Σύνδρομο Ραπουνζέλ. Η 14χρονη από τη Θεσ/κη έτρωγε από 2 ετών κλωστές, βαμβάκι από τις μπατονέτες και τα μαλλιά της

Για τη 14χρονη που έπασχε από το σύνδρομο Ραπουνζέλ μίλησε η γιατρός που διέγνωσε τη σπάνια διαταραχή και εξήγησε μέσω ποιας κίνησης απ’ την πλευρά της ανήλικης αντιλήφθηκε την κατάσταση.

Η παιδοχειρουργός Κατερίνα Ραμματά αρχικά εξήγησε πως το συγκεκριμένο σύνδρομο ονομάζεται «τριχοπίλημα» και όχι ως «Ραπουνζέλ» που κυκλοφορεί ευρέως. «Αυτό είναι η κοσμική, η πιο γνωστή ορολογία. Οι ιδιαιτερότητες αυτού του περιστατικού ήταν ότι επρόκειτο για ένα παιδί το οποίο ήρθε από την οικογένειά του, από το σπίτι και όχι από κάποιο ίδρυμα, που συνηθίζεται», είπε η ίδια και συμπλήρωσε πως «επίσης η έκταση, δηλαδή το μέγεθος της μάζας και το ιστορικό του παιδιού, το οποίο ήταν πάρα πολύ άτυπο και ασαφές. Δηλαδή, δεν υποψιαζόταν κάποιος ή κάτι από το ιστορικό του ότι θα ήταν κάτι τέτοιο», καθώς το κορίτσι φαίνεται πως το έκανε επί 12 χρόνια.

Σύνδρομο Ραπουνζέλ – Έτρωγε κλωστές από 2 ετών

Η Κατερίνα Ραμματά συμπλήρωσε πως «μετά τη διάγνωση του προβλήματος και μετά την αντιμετώπιση, αναδρομικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω και παίρνοντας το ιστορικό, θυμήθηκαν οι γονείς κάποιες εικόνες που είχαν από το παιδί σε ηλικία ήδη 2 ετών να τρώει κλωστές από τις κουρτίνες, βαμβάκι από τις μπατονέτες και τα μαλλιά του».

Σύνδρομο Ραπουνζέλ – Η κίνηση της 14χρονης

Αναφορικά με το πώς αντιλήφθηκε ότι η 14χρονη μπορεί να πάσχει από το σύνδρομο Ραπουνζέλ, η παιδοχειρουργός εξήγησε πως: «Μέσα από μια εικόνα που είχα από το παιδί όταν το είχα απέναντί μου, μια κίνηση που έκανε με τα μαλλιά της, μου δημιουργήθηκε υποψία και έτσι φτάσαμε στη διάγνωση με απεικόνιση και απευθείας μετά οδηγηθήκαμε στο χειρουργείο». Συμπλήρωσε πως «τραβούσε από τα πλάγια τα μαλλιά και τα έβαζε στο στόμα. Σε στιγμές αμηχανίας, φόβου και ανησυχίας». Ενώ αμέσως μετά, ανέφερε πως «Το παιδί ευτυχώς είναι καλά. Έχει αναρρώσει και είναι στο σπίτι. Έχει ψυχολογική υποστήριξη».

Σύνδρομο Ραπουνζέλ – Τι πρέπει να προσέξουμε

Τέλος, αναφορικά με το τι χρειάζεται να παρατηρήσουν οι γονείς στο παιδί τους, το οποίο να τους προϊδεάσει για πιθανό σύνδρομο Ραπουνζέλ» η παιδοχειρουργός είπε: «Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι. Κατ’ αρχήν δεν είναι τόσο συχνό για να μπορέσουμε να έχουμε πιο συχνή συμπτωματολογία. Δεν είναι τόσο ξεκάθαρο, πέρα από το να είναι κάθε γονέας πολύ κοντά στο παιδί και να το αφουγκράζεται. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό και το συμπέρασμα που πρέπει να βγει. Από κει και πέρα δεν υπάρχουν συμπτώματα».