Στις 28 Μαρτίου 2021, στον Γκραν Πρι του Μπαχρέϊν, έκανε το ντεμπούτο του με την ομάδα της Haas ο Μικ Σουμάχερ, γιος του Μίκαελ, επτά φορές πρωταθλητή της Φόρμουλα Ένα. Δεκατρία χρόνια μετά, το επώνυμο Σουμάχερ επέστρεψε στην ανώτατη κατηγορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Όπως ο Μικ Σουμάχερ, δεν είναι λίγοι οι πιλότοι δεύτερης γενιάς, που ακολούθησαν τα βήματα των πατεράδων τους.
Ανέβηκε στο πόντιουμ αλλά έμεινε γνωστός για το Λε Μαν
Ο Γερμανός Χανς-Γιόακιμ Στουκ εμφανίστηκε στη Φόρμουλα Ένα το 1974. Ο πατέρας του, Χανς Στουκ, ήταν ήδη γνωστός πριν από τον πόλεμο. Δεν βαθμολογήθηκε ποτέ, αλλά πήρε την pole τρεις φορές. Οι επιτυχίες του ήταν πολλές με την ομάδα της Auto Union, ωστόσο όλα επισκιάστηκαν από τη φήμη που κυκλοφορούσε και έλεγε ότι πήρε την πρώτη θέση σε αγώνα ανάβασης οδηγώντας προς τα πίσω.
Ο γιος του ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του και κατάφερε να ανέβει στο πόντιουμ σε δύο Γκραν Πρι το 1977 με την ομάδα της Brabham. Βέβαια, ο Χανς-Γιόακιμ Στουκ έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για τις δύο νίκες του στο Λε Μαν, τον αγώνα αντοχής του μηχανοκίνητου αθλητισμού που διαρκεί 24 ώρες.
Ο γιος του πιλότου που έσπασε το ρόδι
Τερμάτισε τρίτος στον πρώτο επίσημο αγώνα της Φόρμουλα Ένα στην ιστορική βρετανική πίστα στο Σίλβερστοουν το 1950. Πρόκειται για έναν από τους πιο διάσημους βρετανούς πιλότους της μεταπολεμικής περιόδου. Ο Ρέτζιναλτ “Ρετζ” Παρνέλ.
Ο γιος του “Ρετζ”, Τιμ, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, ωστόσο δεν ήταν τόσο επιτυχημένος.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 αγωνίστηκε στη Φόρμουλα Ένα, τερμάτισε μόνο μία φορά, το 1961, στη δέκατη θέση στο ιταλικό Γκραν Πριν της Μόντσα.
Ο νούμερο ένα Αυστραλός πιλότος
Κατέκτησε τρεις τίτλους. Το 1959, το 1960 και το 1966. Ο λόγος για τον Τζακ Μπράμπαμ. Το έργο του γιου του, Ντέιβιντ, να ξεπεράσει τον πατέρα του ήταν πολύ δύσκολο. Και μάλλον δεν το κατάφερε.
Παρότι ο Ντέιβιντ κατέκτησε τον τίτλο στο βρετανικό πρωτάθλημα της Φόρμουλα Τρία, οι αποδόσεις του στη Φόρμουλα Ένα δεν ήταν ιδανικές.
Ο Αυστραλός έκανε το ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ένα το 1990 με την ομάδα της Brabham, λίγα χρόνια προτού πουληθεί.
Η καλύτερη θέση που τερμάτισε ήταν η 15η. Συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι το 1994, με την μικρή ομάδα της Simtek, χωρίς όμως αξιόλογες εμφανίσεις.
Ο Γκάρι Μπράμπαμ, μεγαλύτερος αδερφός του Ντέιβιντ, ασχολήθηκε κι εκείνος με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αλλά εν κατάφερε ποτέ να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο για τη Φόρμουλα Ένα.
Το “triple crown” του μηχανοκίνητου αθλητισμού
Ίσως πρόκειται για το πιο διάσημο ζευγάρι πατέρα-γιου στη Φόρμουλα Ένα. Τον Γκράχαμ και τον Ντέιμον Χιλ.
Στα 17 χρόνια της καριέρας του ο Γκράχαμ Χιλ κατέκτησε δύο φορές το πρωτάθλημα της Φόρμουλα Ένα. Το 1962 με την ομάδα της BRM και το 1968 με την Lotus.
Μάλιστα τη δεκαετία του 1960, κέρδισε στο Μονακό πέντε φορές, με αποτέλεσμα να κερδίσει επάξια το παρατσούκλι “Μίστερ Μονακό”.
Το 1975, ο Γκράχαμ πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο γιος του Ντέιμον ήταν έφηβος. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. Αρχικά συμμετείχε σε αγώνες μοτοσικλέτας, αλλά στη συνέχεια αγωνίστηκε στη Φόρμουλα Ένα αρχικά με την ομάδα της Brabham.
Ο θάνατος στα δοκιμαστικά του Βελγίου
Για τους λάτρεις της Φόρμουλα Ένα, ο Ζιλ Βιλνέβ θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους οδηγούς της εποχής του. Αγωνίστηκε από το 1977 μέχρι το 1982, όταν, ύστερα από ένα ατύχημα στα δοκιμαστικά του Γκραν Πριν του Βελγίου, πέθανε.
Στη διάρκεια της καριέρας του ο Ζιλ κέρδισε έξι Γκραν Πρι και συνέδεσε το όνομά του με τη Ferrari. Το 1979, άγγιξε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά τελικά τερμάτισε δεύτερος, πίσω από τον, Τζόντι Σκέκτερ.
Το 1996, δεκατέσσερα χρόνια μετά το θανατηφόρο ατύχημα του πατέρα του, ο Ζακ Βιλνέβ έκανε το ντεμπούτο στη Φόρμουλα Ένα με την τότε παντοδύναμη ομάδα της Williams.
Στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής την επόμενη χρονιά. Αντίπαλός του ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ, που στον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος αποκλείστηκε μετά από σύγκρουση με τον Βιλνέβ.
Ο αποκλεισμός στοίχισε βαθμούς στον Γερμανό και έτσι ο Βιλνέβ έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής.
Η καριέρα του καναδού πιλότου μετά το 1997 άρχισε να φθίνει. Μέχρι την απόσυρσή του, το 2006 είδε το βάθρο μόλις τέσσερις φορές.
Ο Φιλανδός πατέρας και ο Γερμανός γιος
Ο Φιλανδός Κέκε Ρόζμπεργκ έτρεξε στη Φόρμουλα Ένα εννέα χρόνια. Το ντεμπούτο του το έκανε στο Γκραν Πρι της Νότιας Αφρικής το 1978, αγωνιζόμενος με τη μικρή ομάδα της Theodore Racing.
Παρά τον “γεμάτο” τρόπο που έτρεχε, μόλις το 1982 έγινε ανταγωνιστικός όταν μετακόμισε στην ομάδα της Williams.
Συνολικά πήρε την πρώτη θέση πέντε φορές και ανέβηκε στο βάθρο 17.
Ο γιος του, Νίκο, ξεπέρασε τον πατέρα του σε νίκες. Το παράδοξο είναι ότι αγωνίστηκε με τα γερμανικά χρώματα, επιλέγοντας την υπηκοότητα από τη Γερμανίδα μητέρα του.
Ο Νίκο Ρόζμπεργκ εμφανίστηκε στη Φόρμουλα Ένα το 2006 με την Williams. Έμεινε μέχρι τ 2009 και στη συνέχεια πέρασε στη Mercedes, σε μια εποχή που η γερμανική ομάδα έχτιζε την παντοδυναμία της.
Ο Νίκο κέρδισε 23 Γκραν Πρι και ανέβηκε συνολικά 57 φορές στο βάθρο. Το 2016 κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τελειώνοντας με μόλις πέντε βαθμούς μπροστά από τον του Λιούις Χάμιλτον. Λίγες ημέρες μετά, ανακοίνωε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
Μαζί με το δίδυμο Χιλ, ο Κέκε και ο Νίκο είναι το μοναδικό ντουέτο πατέρα-γιου που αμφότεροι έχουν κατακτήσει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φόρμουλα Ένα.
Το σκάνδαλο Κρασγκέιτ
Ο Βραζιλιάνος Νέλσον Πικέ κυριάρχησε στη Φόρμουλα Ένα τα τέλη της δεκαετίας του 1980, αφού με τον ριψοκίνδυνο και αποφασιστικό τρόπο που οδηγούσε, στέφθηκε τρεις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Και όλα αυτά προτού κλείσει τα 35 του χρόνια.
Μέχρι σήμερα, μόνο πέντε οδηγοί στην ιστορία της σειράς έχουν κερδίσει περισσότερους παγκόσμιους τίτλους από τον Βραζιλιάνο, ο οποίος αργότερα συμμετείχε στους αγώνες Indy 500 και Λε Μαν.
Και οι δύο γιοι του Πικέ, ακολούθησαν τα βήματά του. Μόνο όμως ο Νέλσον Πικέ Τζούνιορ άφησε το στίγμα του στη Φόρμουλα Ένα.
Αγωνίστηκε με την ομάδα της Renault το 2008 και το μισό του 2009. Η καλύτερη θέση του Πικέ Τζούνιορ ήταν όταν τερμάτισε δεύτερος στο Γερμανικό Γκραν Πρι το 2008.
Το όνομα του Νέλσον Πικέ Τζ. στιγματίστηκε ωστόσο το 2008, κατά το Γκραν Πριν της Σιγκαπούρης, το οποίο έμεινε γνωστό ως σκάνδαλο Κρασγκέιτ.
Ο αρχάριος Νέλσον Πικέ, που τότε ήταν μόλις 23 χρόνων, προσέκρουσε με ταχύτητα 110 χλμ/ώρα σε ένα τοίχωμα της πίστας. Οι επόμενοι γύροι διεξήχθησαν σε χαμηλή ταχύτητα υπό το αυτοκίνητο ασφαλείας, μέχρι να καθαρισθεί το οδόστρωμα.
Όταν το αυτοκίνητο ασφαλείας αποχώρησε, ο ισπανός πιλότος Φερνάντο Αλόνσο ευνοήθηκε από τα πιτ-στοπ των αντιπάλων του και τερμάτισε πρώτος, αν και είχε εκκινήσει από την 15η θέση λόγω των κακών του επιδόσεων στα προκριματικά.
Αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι το ατύχημα ήταν σκόπιμο και είχε συμφωνηθεί ανάμεσα στον Πικέ, τον τεχνικό διευθυντή και τον ιδιοκτήτη της Renault.
Ο Πικέ, τελικά, απολύθηκε από την ομάδα το 2009.
Συνέχισε την ενασχόλησή του με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό κα το 2015 έγινε ο πρώτος πρωταθλητής της Φόρμουλα Ε.
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής σε αναμονή
Ο Γιαν Μάγκνουσεν δεν απασχόλησε πολύ τη Φόρμουλα Ένα. Με εμφανίσεις το 1995, το 1997 και το 1998 τερμάτισε μόλις μία φορά στην έκτη θέση στο Γκραν Πρι του Καναδά.
Ο Δανός πιλότος έμενε περισσότερο γνωστός για τη συμμετοχή το στους αγώνες αντοχής, όπου κέρδισε τέσσερις φορές το Λε Μαν και ήταν συνεχής θαμώνας των αγώνων από το 1999.
Ο γιος του, Κέβιν, εντυπωσίασε με τις επιδόσεις σαν νεαρός πιλότος. Το 2013 κέρδισε το πρωτάθλημα Renault 3.5 και όλοι τον θεωρούσαν παγκόσμιο πρωταθλητή εν αναμονή.
Η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.
Έκανε το ντεμπούτο του 2014 με την McLaren, όπου τερμάτισε δεύτερος. Αυτή ήταν και η καλύτερη θέση που τερμάτισε ποτέ στη Φόρμουλα Ένα.
Το 2016 επέστρεψε στη Renault και έπειτα συνέχισε τέσσερα χρόνια με την Haas.
Πλέον, ο Κέβιν Μάγκνουσεν δεν αγωνίζεται στη Φόρμουλα Ένα, αλλά στην IMSA και μεγάλη του επιθυμία είναι να τρέξει στο Λε Μαν μαζί με τον πατέρα του.
Σουμάχερ επί τέσσερα
Μαζί με τον Λιούις Χάμιλτον, ο Μίκαελ Σουμάχερ θεωρείται ο πιο επιτυχημένος πιλότος στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα. Μέσα σε δύο δεκαετίες κατέκτησε επτά Παγκόσμια Πρωταθλήματα – δύο με την Benetton και πέντε με τη Ferrari – και πήρε 91 Γκραν Πρι.
Ο γιος του, Μικ, ξεκίνησε την καριέρα του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό το 2015 στη Φόρμουλα Ένα και συνέχισε την ανοδική του πορεία μέχρι το 2020 που κατάκτησε το Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 2.
Ως μέλος της Ferrari Driver Academy, ο Μικ κέρδισε μια θέση στη Φόρμουλα Ένα από το 2021 αγωνίζεται μαζί με τον Νικίτα Μαζέπιν με την ομάδα της Haas.
Αν και τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 την πρωτοκαθεδρία στη Φόρμουλα Ένα την είχε ο Μίκαελ, παράλληλα ακόμη ένας Σουμάχερ έτρεχε στην ανώτατη κατηγορία της Φόρμουλα
Ο Ραλφ, αδερφός του Μίκαελ. Η πορεία του – αν όχι ανάλογη με αυτή του αδερφού- δεν ήταν αμελητέα. Το 1998 αγωνίστηκε με την Jordan, και τον επόμενο χρόνο πήρε μεταγραφή στη Williams. Μέσα σε έξι χρόνια πήρε έξι Γκραν Πρι και τελείωσε την καριέρα του με την ομάδα της Toyota.
Συνολικά, ο Ραλφ Σουμάχερ είδε τη γραμμή εκκίνησης 180 φορές και ανέβηκε στο πόντιουμ 27 φορές.
Όπως ο Μίκαελ, έτσι και ο Ραλφ έχει έναν γιο, τον Ντέιβιντ που ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του. Ο Ντέιβιντ αγωνίζεται φέτος στο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 3.
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός
Κάποτε ο Γιoς Φερστάπεν θεωρήθηκε ως το νέο μεγάλο “αστέρι” της Φόρμουλα Ένα. Όμως, ο Ολλανδός ποτέ δεν μπόρεσε να δικαιώσει τις προσδοκίες και τα καλύτερα αποτελέσματα στην καριέρα του ήταν δύο τρίτες θέσεις στη χρονιά-ντεμπούτο του με την Benetton, το 1994. Ο «Jos the boss», όπως ήταν γνωστός στους Ολλανδούς φίλαθλους που τον ακολουθούσαν σε όλο τον κόσμο, συγκέντρωσε συνολικά 17 βαθμούς σε 106 εκκινήσεις με τις Benetton, Simtek, Footwork, Tyrrell, Stewart, Arrows και Minardi.
Πλέον ο γιος του Γιος, Μαξ, θεωρείται ένα από τα φαβορί στη μετά Χάμιλτον εποχή της Φόρμουλα Ένα. Ο “ιπτάμενος Ολλανδός”, όπως είναι γνωστός έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα Ένα σε ηλικία μόλις 17 ετών με την ομάδα της Torro Rosso.
Στο Γκραν Πρι της Αυστραλίας το 2015 έγινε ο πιο νέος οδηγός που εκκίνησε σε αγώνα Φόρμουλα Ένα, ενώ από τότε έχει πάρει τα ρεκόρ για τον νεότερο πιλότο που βαθμολογήθηκε σε Γκραν Πρι και για τον νεότερο νικητή σε αγώνα.
Από το 2016 αγωνίζεται για την Red Bull και μέχρι το περσινό πρωτάθλημα της Φόρμουλα Ένα είχε κερδίσει 10 Γκραν Πρι και ανεβεί στο πόντιουμ 42 φορές. Και όλα αυτά μέχρι του 2020.
Με πληροφορίες από: autosport, f1experiences,drivetribe
Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons
Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η πιο ντροπιαστική στιγμή στη Formula 1. Όταν ο Μπαρικέλο φρέναρε για να κερδίσει ο Σουμάχερ. Δεν αποκάλυψε ποτέ την απειλή της Ferrari για να υπακούσει στην εντολή (Βίντεο)
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr