Σε ποια περιοχή του κόσμου δεν υπάρχουν καθόλου αρουραίοι εδώ και 70 χρόνια; Πόσο κόστισε η μαζική εξόντωσή τους

Η Αλμπέρτα του Καναδά έχει στάτους rat-free, που σημαίνει ότι είναι απαλλαγμένη από ενδημικούς πληθυσμούς αρουραίων για πάνω από 70 χρόνια!

Μόνο ο κοινός καφέ αρουραίος (Rattus Norvegicus) -ο οποίος είναι συμβιωτικός με τον άνθρωπο- μπορεί να επιζήσει κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με την προϋπόθεση ότι θα ξεχειμωνιάσει μέσα σε κάποιο κτίριο.

Σε περίπτωση που κάποιος κάτοικος βρεθεί να έχει ως κατοικίδιο αρουραίο, θα έρθει αντιμέτωπος με ποινή φυλάκισης έως και 2 μήνες, με πρόστιμο 5.000 καναδέζικα δολάρια.

Μόνο οι ζωολογικοί κήποι, τα πανεπιστήμια και τα εργαστήρια μπορούν να έχουν άδεια κατοχής τους.

Οι αρουραίοι – «παράσιτα» για πρώτη φορά στην Αλμπέρτα

Το καλοκαίρι του 1950, εμφανίστηκαν σε ένα αγρόκτημα οι πρώτοι αρουραίοι, τους οποίους εντόπισαν συνεργεία του Υπουργείου Υγείας, κατά τη διάρκεια έρευνας κρουσμάτων πανώλης σε εδαφόβιους σκίουρους του Ρίτσαρντσον.

Οι ντόπιοι ανησυχούσαν ότι οι αρουραίοι θα μπορούσαν να μεταδώσουν πανούκλα σε ολόκληρη την Αλμπέρτα. Η κυβέρνηση της περιοχής αποφάσισε να σταματήσει, ή τουλάχιστον να επιβραδύνει την εξάπλωσή τους.

Το 1942, είχε εκδοθεί νόμος για τα «γεωργικά παράσιτα», κατά τον οποίο ορίστηκε ως παράσιτο οποιοδήποτε ζώο ήταν πιθανό να καταστρέψει καλλιέργειες ή να απειλήσει ζώα. Όπου η καταπολέμησή τους δεν ήταν επαρκής, η επαρχιακή κυβέρνηση μπορούσε να χρεώσει το κόστος στον ιδιοκτήτη γης ή στο δήμο.

Με αυτό τον τρόπο, οι αρουραίοι ανακηρύχθηκαν το 1950 παράσιτα και ο κάθε δήμος έπρεπε να διορίσει έναν επιθεωρητή ελέγχου.

Στην Αλμπέρτα ο αρουραίος θεωρείται παράσιτο έως σήμερα.

Η εκπαίδευση των κατοίκων

Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Αλμπέρτα δεν είχαν έρθει ποτέ σε επαφή με αρουραίους και δεν ήξεραν πώς μοιάζουν. Τότε, η κυβέρνηση ανέλαβε να τους εκπαιδεύσει. Στα γραφεία του Υπουργείου Γεωργίας διανεμήθηκαν συντηρημένα δείγματα, για να μάθουν και να δουν οι ντόπιοι πώς είναι οι αρουραίοι.

Το 1951, 5 επαρχιακοί υπάλληλοι, των οποίων η κύρια ευθύνη ήταν η επιθεώρηση ζιζανίων, παρείχαν εκπαίδευση και βοήθεια σε δημοτικούς επιθεωρητές ελέγχου παρασίτων.

Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν συνέδρια για τον έλεγχο των αρουραίων σε 6 πόλεις στην ανατολική Αλμπέρτα ενώ 2.000 αφίσες και 1.500 φυλλάδια διανεμήθηκαν σε υπαλλήλους που εργάζονταν σε ανελκυστήρες σιτηρών, σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε σχολεία, σε ταχυδρομεία και σε ιδιώτες.

Τόνιζαν ότι «είναι απειλητικοί» και ότι «πρέπει να τους σκοτώσουν».

Το σχέδιο εξόντωσης των αρουραίων

Η Αλμπέρτα δεν είχε την τεχνογνωσία -και δεν προλάβαινε να αναπτύξει έγκαιρα- για το πώς θα ελέγξει τους αρουραίους. Ένας τρόπος εξόντωσής τους ήταν η χρήση τοξικών ουσιών που μπορούσαν να σκοτώσουν τα τρωκτικά:

Το αρσενικό, το ανθρακικό βάριο, το θειικό θάλλιο και η βαρφαρίνη

Από τον Ιούνιο του 1952 έως τον Ιούλιο του 1953, χρησιμοποιήθηκαν 63.600 κιλά σκόνης τριοξειδίου του αρσενικού σε 8.000 κτίρια σε 2.700 φάρμες.  Παράλληλα κατεδαφίστηκαν πολλά κτίρια, που χαρακτηρίστηκαν ως απειλή για την ανάπτυξη αρουραίων.

Το συνολικό κόστος της εκστρατείας σήμερα κυμαίνεται λίγο κάτω από τα 500.000 δολάρια Καναδά ετησίως.

Σχετική έκθεση είχε δείξει ότι τα τρωκτικά θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημιά έως και 42 εκατομμύρια δολαρίων Καναδά το χρόνο στην Αλμπέρτα, εάν δεν ελεγχθούν.

Πηγή αρχικής εικόνας: alberta.ca