Σαντάμ Χουσεΐν, ο κακοποιημένος βοσκός που πήγε σχολείο 10 χρόνων. Πώς ανέβηκε στην εξουσία. Όποιος διαφωνούσε μαζί του, “αυτοκτονούσε” και εκτέλεσε πολλούς στρατιωτικούς του ηγέτες

ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ.

Χωρίς να διαθέτει στρατιωτική πείρα, ο Σαντάμ Χουσεΐν αυτοδιορίστηκε στρατάρχης όταν ανέλαβε την προεδρία του Ιράκ το 1979.

Από εκείνην την εποχή, ο Χουσεΐν διατήρησε τον απόλυτο έλεγχο της χώρας του, ενεπλάκη σε πόλεμο με το γειτονικό Ιράν και εισέβαλε στο πλούσιο σε πετρέλαια το Κουβέιτ το 1990 για να το προσαρτήσει, επειδή ανήκε παλιά στο Ιράκ.

Παρά το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να νικήσει το Ιράν και δεδομένου ότι υπέστη συντριπτική ήττα από τις «συμμαχικές δυνάμεις», υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην εισβολή στο Κουβέιτ, ο Χουσεΐν εξακολούθησε να βρίσκεται στην εξουσία μέχρι τη δεύτερη επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003.

Όσο διέθετε τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, παρέμενε τεράστια απειλή για τους γείτονες του και για την ειρήνη στην περιοχή.

Ο κακοποιημένος βοσκός

Ο Χουσεϊν γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1937 στο χωριό Αλ-Άουζα, κοντά στην πόλη Τικρίτ στον ποταμό Τίγρη. Οι οικογένειά του ήταν φτωχοί σουνίτες μουσουλμάνοι αγρότες και ο Σαντάμ στα πρώτα του παιδικά χρόνια φύλαγε τα λιγοστά πρόβατα της οικογένειας, ενώ τον κακομεταχειριζόταν ο θετός του πατέρας.

Ο Σαντάμ πήγε για πρώτη φορά στο σχολείο σε ηλικία 10 ετών, όταν μετακόμισε σε έναν θείο του στη Βαγδάτη.

Επειδή ξεκίνησε το σχολείο με καθυστέρηση, δεν είχε καλές επιδόσεις και έτσι η αίτησή του για να εισαχθεί στη Στρατιωτική Ακαδημία της Βαγδάτης, απορρίφθηκε.

Μιας και δεν μπορούσε να γίνει αξιωματικός, στράφηκε στο εθνικιστικό πολιτικό κίνημα το 1956 και πήρε μέρος σ’ ένα αποτυχημένο κίνημα εναντίον της ιρακινής μοναρχίας.

Έναν χρόνο αργότερα, έγινε μέλος του ριζοσπαστικού κόμματος Μπάαθ.

Το 1958 ο Σαντάμ κατηγορήθηκε για τη δολοφονία ενός κυβερνητικού αξιωματούχου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Τικρίτ, αλλά αποφυλακίστηκε μετά από έξι μήνες, λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.

Εκείνη περίπου την εποχή, ο στρατηγός Αμπντούλ Καρίμ Κασίμ κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα και το Κόμμα Μπάαθ για λίγο διάστημα υποστήριξε το νέο καθεστώς.

Το 1959 ο Σαντάμ έλαβε μέρος σε μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Κασίμ με οπλοπολυβόλα, στην οποία τραυματίστηκε ο ίδιος, αλλά κατάφερε να διαφύγει.

Αργότερα, αφού ο Σαντάμ είχε καταλάβει την εξουσία, ο ρόλος του στην απόπειρα μεγαλοποιήθηκε με τους ισχυρισμούς ότι, ενώ είχε τραυματιστεί βαριά, κατάφερε να κολυμπήσει στην απέναντι όχθη του ποταμού Τίγρη και να διασχίσει στη συνέχεια την έρημο και να περάσει στη Συρία.

Φαίνεται όμως ότι στην πραγματικότητα είχε τραυματιστεί ελαφρά, πιθανώς από κάποιον σύντροφό του μέσα στη γενική σύγχυση και ότι η διαφυγή του οργανώθηκε από άλλα μέλη του Κόμματος Μπάαθ.

Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Σαντάμ κρυβόταν στο Κάιρο, όπου φοιτούσε στη Νομική Σχολή. Και πάλι δεν κατάφερε να πάρει πτυχίο.

Όταν το Κόμμα Μπάαθ δολοφόνησε τον Κασίμ το 1963, ο Σαντάμ γύρισε στη Βαγδάτη και άρχισε να ανεβαίνει με γρήγορους ρυθμούς στην ιεραρχία του Κόμματος.

Μια αντίπαλη πολιτική παράταξη ανέτρεψε το Μπάαθ το 1964 και ο Σαντάμ έμεινε στη φυλακή για λίγο διάστημα.

Όταν όμως το Μπάαθ επανήλθε στην εξουσία το 1968, ο Σαντάμ έγινε αντιπρόεδρος του Επαναστατικού Συμβουλίου.

Η εκκαθάριση των αντιπάλων

Χρησιμοποίησε τις δυνάμεις ασφαλείας του κόμματος και κοντινούς του συγγενείς ως συνεργάτες για να συνεχίσει να ανεβαίνει μέσα από εκκαθαρίσεις, τρομοκρατία και δολοφονίες των αντιπάλων του.

Ο Σαντάμ είχε επιβληθεί ως ο ισχυρότερος άνδρας του Ιράκ, πολύ πριν ανακηρυχθεί πρόεδρος της χώρας το 1979, σε ηλικία 41 ετών.

Παράλληλα με τον απόλυτο έλεγχο κάθε κυβερνητικού θεσμού, ο Σαντάμ, που στα νεανικά του χρόνια είχε αποκλειστεί από τη Στρατιωτική Ακαδημία, αυτοδιορίστηκε στρατάρχης και άρχισε να εμφανίζεται με χακί στολή μάχης και μαύρο μπερέ.

Η διακυβέρνηση

Μετά την ανάληψη της  εξουσίας, ο Σαντάμ προσπάθησε να αξιοποιήσει τα τεράστια έσοδα της χώρας από το πετρέλαιο για να βελτιώσει την παιδεία, τη γεωργία και γενικά τις συνθήκες διαβίωσης.

Αυτές όμως οι προσπάθειες δεν τον απασχόλησαν για πολύ.

ο Στρατάρχης Σαντάμ ξεκίνησε πόλεμο με το Ιράν το 1980 για να εξασφαλίσει πρόσθετα πετρελαϊκά αποθέματα και να αναδειχθεί σε ηγέτη του αραβικού κόσμου.

«Το Ιράκ είναι εξίσου μεγάλο με την Κίνα, τη Σοβιετική Ένωση ή τις Ηνωμένες Πολιτείες», καυχήθηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν όταν έστειλε τις μεραρχίες του σε ασυντόνιστες μετωπικές επιθέσεις εναντίον του Ιράν.

Όταν οι επιθέσεις απέτυχαν, ο Σαντάμ σκότωσε ένα από τους ανώτατους στρατιωτικούς ηγέτες.

Μετά την απόκρουση μιας σημαντικής επίθεσης το 1982, ο Σαντάμ εκτέλεσε πάνω από τριακόσιους ανώτερους αξιωματικούς.

Μέσα στην κυβέρνηση και στις ένοπλες δυνάμεις, όποιος διαφωνούσε με τον Χουσεΐν ή τον δυσαρεστούσε, μετά από λίγο καιρό “αυτοκτονούσε”.

Καθώς ο πόλεμος τραβούσε, ο Σαντάμ έκανε πολλές επισκέψεις στο μέτωπο, οι οποίες έπαιρναν μεγάλη δημοσιότητα, αλλά η μόνη του στρατιωτική συμβολή βασιζόταν στον πλούτο της χώρας του, ο οποίος του έδινε τη δυνατότητα να προμηθεύεται όπλα από την Κίνα και τη Σοβιετική Ένωση.

Μετά από οκτώ χρόνια και ενώ χάθηκαν χιλιάδες ζωές, το Ιράκ και το Ιράν τελικά έκαναν ανακωχή.

Ο Σαντάμ δεν είχε επιτύχει τίποτε στον στρατιωτικό τομέα, αλλά είχε καταφέρει να αναδειχθεί σε έναν από τους υπολογίσιμους ηγέτες του αραβικού κόσμου.

Πέρα από τις φρικαλεότητες που διέπραξε εναντίον των Ιρανών και τη δολοφονία των αξιωματικών του, ο Σαντάμ υπήρξε αμείλικτος απέναντι στις εθνικές μειονότητες μέσα στην ίδια του τη χώρα.

Κατηγόρησε τα κουρδικά χωριά ότι υποστήριξαν το Ιράν και διέταξε τον βομβαρδισμό τους με χημικά όπλα το 1987 και το 1988, προκαλώντας τον θάνατο πέντε χιλιάδων και τον σοβαρό τραυματισμό άλλων δέκα χιλιάδων αμάχων.

Στις 2 Αυγούστου 1990, ο στρατός του Ιράκ εισέβαλε στο αδύναμο Κουβέιτ και ο Σαντάμ ανακοίνωσε ότι το προσάρτησε ως επαρχία του κράτους του.

Αυτή η ενέργεια είχε ως αποτέλεσμα τη σύμπραξη μιας συμμαχίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που εύκολα απελευθέρωσε το Κουβέιτ.

Ο στρατός του «ενός εκατομμυρίου ανδρών» του Σαντάμ κατέρρευσε, αφού προέβαλε μικρή αντίσταση.

Όταν έληξαν οι εχθροπραξίες στις 28 Φεβρουαρίου, οι Ιρακινοί είχαν απώλειες 8.000 ως 15.000 νεκρούς και 25.000 ως 50.000 τραυματίες, ενώ 85.000 είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι από τους συμμάχους.

Το εκπληκτικό είναι ότι παρά τους βομβαρδισμούς ακριβείας των συμμάχων στη διάρκεια του πολέμου και των πολιτικών ενεργειών για την αποπομπή του δικτάτορα, ο Σαντάμ παρέμεινε στην εξουσία.

Οι στρατηγοί των συμμάχων που ηγήθηκαν της εκστρατείας αποστρατεύτηκαν, οι πολιτικοί ηγέτες της συμμαχίας δεν ήταν πλέον στην κυβέρνηση, αλλά ο Σαντάμ διατήρησε τον απόλυτο έλεγχο του Ιράκ.

Ο στρατός εξακολούθησε να είναι για αρκετά χρόνια ακόμα μία από τις ισχυρότερες και πιο απειλητικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή, μέχρι τη δεύτερη εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, η οποία οδήγησε στη σύλληψη και την εκτέλεσή του Χουσεΐν στις 30 Δεκεμβρίου του 2006, σε ηλικία 69 ετών.

ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: 1991. «Η καταγίδα της Ερήμου» σε απευθείας μετάδοση. Ο πόλεμος του καναπέ, με τις σκηνοθετημένες ειδήσεις.