Σεκιουριτάτε. Οι “πραιτωριανοί” του Τσαουσέσκου που εξόντωσαν χιλιάδες πολίτες και μειονότητες επειδή μιλούσαν τη γλώσσα τους

Σεκιουριτάτε ήταν το όνομα με το οποίο ήταν γνωστή η διαβόητη Κρατική Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρουμανίας.

Η Σεκιουριτάτε ιδρύθηκε στις 30 Αυγούστου 1948 με σκοπό να υπερασπίζεται τις δημοκρατικές κατακτήσεις και να εγγυάται την ασφάλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Ρουμανίας, έναντι εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών.

Το 1951 ανέλαβε τη συστηματική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος.  Άρχισε να παρακολουθεί πολίτες, να τους αρνείται το δικαίωμα της ελευθερίας λόγου και να λογοκρίνει τον Τύπο.

Η Σεκιουριτάτε είχε τη δικαιοδοσία να συλλαμβάνει κάθε ύποπτο που θεωρούνταν ταξικός εχθρός ή ακόμη χειρότερα, κατάσκοπος. Επιπλέον, μπορούσε να προφυλακίσει τους συλληφθέντες χωρίς δίκη, για όσο χρόνο ήθελε.  Η υπηρεσία επίσης είχε απόλυτο έλεγχο επί της εισόδου και εξόδου από τη χώρα.

Η Κρατική Ασφάλεια έγινε ακόμα πιο ισχυρή και επικίνδυνη, συμμαχώντας με τις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες και αναλαμβάνοντας τον ρόλο του παρατηρητή σε όλους τους κλάδους των κρατικών δραστηριοτήτων. Ουσιαστικά ήταν κράτος εν κράτει, δίνοντας λόγο μόνο στον Νικολάε Τσαουσέσκου.

Για να κατανοήσει κάποιος τη δύναμη της πρέπει να διαβάσει τα άρθρα 28 και 29 του Συντάγματος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας. Το άρθρο 28 όριζε: «Η ελευθερία του λόγου, του Τύπου, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων είναι εγγυημένα δικαιώματα του λαού της ΣΔΡ».

Στο επόμενο όμως άρθρο, το 29ο, η κατάσταση αποσαφηνίζεται: «Η ελευθερία του λόγου, του τύπου, των συνελεύσεων, των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων δεν πρέπει να ασκούνται για σκοπούς που είναι αντίθετοι στο σοσιαλιστικό σύστημα και τα συμφέροντα των εργαζομένων».

Φυσικά, η εργασία της Σεκιουριτάτε ήταν να εφαρμόζεται το 29ο άρθρο εις βάρος του 28ου και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του  Νικολάε Τσαουσέσκου (1965-1989) εκτιμάται ότι εξανάγκασε πάνω από 1.000.000  ανθρώπους να δίνουν πληροφορίες για τους συμπολίτες τους.

Η Σεκιουριτάτε ίδρυσε επίσης και λειτούργησε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, που στέγαζαν φυλακισμένους οι οποίοι διατάχτηκαν να σκάψουν ένα κανάλι μήκους 55 χιλιομέτρων.

Σύντομα ονομάστηκε το Κανάλι του Θανάτου και είχε μήκος από τον Δούναβη μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Το σχέδιο αυτό ήταν μνημειώδες και απαιτούσε την εργασία εκατοντάδων χιλιάδων φυλακισμένων, κάτω από άθλιες συνθήκες. Οι περισσότεροι από αυτούς θα πέθαιναν κατά τη διάρκεια της κατασκευής του καναλιού, όμως οι εργασίες δεν διακόπηκαν. Αντιθέτως, συνεχίστηκαν, γιατί ο ηγέτης της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου θεώρησε το έργο ως ιδανική ευκαιρία να απαλλάξει τη Ρουμανία από «ανεπιθύμητες μειονότητες». Γι’ αυτόν τον σκοπό, πλήθη από Τρανσυλβανούς, Μολδαβούς και Ούγγρους μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, κατηγορούμενοι για τα πιο ασήμαντα εγκλήματα, όπως το ότι μιλούσαν στη μητρική τους γλώσσα.

Σύμφωνα με μία εκδοχή πολλά από τα μέλη της Σεκιουριτάτε ήταν παιδιά αντιφρονούντων τους οποίους είχε φροντίσει να «εξαφανίσει» το καθεστώς.

Τα παιδιά αυτά μεγάλωναν σε ορφανοτροφεία και υποβάλλονταν σε μια συστηματική πλύση εγκεφάλου προκειμένου να ταυτίσουν την έννοια της οικογένειας με το ίδιο το κόμμα. Ως εκ τούτου για πολλούς μελετητές της περιόδου δεν φαίνεται διόλου παράξενο που τον Δεκέμβριο του 1989 τα μέλη της Σεκιουριτάτε πολέμησαν λυσσαλέα εναντίον του εξεγερμένου ρουμανικού λαού.

Ωστόσο, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την πτώση του καθεστώτος Τσαουσέσκου.

Πολλοί πράκτορες της λιντσαρίστηκαν από εξαγριωμένους πολίτες.

Παρ’ όλα αυτά οι περισσότεροι και ιδιαίτερα τα πρωτοκλασάτα στελέχη απέφυγαν τις διώξεις. Άλλωστε η «τεχνογνωσία» τους ήταν χρήσιμη για κάθε καθεστώς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα  ο στρατηγός Νικολάε Πλεσίτα, διοικητής της Σεκιουριτάτε από το 1980 έως το 1984. Ο  Πλεσίτα , «προσέλαβε»  τον τρομοκράτη Κάρλος για να αναλάβει τη φυσική εξόντωση Ρουμάνων αντιφρονούντων στη Γαλλία,  ενώ είχε καταδικαστεί ερήμην στη Γερμανία για τη βομβιστική ενέργεια κατά του, χρηματοδοτούμενου από τη CIA, ραδιοφωνικού σταθμού Radio Free Europe, που εξέπεμπε φιλοδυτικές εκπομπές στα κομμουνιστικά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης.

Ο Πλεσίτα δικάστηκε και αθωώθηκε από στρατοδικείο για τη συμμετοχή του στη βομβιστική ενέργεια του Radio Free Europe, ενώ διατήρησε μέχρι τέλους την πλουσιοπάροχη σύνταξη της Σεκιουριτάτε, ύψους 1.500 ευρώ τον μήνα.

Ποσό εξωφρενικά μεγάλο για τα δεδομένα της Ρουμανίας.

Στη μετα-κομμουνιστική Ρουμανία, ο Πλεσίτα συνέχισε να απασχολεί τα ΜΜΕ χάρη στις αποκαλύψεις του, αλλά και στο γεγονός ότι παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του (2009). Το 2000, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ειδική επιτροπή διερεύνησης των φακέλων της Σεκιουριτάτε, Council for Studying the Securitate Archives (CNSAS), τουλάχιστον 40 από τους υποψήφιους των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν τον Νοέμβριο εκείνου του χρόνου. στη Ρουμανία είχαν συνεργαστεί με την διαβόητη υπηρεσία. Οι προοδευτικές κινήσεις της χώρας ασκούν  πιέσεις στην  επιτροπή, για να επισπεύσει τους ελέγχους δημοσίων προσώπων. Το σίγουρο πάντως είναι πως αν γίνει αυτό πολλοί θα χάσουν τον ύπνο τους.

Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Να ζήσει η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρουμανίας», ήταν τα τελευταία λόγια του Νικολάε Τσαουσέσκου πριν να τον εκτελέσουν. Η σύζυγός του, Έλενα, έβρισε έναν στρατιώτη…