Στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μια ιδέα των Ισπανών εναντίον της Κούβας, που συνέχισαν οι Άγγλοι και τελειοποίησαν οι Γερμανοί. Αυτοί έκαναν και την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, στην Αφρική

Οι Γερμανοί δεν είχαν την παγκόσμια πρωτιά στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πριν από αυτούς, οι Βρετανοί τοποθετούσαν οικογένειες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς. Η ιδέα όμως, όπως και το όνομα, ήταν έμπνευση των Ισπανών.

Το 1895, στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν την Κούβα υπό την κατοχή τους, οι Ισπανοί σκέφτηκαν να συγκεντρώσουν τους πολίτες σε ένα μέρος έτσι ώστε να μπορούν να τους ελέγχουν πιο εύκολα.

Η προσπάθειά τους ωστόσο απέτυχε και τα ισπανικά στρατεύματα άρχισαν το 1898 να αποχωρούν από το νησί.

Έπειτα ήταν η σειρά των ΗΠΑ να εισβάλλουν πολιτικά και πολιτιστικά και η Κούβα πέρασε σε καθεστώς ελέγχου μέσα από πολιτικά πιόνια, έως την επανάσταση του Κάστρο το 1959.

Οι Βρετανοί μετέφρασαν τον ισπανικό όρο «reconcentration» στη Νότια Αφρική, όταν πολεμούσαν εναντίον των ολλανδών αποίκων κατά τη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς. (Μπόερ στα ολλανδικά σημαίνει αγρότης)

Οι Βρετανοί πυρπολούσαν τα αγροκτήματα των αντιπάλων τους για να μην έχουν τρόφιμα και καταφύγιο.

Όπως ήταν φυσικό, απ’ τις καταστροφές προέκυψε μεγάλος αριθμός προσφύγων, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα που είχαν δημιουργηθεί για τη στέγασή τους.

Εκτός από πρόσφυγες όμως, τα στρατόπεδα γέμισαν και με αιχμαλώτους.

Οι Βρετανοί μάζευαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους τα στρατεύματα των Μπόερς για να μην τους βοηθούν κατά κανένα τρόπο.

Υπήρχαν συνολικά 45 στρατόπεδα για τα γυναικόπαιδα των Μπόερς και 64 στρατόπεδα για τους μαύρους αφρικανούς εργάτες και τις οικογένειές τους, που διέμεναν στα αγροκτήματα.

Παρά τις δήθεν καλές προθέσεις, οι συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα γρήγορα επιδεινώθηκαν.

Το φαγητό δεν επαρκούσε και σύντομα άρχισε η εξάπλωση ασθενειών.

Έως το 1902, 28.000 Μπόερς, εκ των οποίων τα 22.000 ήταν παιδιά, και 20.000 Αφρικανοί πέθαναν στα στρατόπεδα.

Ο αριθμός των αμάχων στα στρατόπεδα ήταν διπλάσιος από τον αριθμό των στρατιωτών που πέθαναν στον πόλεμο.

Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα οι Γερμανοί έφτιαξαν τα πρώτα δικά τους στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε μια προσπάθεια να αποικίσουν τη Νοτιοδυτική Αφρική, τη σημερινή Ναμίμπια.

Άντρες, γυναίκες και παιδιά των φυλών Χερέρο και Νάμα συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και εξαναγκάστηκαν να δουλεύουν στα στρατόπεδα.

Στο διάστημα 1904 – 1907 πέθαναν 100.000 Αφρικανοί, το 80% του συνολικού πληθυσμού των Χερέρο και το 50% των Νάμα, λόγω κακοποίησης και ασιτίας.

Ο ΟΗΕ θεωρεί σήμερα ότι αυτή ήταν η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.

Διαβάστε ακόμα: Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Οι κοκαλιάρηδες Ινδοί δεν έχουν σημασία όσο οι γεροδεμένοι Έλληνες». Ο λιμός της Βεγγάλης που σκότωσε 4 εκατ. Ινδούς. Τα όρνεα και τα τσακάλια έτρωγαν πτώματα στους δρόμους.