Ρόζα Λούξεμπουργκ. Η μικροκαμωμένη επαναστάτρια που δολοφονήθηκε από τους αντιπάλους της και το πτώμα της πετάχτηκε σε ένα κανάλι στη Γερμανία

Από άποψη φυσικής διάπλασης, η Γερμανίδα επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ δεν ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ηρωίδας. Ήταν χλωμή και μικροκαμωμένη. Για να ακουστεί στις δημόσιες συγκεντρώσεις ανέβαινε σε μια καρέκλα και εξαιτίας μίας παιδικής ασθένειας στα ισχία, κούτσαινε ελαφρά.

Ωστόσο, είχε τόση μαγνητική δύναμη στο βλέμμα της και τόση φλόγα στα λόγια της, ώστε μάγευε το ακροατήριό της.

Με την πλούσια πολιτική δράση της και το θεωρητικό έργο της, συγκαταλέγεται στις κορυφαίες επαναστατικές μορφές όλων των εποχών.

Γόνος μιας εύπορης εβραϊκής οικογένειας στην κατεχόμενη από τους Ρώσους Πολωνία, η νεαρή Ρόζα δραπετεύει στη Γερμανία με τη βοήθεια ενός καθολικού παπά, κρυμμένη σε μια άμαξα με άχυρο.

Αρχικά, σπουδάζει φυσικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, αλλά τελικά την κατακτά η πολιτική οικονομία.

Συνδέεται με το εργατικό κίνημα της Ζυρίχης, γνωρίζεται με την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος (του μετέπειτα Πολωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος) και ιδρύει, στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, την Ένωση «Σπάρτακος», η οποία αργότερα εξελίχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας.

Η Ένωση «Σπάρτακος» εναντιώνεται στην πολεμική σύρραξη και η Ρόζα περνά το μεγαλύτερο μέρος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στη φυλακή.

Μετά την αποφυλάκισή της, το 1919, συμμετέχει σε μια πρόωρη εξέγερση στο Βερολίνο, που καταστέλλεται βίαια από το σοσιαλιστικό κατεστημένο και το στρατό.

Η Ρόζα συλλαμβάνεται, δολοφονείται και το πτώμα της ρίχνεται από μια γέφυρα σε ένα κανάλι.

Ένα από τα τελευταία άρθρα της, με τίτλο «Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο», επιβεβαιώνεται με τραγικό τρόπο. Αν και αυστηρή θεωρητικός και αφοσιωμένη στον επαναστατικό αγώνα, η Λούξεμπουργκ ήταν μια εύθυμη και συναισθηματική γυναίκα που ξεχείλιζε από ζωντάνια και θηλυκότητα.

Αγάπησε και αγαπήθηκε με πάθος, λάτρευε τη λογοτεχνία και τη μουσική και ζωγράφιζε συστηματικά και συχνά τραγουδούσε άριες του Μότσαρτ.

Το χόμπι της ήταν να μελετά γεωλογία, βοτανική και ορνιθολογία, να μαζεύει αγκαλιές από φυτά και να τα ταξινομεί σε φυτολόγια.

Οι εχθροί της παρουσίαζαν την «αιμοσταγή Ρόζα» σαν άγριο θηρίο που προκαλούσε τον τρόμο.

Η ίδια όμως έγραφε:

«Η προλεταριακή επανάσταση δεν έχει ανάγκη την τρομοκρατία για να πετύχει τους σκοπούς της.

Μισεί και απεχθάνεται το φόνο. Δεν έχει ανάγκη από αυτό το μέσο πάλης, γιατί δεν αγωνίζεται εναντίον ατόμων, αλλά εναντίον του συστήματος».

Τελικά, το «σύστημα» κατάπιε τη Ρόζα στα 48 της χρόνια.

Σήμερα, το θεωρητικό έργο της διδάσκεται σε πανεπιστήμια, πολλοί επαναστάτες σε διάφορες γωνιές της Γης εμπνέονται από το παράδειγμά της, ενώ ακόμα και αυτοί που διαφωνούν με τις απόψεις της, υποκλίνονται μπροστά στη συνέπεια και στην ακεραιότητά της.

Απόσπασμα από την ειδική έκδοση του Marie Claire, «100 σημαντικές γυναίκες του 20ου αιώνα», Ιανουάριος του 2000.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Παιδιά τι παίζετε; Την κυβέρνηση. Ωραία μην κάνετε φασαρία όμως. Μην ανησυχείς δεν κάνουμε απολύτως τίποτα». Μαφάλντα, η 6χρονη επαναστάτρια που έλεγε μεγάλες αλήθειες και έπεσε θύμα πολιτικών διώξεων