεία που θα τον κάψουν θα ρίξουν λιωμένο μολύβι, βραστό λάδι, πίσσα και στάχτη από θειάφι και στη συνέχεια θα δέσουν το κορμί του σε τέσσερα άλογα, ώσπου να διαμελιστεί και να φύγει κάθε ίχνος ζωής από μέσα του. Κατόπιν θα το ρίξουν στη φωτιά και τη στάχτη του θα τη σκορπίσουν στους τέσσερις ανέμους”.

To μαρτύριο της μπότας και του νερού

Η απόφαση ήταν πολύ αυστηρή αλλά καθόλου σπάνια. Τα δικαστήρια όλης της Ευρώπης συχνά διάτασσαν τον άγριο βασανισμό του καταδικασμένου πριν τον σκοτώσουν. Μάταια ο Ντάμιεν φώναζε ότι το μόνο που ήθελε ήταν να μεταφέρει ένα “θείο μήνυμα” στο βασιλιά, όχι να τον σκοτώσει. Επί πενήντα ημέρες, από την ημέρα της σύλληψης ώσπου να οδηγηθεί στο δικαστήριο, βασανιζόταν συνεχώς στα υπόγεια της Βαστίλλης.

Άρχισαν με το μαρτύριο της μπότας. Του έβαλαν το πόδι σε μια διάτρητη σιδερένια μπότα κι άρχισαν να χώνουν στις τρύπες σιδερένια καρφιά που τα χτυπούσαν με σφυριά. Οι σάρκες και τα κόκκαλα των ποδιών του διαλύθηκαν. Μετά τον κρέμασαν πάνω από μια φωτιά, που πυράκτωσε τις σιδερένιες μπότες και τα καρφωμένα στο κρέας του καρφιά. Έπειτα ήρθε το μαρτύριο του νερού. Τον ξάπλωσαν καταγής και με ένα χωνί άρχιζαν να του ρίχνουν νερό στο στόμα. Όταν η κοιλιά του φούσκωνε σαν μπαλόνι, έβγαζαν ξαφνικά το χωνί από το στόμα κι ένας χοντρός βασανιστής έπεφτε με όλο του το βάρος στην κοιλιά του. Το νερό πεταγόταν με δύναμη από το στόμα και τη μύτη του. Έπειτα του ξανάδιναν νερό με το χωνί.

Για πενήντα ημέρες υπέστη αυτά τα βασανιστήρια κι έπειτα τον έδεσαν σε ένα δερμάτινο σάκο με καρφίτσες για να τον οδηγήσουν στο δικαστήριο. Στις 29 Μαρτίου 1757 ο Νταμιέν οδηγήθηκε στην πλατεία της Γρέβης, για την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης. Δήμιος ήταν ένας 15χρονος, ο γιος του πασίγνωστου δημίου Σανσόν. Αυτός τον έβαλε να κρατήσει το σουγιά με τον οποίο είχε επιτεθεί στο βασιλιά και του έκαψε το χέρι, ενώ με μια πυρακτωμένη τανάλια του έσχισε τις σάρκες. Στις πληγές έριξε λιωμένο μολύβι, πίσσα και ζεματιστό λάδι. Έπειτα τον ακινητοποίησαν πάνω σε ένα σταυρό χιαστού σχήματος, που έδεσαν τις άκρες του σε τέσσερα μεγάλα άλογα, τα οποία και άρχισαν να μαστιγώνουν.

50 ημέρες βασανιστηρίων

Παρά τις προσπάθειες όμως, το κορμί του δεν διαμελιζόταν. Το πλήθος άρχισε να παραληρεί, ενώ κάποιοι λιποθύμησαν από την ένταση. Ένας γιατρός που βρισκόταν ανάμεσα στους θεατές προσέφερε τις υπηρεσίες του, όχι για να βοηθήσει τον βασανισμένο άνθρωπο αλλά για να κάνει πιο αποτελεσματικό το έργο των αλόγων. Άρχισε να τα χαράζει με ένα νυστέρι για να βγάλουν δύναμη κι έπειτα με ένα τσεκούρι. Τελικά το ένα πόδι του δύστυχου Νταμιέν αποκολλήθηκε. Αυτός είχε τη δύναμη να διατηρήσει τις αισθήσεις του και να δει το πόδι του να χάνεται δεμένο στο αφηνιασμένο άλογο. Μετά έφυγε και το ένα του χέρι, ακολούθως το άλλο πόδι και ο κακόμοιρος απαλλάχθηκε από τους πόνους, αφήνοντας την τελευταία του πνοή.

Το πλήθος είχε φτάσει σε σημείο παροξυσμού, ενώ όλα τα καπηλειά και οι ταβέρνες γέμισαν στη συνέχεια από κορεσμένη με αίμα φτωχολογιά, που ήθελε να πιει και να συζητήσει το μέγα γεγονός. Δύο πράγματα έκαναν μεγάλη εντύπωση και συζητήθηκα διεξοδικά: η αντοχή του κορμιού του δύστυχου Νταμιέν, που άντεξε για αρκετή ώτα την πίεση τεσσάρων αλόγων και η σχολαστικότητα των δημίων να σκορπίσουν τη στάχτη από τα θλιβερά απομεινάρια του κορμιού του, που ρίχτηκε στην πυρά, ώστε να μη βρεθεί οτιδήποτε θα μπορούσε να μπει σε τάφο. Όσο για την παρατήρηση κάποιου ότι, όταν άρχισε το τελικό μαρτύριο, τα μαλλιά του Νταμιέν ήταν μαύρα, ενώ όταν πέθανε κατάλευκα, έγινε δεκτή με επιφωνήματα επιδοκιμασίας.

Πηγή χαρακτηριστικής φωτογραφίας: Wikipedia

Πηγή: Μια σταγόνα ιστορία, του Δημήτρη Καμπουράκη, εκδόσεις Πατάκη

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Το «βασανιστήριο» της αναγκαστικής σίτισης στο Γκουαντάναμο. Στρατιώτες με τη βία έβαζαν σωλήνα από τη μύτη μέχρι το στομάχι για να ταΐσουν απεργούς πείνας. Βίντεο με σοκαριστική αναπαράσταση (Προσοχή! Σκληρές Εικόνες)