Τα 60 δεύτερα αγωνίας ενός αλεξιπτωτιστή που προσπαθεί να ξεμπλέξει τα σχοινιά! Αναδρομή στην άγνωστη ιστορία της εφεύρεσης

Για τους έμπειρους αλεξιπτωτιστές η ρίψη από ύψος εκατοντάδων μέτρων είναι υπόθεση ρουτίνας. Στους απλούς θνητούς προκαλεί δέος.

Το συγκλονιστικό βίντεο που δημοσίευσε ο συνεργάτης μας Up Stories καταγράφει τις αγωνιώδεις στιγμές ενός αλεξιπτωτιστή, καθώς προσπαθεί να ξεμπλέξει τα σχοινιά του αλεξιπτώτου του στον αέρα.

Τουλάχιστον αγωνία είναι το αίσθημα που προξενεί η εικόνα στους θεατές. Διότι στον έμπειρο Κωνσταντίνο Οροκλό του πήρε μόλις ένα λεπτό να ξεμπλέξει το βασικό του αλεξίπτωτο προτού το κόψει και προχωρήσει στο άνοιγμα του δεύτερου (ασφαλείας). Έπειτα πρόλαβε να θαυμάσει την Κωπαΐδα από ψηλά και να προσγειωθεί ομαλά στο έδαφος.

Η ψυχραιμία και η δεξιοτεχνία που επέδειξε ο αλεξιπτωτιστής εκείνη τη στιγμή είναι αποτέλεσμα πολύωρων προπονήσεων και εμπειρίας, αλλά και σύγχρονης τεχνολογίας. Η ρίψη δεν μετρά πολλούς αιώνες ιστορίας, κι όμως έχει εξελιχθεί τόσο που πλέον για πολλούς αποτελεί χόμπι.

Πρώτες απόπειρες

Διακαής πόθος του ανθρώπου από την αρχή της ιστορίας του ήταν να πετάξει. Στην αρχαιότητα ο μύθος του Ίκαρου και του Δαίδαλου παρουσίασε μία πρώτη ιδέα για τον τρόπο που θα μπορούσε να επιτευχθεί μια πτήση. Το 852 μ.Χ. ο Ανδαλουσιανός εφευρέτης Αμπάς ιμπν Φιρνάς επιχείρησε να δώσει ζωή στον μύθο.

Φόρεσε μία μεγάλη κάπα, πρόσθεσε δύο μεγάλα φτερά και αρκετά πούπουλα και πήδηξε από ένα ύψωμα. Σύμφωνα με τον μαροκινό ιστορικό Αλ-Μακάρι, αιωρήθηκε για μία ικανοποιητική απόσταση, όμως είχε μία πολύ άσχημη προσγείωση που τον τραυμάτισε σοβαρά στην πλάτη.

Μετά από αυτό, δεν υπάρχουν πολλές καταγραφές για άλλες απόπειρες υλοποίησης της ιδέας των φτερών. Χρειαζόταν μία πατέντα που θα υπάκουε στους νόμους της αεροδυναμικής και θα ήταν εύκολα χειρίσιμη από τον άνθρωπο. Με το σκεπτικό αυτό, ο πρώτος πραγματικός πρόγονος του αλεξίπτωτου σχεδιάστηκε την εποχή της Αναγέννησης.

Ο εμπνευστής παραμένει άγνωστος, όμως το σκίτσο έχει διασωθεί. Απεικονίζει έναν άντρα στον αέρα να κρέμεται με τα χέρια του από ένα κυκλικό κουβούκλιο που καταλήγει σε ένα πανί σε σχήμα πυραμίδας.

Σε αυτό λέγεται ότι βασίστηκε ο Ντα Βίντσι για να σχεδιάσει μία βελτιωμένη εκδοχή του. Συνδυαστικά με τις σημειώσεις που το συνοδεύουν, καταλαβαίνουμε ότι ο ιδιοφυής Ιταλός είχε μελετήσει και είχε προβλέψει ώστε η αναλογία του αλεξίπτωτου να είναι πιο ταιριαστή ως προς το μέγεθος του χρήστη.

Όπως πολλές από τις εφευρέσεις του ωστόσο, έμεινε κι αυτή μονάχα στο χαρτί.

Λέγεται ότι 2-3 αιώνες αργότερα, άλλοι εφευρέτες την υλοποίησαν επιτυχώς. Αν και δεν έχουν διασωθεί ακράδαντες αποδείξεις που να επιβεβαιώνουν τις λιγοστές μαρτυρίες.

Πάντως, όπως διαπιστώθηκε το 2000, με το πείραμα που διεξήγαγε ο έμπειρος βρετανός αλεξιπτωτιστής Άντριαν Νίκολας, το σχέδιο της εφεύρεσης του Ντα Βίντσι είναι λειτουργικό.

Η πρώτη επιτυχής ρίψη

Η εφεύρεση του πρώτου λειτουργικού σύγχρονου αλεξίπτωτου αποδίδεται στον γάλλο Λουί-Σεμπαστιάν Λενορμάν. Είναι ο άνθρωπος που πραγματοποίησε την πρώτη καταγεγραμμένη κατάβαση με αλεξίπτωτο, ενώ ακόμη του πιστώνεται η επινόηση του όρου parachute (αλεξίπτωτο).

Στις αρχές του 1783, ο Λενορμάν πήδηξε από ένα δέντρο χρησιμοποιώντας δύο ομπρέλες που είχε τροποποιήσει κατάλληλα. Μετά από αυτή τη δοκιμαστική ρίψη, γνώριζε ακριβώς τι βελτιώσεις και αλλαγές έπρεπε να κάνει στην εφεύρεση που είχε στο μυαλό του. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1783 ήταν έτοιμος να την παρουσιάσει δημόσια.

Ανέβηκε στον πύργο του αστεροσκοπείου του Μονπελιέ στη νότια Γαλλία και μπροστά στο κατάπληκτο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί, ανακοίνωσε ότι θα πηδούσε. Η ρίψη ήταν επιτυχής και ο Λένορμαν προσγειώθηκε ομαλά. Οπτικά, η εφεύρεσή του έμοιαζε περισσότερο με ανεστραμμένη ομπρέλα. Το συνολικό μήκος της επιφάνειάς της ωστόσο έφτανε τα 4,26 μέτρα και περιβαλλόταν από ένα άκαμπτο ξύλινο πλαίσιο.

Ο Λένορμαν το σχεδίασε ως μέθοδο διαφυγής από κτίρια που καίγονταν. Με το πέρασμα των χρόνων, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί εξέλιξαν το σχέδιο και επέκτειναν πολύ το πεδίο της χρήσης του. Τη μεγαλύτερη ακμή στην ιστορία του, αναμφίβολα τη γνώρισε επί Α’ και Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Όταν ο Λένορμαν οραματιζόταν το αλεξίπτωτο, σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί χιλιάδες πάνοπλους στρατιώτες να πηδούν από αεροπλάνα έτοιμοι να αιφνιδιάσουν και να κατατροπώσουν τον εχθρό. Κι όμως, η στρατιωτική εξελίχθηκε ως μία από τις κύριες χρήσεις του. Μέχρι σήμερα, τα σώματα των αλεξιπτωτιστών θεωρούνται επίλεκτες μονάδες ειδικών επιχειρήσεων του στρατού μιας χώρας. Και μάλιστα, η εκπαίδευσή τους είναι μία από τις πιο απαιτητικές.

Δείτε τις εντυπωσιακές εικόνες από την ρίψη του αλεξιπτωτιστή στην Κωπαΐδα:

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Επιχείρηση Ερμής». H πρώτη αεροπορική απόβαση στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που έγινε το νεκροταφείο των Γερμανών αλεξιπτωτιστών. Η επική μάχη της Κρήτης (βίντεο)