Η Σμαρούλα Γιούλη ήταν το παιδί – θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Στα εννέα της χρόνια, το 1943, είδε το όνομά της “η μικρή Σμάρω” στους τίτλους της ταινίας “Η φωνή της καρδιάς” με τον Αιμίλιο Βεάκη. Με αυτήν την ταινία βγήκε στον χώρο του θεάματος και μάλιστα, ήταν η πρώτη ταινία που έφερε το λογότυπο της Φίνος Φιλμ.
Από τότε άρχισε να διαγράφει μια λαμπρή καριέρα στον κινηματογράφο παίζοντας στις καλύτερες ταινίες της Φίνος: “Χαμένοι Άγγελοι”, “Έλα στο θείο”, “Η καφετζού”, “Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν”, “Το σοφεράκι”. Η καριέρα της συνδέθηκε άρρηκτα με τον Μίμη Φωτόπουλο. Παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας που είχαν, ο Φωτόπουλος μπορούσε να υποδύεται από το “αγόρι” έως τον “μπαμπά” της νεαρής ηθοποιού.
Η πορεία της τόσο στο θέατρο όσο και στο σινεμά συνδέθηκε επίσης με τον Τσιφόρο, καθώς έπαιξε πολλά έργα του. Η Σμαρούλα Γιούλη ήταν το αγαπημένο παιδί της Φίνος. Όλοι, από τον ίδιο τον Φίνο μέχρι τον Τζαβέλλα και τον Σακκελάριο, λάτρευαν το γλυκό, παραπονιάρικο μουτράκι της.
Η Σμαρούλα Γιούλη ξεκίνησε την καριέρα της ως παιδί-θαύμα και κατάφερε να διακριθεί. Στο θέατρο ξεκίνησε με τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου το 1949 στο έργο «Καραντίνα στον έρωτα»
Το 1948 συμμετείχε στην επιθεώρηση των Σακελλάριου -Γιαννακόπουλου «Ανθρωποι, άνθρωποι». Παράλληλα με τις εμφανίσεις της στο θέατρο, μέσω των οποίων αγαπήθηκε από το κοινό, η Σμαρούλα Γιούλη ακολουθούσε μια θριαμβευτική πορεία στον κινηματογράφο.
Μάλιστα, είχε δεχθεί προτάσεις και από την Τσινετσιτά, το διασημότερο κινηματογραφικό στούντιο του κόσμου, τα χρόνια της δεκαετίας του ’50.
Αν και ήταν μια μεγάλη σταρ, η Σμαρούλα Γιούλη εγκατέλειψε τον κινηματογράφο πολύ νωρίς. Ήξερε ότι τα λαμπερά φώτα του σινεμά δεν διαρκούν για πάντα. Αυτό που αγαπούσε περισσότερο ήταν το θέατρο. Με τον σύζυγό της, Βαγγέλη Λειβαδά ανέβασαν κάθε είδους έργα, από ελαφρά ως κλασικά, επιθεωρήσεις και κωμωδίες και έργα σπουδαίων ξένων συγγραφέων. Με τις παραγωγές τους, γέμιζαν το “Αμιράλ”, το “Βέμπο”, το “Παρκ” και αργότερα το θέατρο “Σμαρούλα”. Σε κάποια έργα πρωταγωνιστούσε, άλλα τα σκηνοθετούσε και κάποια άλλα απλώς τα επέβλεπε.
Άλλωστε ήταν άνθρωπος του θεάτρου και ήξερε τη δουλειά καλύτερα από καθένα.
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν με τον Θανάση Βέγγο στο έργο του Γιώργου Λαζαρίδη “Ο τρελός του λούνα παρκ και η ατσίδα”.
Το 1958 παντρεύτηκε με τον θεατρικό παραγωγό Βαγγέλη Λειβαδά απέκτησε δικό της θίασο και από τότε συναποφάσιζε μαζί του για τα έργα που θα ανέβαζαν. Τη δεκαετία του ’80 ξεδιπλώθηκε το ταλέντο της και στο χορό και το τραγούδι στα διεθνώς γνωστά μιούζικαλ που ανέβασε.
Το μοιραίο τέλος του ζευγαριού
Με τον Λειβαδά έζησαν μαζί όλης τους την έγγαμη ζωή και ο θάνατος τους χώρισε μόνο για τρεις μήνες. Το 2012, μια φωτιά στο διαμέρισμά τους στη Γλυφάδα, που προκλήθηκε από αερόθερμο, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Λειβαδά. Η Σμαρούλα μεταφέρθηκε το νοσοκομείο με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Έπασχε και από άνοια, η κατάστασή της επιδεινώθηκε και τρεις μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2012 άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 78 χρόνων.
Διαβάστε: 
Διαβάστε: Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr