Στράτος Διονυσίου. Η ηχογράφηση στη φυλακή με τον Μίμη Πλέσσα, η εξορία στη Γιάννενα, οι ιπποδρομίες και το τελευταίο τραγούδι

1. Ο Διονυσίου στη φυλακή

Το 1973 η καριέρα του Διονυσίου ήταν στο αποκορύφωμά της. Μια μέρα η αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του και ξεκίνησε εξονυχιστικός έλεγχος. Οι δικοί του, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν, ούτε τι αναζητούσαν οι αστυνομικοί. Στο σπίτι δεν βρέθηκε τίποτα και οι αστυνομικοί αναγκάστηκαν να φύγουν άπρακτοι.

Την ώρα που έφευγαν συνάντησαν στο δρόμο τον τραγουδιστή, που επέστρεφε ανυποψίαστος από τη βόλτα του. Τον κατέβασαν από το αυτοκίνητό του και έψαξαν το όχημα. Μέσα στο ντουλαπάκι βρήκαν μικρή ποσότητα χασίς, λαθραία τσιγάρα και ένα περίστροφο. Αμέσως του πέρασαν χειροπέδες και τον οδήγησαν στο τμήμα.

Στην απολογία του ο Διονυσίου αρνήθηκε ότι αγόρασε χασίς και «ισχυρίσθηκε ότι τον ενέπλεξε ο ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου, Καλανταρίδης, στην υπόθεση, από επαγγελματική αντιζηλία». Μετά την απολογία του ο Διονυσίου προφυλακίστηκε, αλλά λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.

Ωστόσο, στις 9 Απριλίου του 1975 ακολούθησε δεύτερη δίκη, αυτή τη φορά για λαθρεμπόριο ναρκωτικών. Ο Διονυσίου καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλακή και τρία χρόνια εξορία στα Γιάννενα.

2. “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου”

Ο Μίμης Πλέσσας περιέγραψε στη “Μηχανή του Χρόνου” πως το τραγούδι “Βρέχει φωτιά στην στράτα μου” ερμηνεύτηκε από τον Στράτο Διονυσίου, ενώ οι δυο τους γνωρίζονταν μόλις λίγες ημέρες.

“Η γνωριμία μας με τον Στράτο ήταν ακουστική. Και έγινε σε ένα κέντρο που τραγουδούσε, ακόμα καθισμένος με την κιθάρα του σε μια καρέκλα, όπου ο Λευτέρης Παπαδόπουλος με πήγε για να ακούσω όμορφες αυθεντικές λαϊκές φωνές.

Εκείνη την εποχή έγραφα την ταινία “Ορατότης Μηδέν” με πρωταγωνιστή το Νίκο Κούρκουλο. Καθώς πήγαινα να συνθέσω τη μουσική, ακούγεται από τις σκάλες η φωνή του Νίκου του Φώσκολου. “Μίμη ξέχασα να σου πω, χρειάζομαι κι ένα ζεϊμπέκικο, κάτι που να λέει για το πικρό το κύμα για να κάψει ο Κούρκουλος τα ρούχα του”. Φεύγω και θυμάμαι τη χθεσινή φωνή που με εντυπωσίασε. Παίρνω το Λευτέρη, ζητώ να βρει το νεαρό παιδί και να του πει την άλλη μέρα στις 12 να είναι στο στούντιο.

Γράφουμε το “Βρέχει φωτιά στη στράτα” και έρχεται κι ο Στράτος την άλλη μέρα, το ηχογραφεί, και το ξεχνάμε.

Μια βδομάδα μετά με παίρνει ο Στράτος και μου λέει “Δάσκαλε, μου δώσατε ένα σπουδαίο τραγούδι, ένα κόκαλο να το μυρίσω και μετά το πήρατε”. Λέω “τι είναι αυτά που λες αγόρι μου;”

Η εταιρεία του, βλέπετε, δεν συνεργαζόταν παρά μόνο με αποκλειστικά συμβόλαια των σπουδαίων της εποχής και δεν ήθελε να πάρει ένα τραγούδι από μένα. Κι εγώ βέβαια επειδή συγκλονίστηκα από την αλήθεια ενός νέου παιδιού, του είπα να πει στον Λαμπρόπουλο, που είχε την εταιρεία, ότι “σας το χαρίζω, και δεν θέλω τίποτε. Να το ηχογραφήσετε και να είσαι καλά”.

Τελικά το ηχογράφησαν και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της ελληνικής λαϊκής σκηνής.

3. “Ο Ταξιτζής” γράφτηκε για μια ερωτική απογοήτευση

Το τραγούδι “Ο Ταξιτζής” με τον Στράτο Διονυσίου συμπεριλήφθη στον ομώνυμο δίσκο του τραγουδιστή, ο οποίος κυκλοφόρησε το 1986 και αμέσως έγινε μεγάλο σουξέ. Ο στιχουργός του, Βασίλης Παπαδόπουλος, αποκάλυψε στα “ΝΕΑ”  πως εμπνεύστηκε το τραγούδι:

«Το εμπνεύστηκα από έναν χωρισμό. Είναι μια υπαρκτή, ιστορία, είναι βιωματικό τραγούδι, άμα δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το γράψεις. Μόλις το διάβασε ο Στράτος και το άκουσε από το Μουσαφίρη είπε: “Είναι πολύ δυνατό κομμάτι”. Μετά τον “Ταξιτζή” ξενιτεύτηκα για λίγο στην Αυστραλία λόγω κάποιων απογοητεύσεων»

Ο Παπαδόπουλος επανήλθε με την ίδια θεματική, έξι χρόνια αργότερα, με το τραγούδι “Πήγαινε με πάλι πίσω ταξιτζή”, που αυτή τη φορά το ερμήνευσε ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος.

4. Όταν αρνήθηκε να τραγουδήσει το “Τα πήρες όλα”

Ο Διονυσίου αρνήθηκε σθεναρά να πει το “Τα πήρες όλα”, γιατί η δομή του τραγουδιού δεν ήταν συνηθισμένη. Το άκουσμα των συγχορδιών έχει μουσική συγγένεια με την αμερικανική soul. Ωστόσο, τον έπεισε ο διευθυντής της εταιρείας Minos, Μάκης Μάτσας.

Το κομμάτι έκανε τεράστια επιτυχία. Μέχρι και στη συναυλία στο Ισραήλ, το 1986, ο κόσμος το γνώριζε και τραγουδούσε το κουπλέ στα ελληνικά.

5. Το “Άσ’ τη να λέει” το είχαν γράψει οι Πυξ Λαξ για τον Διονυσίου

Το διάσημο τραγούδι «Άσ΄ τη να λέει» που ερμήνευσε ο Βασίλης Καρράς, αρχικά είχε γραφτεί για τον Στράτο Διονυσίου, αλλά ο λαϊκός τραγουδιστής έφυγε από τη ζωή πριν να το ηχογραφήσει. Τα μέλη των Πυξ Λαξ αναζήτησαν άλλο λαϊκό τραγουδιστή, καθώς δεν ήθελαν να ηχογραφήσουν το τραγούδι με τις δικές τους φωνές.

Ο Βασίλης Καρράς θεωρήθηκε κατάλληλος και η συνεργασία έκλεισε. Μετά την ηχογράφηση οι Πυξ Λαξ εκτός από μια μεγάλη επιτυχία, κέρδισαν και έναν καλό φίλο.

6. Δούλευε από παιδί ως μικροπωλητής και ράφτης

Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Ο πατέρας του δούλευε στα χωράφια, αλλά τα οικονομικά της οικογένειας ήταν πολύ περιορισμένα.

Λίγο μετά την εγκατάστασή τους στην Θεσσαλονίκη, ο νεαρός έχασε τον πατέρα του και αναγκάστηκε σε ηλικία 12 ετών να δουλέψει για να ενισχύσει το οικογενειακό εισόδημα.

Είχε μόλις τελειώσει το δημοτικό και παρόλο που ήταν σχεδόν άριστος μαθητής, δεν μπόρεσε να συνεχίσει την εκπαίδευση του. Μία από τις πρώτες του δουλειές ήταν να πουλάει μικροπράγματα, καραμέλες, λουκούμια και τσιγάρα με ένα καλαθάκι στο δρόμο.

Αργότερα απασχολήθηκε σε ένα ραφείο της γειτονιάς του, στο οποίο αρμοδιότητά του ήταν το σιδέρωμα.

7. Το πάθος με τις ιπποδρομίες

Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, ότι ο Στράτος Διονυσίου έμενε στη Σουίτα 707 του ξενοδοχείου «Χανδρής», την οποία νοίκιαζε για να μπορεί να παρακολουθεί με κιάλια τις ιπποδρομίες. Τα άλογα ήταν το μεγάλο πάθος του τραγουδιστή. Είχε στην κατοχή του περισσότερα από 20 και ασχολιόταν αρκετές ώρες κάθε μέρα με τη φροντίδα τους.

8. Τα παρατσούκλια

Ο Στράτος Διονυσίου είχε πολλά παρατσούκλια. Οι φίλοι του από τη ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Νιγρίτα Σερρών, τον φώναζαν “Πεπόνα” και μεταγενέστερα “Αυτιά”, γιατί είχε μεγάλα αυτιά.

9. Η ηχογράφηση με τον Μίμη Πλέσσα στη φυλακή

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στις φυλακές της Τίρυνθας, τον επισκέφτηκε ο Μίμης Πλέσσας, για να ηχογραφήσουν ένα κομμάτι. Ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης είχε περιγράψει τι συνέβη στη “Μηχανή του Χρόνου”:

“Κάποια στιγμή βρίσκεται στο τέλος της ποινής του στις αγροτικές φυλακές της Τίρυνθας και με παρακαλεί ο παραγωγός του, να βρω έναν τρόπο και να ετοιμάσω ένα δίσκο ούτως ώστε να τον βρει ζωντανό, στη θέση που άφησε όταν άρχισε η ποινή του. Ήξερα τη φωνή του τόσο καλά που δεν είχα κανένα λόγο παρά να βρω τα τραγούδια που του ταίριαζαν, να τα γράψω και να πάω να τα ηχογραφήσουμε.

Καταλαβαίνετε τι έγινε στις αγροτικές φυλακές, όταν ηχογραφούσαμε. Στο κελί του Στράτου μπήκαν μέχρι και κουβέρτες για να μπορέσουμε να έχουμε τη στοιχειώδη μόνωση.”

Το τραγούδι δεν κυκλοφόρησε ποτέ λόγω διαφωνίας με την εταιρεία.

10. Στο στούντιο λίγες ώρες πριν πεθάνει

Ο Διονυσίου απεβίωσε στις 11 Μαΐου του 1990, σε ηλικία 55 ετών, από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, τραγουδούσε στο μαγαζί “Στράτος”, ενώ νωρίτερα, το ίδιο απόγευμα, ηχογράφησε 9 τραγούδια για τον δίσκο “Ποιος άλλος” που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά τον θάνατό του, κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων.

Σύμφωνα με τον στιχουργό Τάκη Μουσαφίρη, το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε εκείνη την ημέρα ήταν το “Μη μ’ αφήνεις μόνο μου”.