“Seven”, το θρίλερ που καθήλωσε τους θεατές. Ο Ντένζελ Ουάσιγκτον δεν συμμετείχε γιατί θεώρησε την ταινία διαβολική και ο Φρίμαν με τον Μπραν Πιτ απείλησαν να παραιτηθούν, αν άλλαζε το ανατριχιαστικό φινάλε (βίντεο)

Επτά εγκλήματα που βασίστηκαν στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, ήταν το θέμα της ταινίας τρόμου “Seven” που προβλήθηκε το 1995.

Η λαιμαργία, η απληστία, η οκνηρία, η αλαζονεία, η λαγνεία, η ζηλοφθονία και η οργή είναι τα κίνητρα του δολοφόνου.

To σενάριο εμπνεύστηκε ο Άντριου Κέβιν Γουόκερ και χρειάστηκαν δύο χρόνια για να το ολοκληρώσει.

Πηγή έμπνευσής του ήταν οι δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν πήγε στη Νέα Υόρκη, όπως είχε δηλώσει.

Το “Seven” ήταν η πρώτη δουλειά του γι’αυτό δυσκολεύτηκε αρκετά μέχρι να βρει παραγωγούς.

Τους ρόλους ανέλαβαν ονόματα που μέχρι τότε δεν ήταν ακόμα πολύ αναγνωρίσιμα αλλά έγιναν πρωτοκλασάτα τα επόμενα χρόνια.

Ο Μόργκαν Φρίμαν ανέλαβε να παίξει τον Ντετέκτιβ Σόμερσετ και ο Μπρατ Πιτ τον συνάδελφό του, ντετέκτιβ Μιλς.

Για τον ρόλο του Σόμερσετ οι παραγωγοί ήθελαν τον Αλ Πατσίνο, αλλά δεν μπορούσε να συμμετέχει, γιατί εκείνη τη περίοδο βρισκόταν στα γυρίσματα μίας άλλης ταινίας.

Αντίστοιχα ο ρόλος του Μιλς αρχικά προτάθηκε στον Ντένζελ Ουάσιγκτον ο οποίος αρνήθηκε, γιατί θεώρησε το θέμα αρκετά σκοτεινό και διαβολικό, όπως δήλωσε.

Τη γυναίκα του Πιτ υποδύθηκε η Γουίνεθ Πάλτροου και τον δολοφόνο Τζον Ντο, ο Κέβιν Σπέισι.

Μάλιστα ο Σπέισι πρότεινε να μην μπει το όνομα του στους τίτλους για να ξαφνιαστεί το κοινό όταν ανακαλυφθεί ο διαβόητος δολοφόνος.

Γυρίσματα

Το σκοτεινό και μυστηριώδες σκηνικό στήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται όσο πιο αληθοφανές γίνεται.

Η πόλη που πραγματοποιούνται οι φόνοι δεν αναφέρεται πουθενά στο σενάριο, αλλά τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Καλιφόρνια.

Στην ταινία κυριαρχεί το γκρίζο συννεφιασμένο περιβάλλον, που ταιριάζει με το μυστήριο και το σκοτεινό μυαλό του δολοφόνου.

Στη πρώτη σκηνή της ταινίας εμφανίζονται επτά πολυώροφα κτίρια όσα και τα εγκλήματα.

Επίσης εφτά πυροβολισμοί ακούγονται από τον Μιλς στο τέλος της ταινίας και στο φινάλε, στις επτά η ώρα παραδίδεται το περιβόητο δέμα.

Ακόμα και το χειρόγραφο ημερολόγιο που ο δολοφόνος Σπέισι καταγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τις δολοφονίες ήταν αληθινό.

Χρειάστηκε δύο μήνες για να σχεδιαστεί και κόστισε 15.000 δολάρια.

Κατά τη διάρκεια των διαδοχικών φόνων ποτέ δεν βλέπουμε τον Σπέισι να σκοτώνει, αλλά αντικρίζουμε τη σκηνή του εγκλήματος.

Τα πτώματα κλήθηκαν να παίξουν πραγματικοί ηθοποιοί.

Ο πρώτος φόνος βασίστηκε στην αμαρτία της “λαιμαργίας” και ο ηθοποιός που έπαιξε το πτώμα έμεινε πολλές ώρες μέσα στο πιάτο με το φαγητό.

Σε έναν άλλο φόνο, το αποστεωμένο πτώμα υποδύθηκε ένας εξαιρετικά αδύνατος ηθοποιός.

Ακόμα και το δεμένο χέρι του Πιτ σε κάποιες σκηνές ήταν από πραγματική πτώση του ηθοποιού και αναγκάστηκαν να το ενσωματώσουν στην υπόθεση.

Συγκεκριμένα, ο Πιτ γλίστρησε και χτύπησε το χέρι του στη σκηνή που ο Μιλς κυνηγάει μέσα στη βροχή τον Ντο.

Το πολυσυζητημένο τέλος της ταινίας είχε προβληματίσει πολύ τους συντελεστές και ήθελαν να το αλλάξουν γιατί το θεωρούσαν μακάβριο.

Αλλά ο Φρίμαν και ο Πιτ απείλησαν ότι θα παραιτούνταν εάν άλλαζε κάτι στο σενάριο και τελικά παρέμεινε ως είχε.

Ακόμα και σήμερα το τέλος θεωρείται από τα πιο συγκλονιστικά και ανατριχιαστικά στην πρόσφατη ιστορία του κινηματογράφου, καθώς ο Μπράντ Πιτ πρέπει να δει τι έχει μέσα το κουτί του δολοφόνου.

Το θέαμα του προκαλεί φρίκη και γίνεται αυτό που είχε σχεδιάσει ο δολοφόνος. Χάνει τα λογικά του και τον εκτελεί!

Δείτε την περίφημη σκηνή στο παρακάτω βίντεο:

Πηγή αρχικής φωτογραφίας: Wikipedia

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Όταν ο ελληνικός κινηματογράφος «αντέγραψε» τον Χίτσκοκ. Το πρώτο ελληνικό ψυχολογικό θρίλερ του 1961 που χρησιμοποίησε της τεχνικές του μετρ του είδους…