Σεισμός Τουρκία. «Ό,τι είναι δικό μας είναι και δικό τους». Χιλιάδες οικογένειες ανοίγουν τα σπίτια τους σε πληγέντες

Σεισμός Τουρκία. «Ό,τι είναι δικό μας είναι και δικό τους». Χιλιάδες οικογένειες ανοίγουν τα σπίτια τους σε πληγέντες

Όταν ο 28χρονος Melih Telci από την Κωνσταντινούπολη, άκουσε για μια τετραμελή οικογένεια που έμεινε άστεγη στην επαρχία Χατάι μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της περασμένης εβδομάδας, ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Σήκωσε το τηλέφωνό του.

«Τους τηλεφώνησα και τους είπα “ελάτε, το σπίτι μας είναι δικό σας”», ανέφερε ο νεαρός που εργάζεται ως δικηγόρος. Ο Telci συναντήθηκε τελικά με την εν λόγω οικογένεια στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια τους οδήγησε σε ένα από τα εξοχικά σπίτια της οικογένειάς του στη Γιάλοβα, μια βορειοδυτική παραθαλάσσια πόλη κατά μήκος της Θάλασσας του Μαρμαρά.

«Τους τακτοποιήσαμε τα πάντα, έπιπλα, ρούχα και τρόφιμα. Τώρα, εργάζομαι για να βρω στον πατέρα μια δουλειά», δήλωσε ο Telci στο Al Jazeera. Η οικογένεια του Telci έχει άλλα δύο εξοχικά σπίτια στη Γιάλοβα και ελπίζει και σε αυτά να φιλοξενήσει σεισμόπληκτες οικογένειες.

Πρόκειται για μία από τις χιλιάδες περιπτώσεις σε όλη τη χώρα όπου πολίτες προσφέρονται να παρέχουν στέγη σε οικογένειες από τη νοτιοανατολική Τουρκία που έχουν μείνει άστεγες.

«Έπρεπε να βοηθήσω»

Μεταξύ των αλληλέγγυων πολιτών είναι και οι κάτοικοι του χωριού Αρμαγκάν στην επαρχία της Τραπεζούντας στη Μαύρη Θάλασσα.

Το μικρό αυτό χωριό, που βρίσκεται περισσότερα από 500 χιλιόμετρα βόρεια από το σημείο των φονικών σεισμών φιλοξενεί τώρα αρκετές οικογένειες από τη Μαλάτια, μία από τις 10 χειρότερα πληγείσες επαρχίες της νότιας Τουρκίας.

«Όταν χτύπησε ο σεισμός, ήξερα ότι έπρεπε να βοηθήσω», δήλωσε η Ayse Arslan, μια 51χρονη από το Αρμάγκαν, η οποία ζει σήμερα στη Γερμανία. Η Arslan ξεκίνησε αμέσως μια εκστρατεία για να συγκεντρώσει χρήματα για τρόφιμα, ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους επιζώντες.

Όταν άκουσε για τους φίλους του πατέρα της, τη Nafiye και τον Mevlut Ozdemir στη Μαλάτια, οι οποίοι έμειναν αποκλεισμένοι σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν μετά την καταστροφή του σπιτιού τους, ήξερε ότι έπρεπε να κάνει περισσότερα.

«Ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Δεν είχα πολλά χρήματα, αλλά είχα ένα διαμέρισμα και τους το πρόσφερα», δήλωσε η Arslan στο Al Jazeera, εξηγώντας ότι τους έδωσε για στέγη ένα άδειο διαμέρισμα στο Αρμαγκάν.

«Φαντάστηκα ότι ήμουν στη θέση τους, να χάνω τα πάντα. Θα χρειαζόμουν καταφύγιο για να αισθάνομαι ασφαλής και αξιοπρεπής. Αν έχουμε ένα μόνο καρβέλι ψωμί, πρέπει να το μοιραστούμε», είπε η Arslan, εξηγώντας ότι ενθάρρυνε τα αδέλφια και τα ξαδέλφια της να κάνουν το ίδιο.

Η Arslan και η κοινότητά της στο Αρμαγκάν έχουν από τότε φιλοξενήσει 21 επιζώντες από τη Μαλάτια, συμπεριλαμβανομένων δύο οικογενειών με έξι μικρά παιδιά που μένουν τώρα σε δύο διαμερίσματα των ξαδέλφων της.

«Θέλω να τους καθησυχάσω καθώς ό,τι είναι δικό μας είναι και δικό τους για όσο ζουν», δήλωσε η Arslan, αναφερόμενη στο ζευγάρι των Ozdemir.