Στην ανδροκρατούμενη αρχαία Αίγυπτο επιτρεπόταν η πολυγαμία, αλλά τιμωρούσαν τους μοιχούς. Γιατί “εξαφάνισαν” τα ίχνη της μοναδικής γυναίκας Φαραώ

“Μαλλιά μαύρα σκοτεινότερα από το έρεβος, δόντια λαμπρά σαν από θραύσματα νωπά πυριτόλιθου, σώμα λυγερό, στήθος σφικτό και καλλίγραμο”.

Έτσι περιέγραφαν οι αρχαίοι οι Αιγύπτιοι την ιδανική γυναικεία ομορφιά.

Οι Αιγύπτιες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο και ιστορίες που αποτυπώθηκαν σε τοιχογραφίες, ήταν ελεύθερες στον έρωτα. Φλογερές, παθιασμένες και εκδικητικές.

Παντρεύονταν σε πολύ μικρή ηλικία και στα 16 θεωρούνταν ήδη πολύ μεγάλες.

Πριν όμως τελεστεί ο κανονικός γάμος, το αντρόγυνο μπορούσε να δοκιμάσει τον έγγαμο βίο με μία “σύμβαση διατροφής”, κατά την οποία ο σύζυγος έπρεπε να στηρίζει οικονομικά τη γυναίκα και τα παιδιά που μπορεί να αποκτούσαν μέχρι να παντρευτούν επίσημα.

Όλοι, εκτός από τους ιερείς, ήταν πολύγαμοι.

Παντρεύονταν όσες γυναίκες μπορούσαν να συντηρήσουν οικονομικά.

Η μοιχεία τιμωρούνταν αυστηρά. Έκοβαν τη μύτη στις μοιχαλίδες και μαστίγωναν 100 φορές τους μοιχούς.

Βέβαια, ο νόμος δεν πρέπει να εφαρμοζόταν πολύ αυστηρά, καθώς οι αρχαίες πηγές ανέφεραν πολλές περιπτώσεις εξωσυζυγικών σχέσεων, ακόμα και μεταξύ των συζύγων του Φαραώ.

Η πρώτη και μοναδική γυναίκα Φαραώ

Σχεδόν πέντε χιλιετίες πριν τη γέννηση του Χριστού, ο Φαράω Βαϊνοτερού πέρασε νόμο που επέτρεπε στις γυναίκες να διαδεχτούν τον Φαραώ στο βασιλικό θρόνο.

Όμως ο νόμος δεν εφαρμόστηκε για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια.

Οι Αιγύπτιοι προτιμούσαν να έχουν άντρες στην εξουσία, ακόμα και αν δεν είχαν βασιλικό αίμα, όπως έγινε στην περίπτωση του Τουθμώσι Α’, που πήρε το θρόνο αφού παντρεύτηκε την κόρη του Φαραώ.

Όταν όμως ούτε ο Τουθμώσις απέκτησε αρσενικό διάδοχο, τον διαδέχθηκε για πρώτη φορά μια γυναίκα, η κόρη του Χατσεψούτ.

Ασφαλώς δεν κυβέρνησε μόνη της. Βασίλευσε στο πλευρό του γιου της, του 8χρονου Τουθμώσι Γ’, ο οποίος διατηρούσε τυπικά την εξουσία για να εξευμενίσει την ανδροκρατούμενη κοινωνία.

Η Χατσεψούτ ντυνόταν σαν άντρας, φορούσε ακόμα και το “γένι” των Φαραώ, ενώ έχτισε ένα μεγαλοπρεπές ταφικό μνημείο στο Ντέιρ-ελ-Μπάχαρι για να εδραιώσει την κυριαρχία της.

Βασίλευσε για 22 χρόνια με ηρεμία και αποφασιστικότητα.

Μετά τον θάνατό της, το 1483 π.Χ., ο γιος της ανέλαβε να την διαγράψει απ’ τη μνήμη του αιγυπτιακού λαού.

Έσβησε το όνομά της απ’ τους βασιλικούς καταλόγους και αντικατέστησε το όνομά της με το δικό του, στα μνημεία που ανεγέρθηκαν προς τιμήν της.

Οι Αιγύπτιοι δεν έβλεπαν θετικά τις φιλόδοξες γυναίκες.

Η πανέμορφη βασίλισσα Νεφερτίτι που κατηγορήθηκε άδικα για εξωσυζυγικές σχέσεις

Ο Φαραώ Αμένοφις Γ’, που βασίλευσε τον 13ο αιώνα π.Χ, ήταν ο πρώτος που παντρεύτηκε εκτός της βασιλικής οικογένειας. Επέλεξε για νύφη του την Τίι, κόρη Σημιτών από τη Συρία, η οποία ασκούσε μεγάλη πολιτική επιρροή πάνω του.

Τον προέτρεπε να αντιμετωπίσει με ανεκτικότητα τους υπήκοους του στην Ασία, με τους οποίους υπήρχε αιώνια διαμάχη.

Μία απ’ τις συμβουλές της, ήταν ένα άνοιγμα προς την ασιατική θρησκεία της ηλιολατρείας και ο υπάκουος Αμένοφις, άρχισε να διαταράσσει τις σχέσεις του με το συντηρητικό και πανίσχυρο αιγυπτιακό ιερατείο.

Ο γιος του, Αμένοφις Δ’ που έμεινε γνωστός με το όνομα Ακενατόν, ακολούθησε το παράδειγμα του πατέρα του και παντρεύτηκε την ασιάτισσα πριγκίπισσα, Ταντουκίπα. Οι Αιγύπτιοι θαύμαζαν την ομορφιά της και την αποκαλούσαν “Νεφερτίτι”, δηλαδή “ιδού η ωραία έρχεται”.

Με την υποστήριξη της συζύγου του, ο Φαραώ ήρθε σε απόλυτη ρήξη με το ιερατείο και ανακήρυξε ως μοναδική και επίσημη θρησκεία τη λατρεία του Θεού Ήλιου, Ατόν.

Η περίοδος που βασίλευσε σημαδεύτηκε από τεράστια κοινωνική και πολιτική κρίση.

Μετά τον θάνατό του, η Αίγυπτος επέστρεψε στην παλιά θρησκεία και ο Ακενατόν χαρακτηρίστηκε ως “καταραμένος”.

Όλα τα αγάλματα του Ακενατόν τον παρουσιάζουν με έντονα θηλυπρεπή εμφάνιση και παραμορφωμένο κρανίο.

Σύγχρονοι επιστήμονες κατέληξαν ότι πρέπει να υπέφερε από ορμονική διαταραχή που είχε προκαλέσει και στείρωση.

Γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί υποστήριζαν ότι οι έξι κόρες που απέκτησε με τη Νεφερτίτι ήταν μάλλον αποτέλεσμα εξωσυζυγικών σχέσεων της βασίλισσας.

Η θεωρία ανατράπηκε τον Φεβρουάριο του 2010, όταν εξετάστηκε το DNA της μούμιας του Τουταγχαμών και αποδείχθηκε ότι πατέρας του ήταν ο Ακενατόν και μητέρα του μία απ’ τις αδελφές-συζύγούς του Φαραώ.

Η συνωμοσία του χαρεμιού σε βάρος του Φαραώ Ραμσή

Η δύναμη των γυναικών αυξανόταν όσο περνούσαν τα χρόνια.

Στον πάπυρο του Τορίνου εξιστορείται η λεγόμενη “συνωμοσία του χαρεμιού”, που οδήγησε στον θάνατο του Φαραώ Ραμσή Γ’, το 1155 π.Χ.

Μία απ’ τις συζύγους του, η Τίι, που δεν είχε καμία σχέση με την βασίλισσα, σχεδίαζε να σκοτώσει τον Φαραώ και να ανεβάσει στον θρόνο τον γιο της, Πενταούρ.

Στη συνωμοσία πήραν μέρος πολλές παλλακίδες, οι οικογένειές τους, θαλαμηπόλοι, υπηρέτες, ο διαχειριστής του βασιλικού θησαυροφυλακίου, ένας στρατηγός, δύο γραφείς, ένας μάγος και ο αρχιερέας του Σεχμέτ.

Δολοφόνησαν τον Ραμσή, αλλά ο Πενταούρ δεν κατάφερε να πάρει την εξουσία στα χέρια του.

Καταδικάστηκε σε θάνατο για προδοσία και αυτοκτόνησε, όπως και οι περισσότεροι απ’ τους συνωμότες.

Οι επόμενοι Φαραώ φοβόντουσαν τόσο πολύ ότι θα έπεφταν θύμα των συζύγων τους, που έφτασαν στο σημείο να τις “δένουν” και στη μεταθάνατον ζωή τους.

Ο Φαραώ Πινετζέμ Β’ άφησε δίπλα στην μούμια της γυναίκας του, Νεσχόνς, ένα πάπυρο που έγραφε: “Οδηγώ την καρδιά της Νεσχόνς, ώστε να μην κάνει κακό στον Πινετζέμ. Οδηγώ την καρδιά της και δεν θα επιτρέψω να του συντομεύσει τη ζωή είτε η ίδια είτε μέσω κάποιου άλλου”.

Παράλληλα όμως, υπήρχαν και οι Φαραώ που μαγεύονταν από την ομορφιά και τις χάρες των γυναικών τους και τους αφιέρωναν στίχους γεμάτους πάθος και λατρεία, όπως ο Ραμσής Β’:

“Είναι η πριγκίπισσα με αρετές στολισμένη, χάρες γεμάτη, γλυκιά στον έρωτα. Είναι αυτή που ο λόγος της σε κάνει ευτυχισμένο, που ό,τι ζητά είναι δικό της, που η ομορφιά πηγάζει απ’ την καρδιά της.

Οι υποσχέσεις της γεμίζουν χαρά τα πρόσωπα και οι άνδρες ζουν για να ακούνε τη φωνή της”.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Στην αρχαία Αίγυπτο άλειφαν με μέλι τους δούλους που υπηρετούσαν τον Φαραώ, για να κολλάνε πάνω τους οι μύγες και να μην ενοχλούν το βασιλιά! Πότε τους έθαβαν ζωντανούς…