Ο άνθρωπος που ανακάλυψε το εμβόλιο κατά του τύφου και έσωσε χιλιάδες θύματα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου

Ο Πολωνός βιολόγος και γιατρός, Ρούντολφ Βάιγκλ, ηταν εκείνος που εφηύρε το πρώτο αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του επιδημικού τύφου, τη δεκαετία του 1930.

Ο ίδιος έζησε την επέλαση των ναζιστικών στρατευμάτων στη χώρα του και με κίνδυνο της ζωής του, κατάφερε να γλιτώσει απ’ τον θάνατο τουλάχιστον δύο χιλιάδες Εβραίους.

Το πρώτο αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του τύφου

Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βέγκλ επιστρατεύτηκε στην ιατρική υπηρεσία του αυστροουγγρικού στρατού. Εργάστηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Πρζέμισλ και ανέλαβε την μελέτη του κηλιδωτού τύφου και των αιτιών εμφάνισής του, που εκείνη την περίοδο μάστιζε την Ευρώπη.

Το 1919 έγινε μέλος του στρατιωτικού υγειονομικού συμβουλίου του Πολωνικού στρατού. Ήταν η περίοδος που άρχισε να πειραματίζεται με στελέχη του ιού. Μετά από αδιάκοπες έρευνες, ο Πολωνός βιολόγος κατέληξε στο πρώτο αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του τύφου. Το 1936 χορηγήθηκε επιτυχώς για πρώτη φορά στο κοινό, δικαιώνοντας ταυτόχρονα την καινοτόμα σκέψη του.

Αυτό που ήξερε η επιστημονική κοινότητα για τον τύφο, ήταν ότι οι ψείρες του σώματος μετέφεραν τα βακτήρια Rickettsia prowazekii, τα οποία και μόλυναν τον άνθρωπο με τη νόσο.

Με όχημα αυτή την πληροφορία, ο Βάιγκλ προσάρμοσε την ψείρα σε ένα εργαστηριακό δείγμα και σταδιακά ανακάλυψε τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να πολλαπλασιάσει τα θανατηφόρα βακτήρια και ύστερα να τα χρησιμοποιήσει για τη δημιουργία εμβολίου. Όπως και τελικά έκανε.

Ναζιστική εισβολή

Μετά την εισβολή της Γερμανίας στην Πολωνία, το 1939, ο Βάιγκλ συνέχισε να μελετά την εξέλιξη της νόσου και να εργάζεται στο Λβιβ. Εκεί, μπόρεσε να αυξήσει την παραγωγή του εμβολίου κατά του τύφου.

Τα επόμενα τέσσερα χρόνια εργάστηκε για την ανάπτυξη εμβολίου κατά του κηλιδωτού πυρετού. Η μελέτη του ολοκληρώθηκε επιτυχώς, αφού κατάφερε να δημιουργήσει ένα εμβόλιο, το οποίο αν και δεν παρείχε πλήρη ανοσία κατά της νόσου, μείωσε σημαντικά τα συμπτώματα.

Γρήγορα, η επιστημονική έρευνα του Πολωνού βιολόγου τράβηξε την προσοχή των Ναζί. Όταν κατέλαβαν το Λβιβ, την πόλη όπου διατηρούσε το εργαστήριό του, τον διέταξαν να διευθύνει την παραγωγή εμβολίων κατά του τύφου στο νεοϊδρυθέν Ινστιτούτο Τύφου και Έρευνας Ιών.

Έσωσε πάνω από 2.000 Εβραίους

Ο Βάιγκλ, όμως, εκτός από σπουδαίος επιστήμονας ήταν και πολέμιος των Ναζί. Έτσι, εκμεταλλεύτηκε τη νέα του θέση για να σώσει όσους βρίσκονταν ένα βήμα πριν τα στρατόπεδα θανάτου.

Προσέλαβε αρκετούς Εβραίους φίλους και συναδέλφους, ενώ απασχόλησε πάνω από 2.000 Πολωνούς διανοούμενους και μέλη της πολωνικής αντίστασης. Πολλοί από αυτούς τον βοήθησαν στην έρευνα για τον τύφο και στα πειράματά του με τις ψείρες ενώ πολλοί από τους Εβραίους βοηθούσαν στην καλλιέργεια των ψειρών και σε αντάλλαγμα λάμβαναν τροφή, προστασία και δόσεις του εμβολίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βάιγκλ οργάνωσε την αποστολή μεγάλης ποσότητας εμβολίων σε διάφορα γκέτο στο Λβιβ, στη Βαρσοβία, σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμη και σε ορισμένες φυλακές της Γκεστάπο.

Υπολογίζεται ότι με την ανιδιοτελή δράση του κατάφερε να σώσει πάνω από 5.000 ζωές.

Σήμερα, επαινείται ως αξιόλογος επιστήμονας και ήρωας. Ωστόσο, δεν του απονεμήθηκε ποτέ το Νόμπελ Ιατρικής, για το οποίο ήταν υποψήφιος επτά φορές!

Ο βιολόγος Βάιγκλ

Ο Βάιγκλ γεννήθηκε στο Πρεράου της Αυστροουγγαρίας, από Αυστριακούς γονείς. Όταν ήταν ακόμα παιδί, ο πατέρας του πέθανε ακαριαία σε ποδηλατιστικό δυστύχημα.

Λίγα χρόνια αργότερα, η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Κρόιζελ, παντρεύτηκε έναν Πολωνό καθηγητή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τον Γιόζεφ Τρόιναρ και μετακόμισαν στο Γιάσλο της Πολωνίας. Γρήγορα, προσαρμόστηκε στα πολωνικά ήθη και έθιμα και άρχισε να ανακαλύπτει το ενδιαφέρον του στις θετικές επιστήμες.

Διαβάστε ακόμα: Το πείραμα της σύφιλης. Μετέδιδαν τη νόσο σε πόρνες, φυλακισμένους και μαύρους για να βρουν τη θεραπεία. Το πείραμα της ντροπής που κράτησε 40 χρόνια

Το 1907 αποφοίτησε από το τμήμα βιολογίας του Πανεπιστημίου του Λβιβ, όπου μαθήτευσε δίπλα σε σπουδαίους επιστήμονες. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως δόκιμος στο εργαστήριο ενός καθηγητή του και το 1913 απέκτησε τον τίτλο εξασκήσεως επαγγέλματος. Συνέχισε τις σπουδές του και απέκτησε διδακτορικούς τίτλους στη ζωολογία, τη συγκριτική ανατομία και την ιστολογία.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: «Μερικές φορές βρίσκεις κάτι που δεν ψάχνεις». Πώς η ακαταστασία και η μούχλα χάρισε στον Φλέμινγκ το Νόμπελ για την ανακάλυψη της πενικιλίνης