Ο Ροκ Χάτσον γεννήθηκε στην πόλη Βινέτκα του Ιλλινόις στις 17 Νοεμβρίου του 1925.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ρόι Χάρολντ Σέρερ.
O πατέρας του όμως εγκατέλειψε τη συζυγική εστία όταν ο Ρόι ήταν μικρός και σαν πατέρα γνώρισε τον δεύτερο άντρα της μητέρας του, από τον οποίο πήρε και τυπικά το επώνυμό του, Φιτζέραλντ.
Η φυγή του πραγματικού πατέρα του στοίχισε πολύ. Παρά το ότι δεν κράτησε ούτε το όνομα του, υπήρχε μέσα του ένα έντονο διπολικό συναίσθημα απόρριψης στο πρόσωπό του αφενός, αλλά παράλληλα και αναζήτησής του, καθώς είχαν συναντηθεί πολλές φορές.
Αυτό σε συνδυασμό με την ομοφυλοφιλία του, κάτι απολύτως μη αποδεκτό για την εποχή, τον οδήγησε κυριολεκτικά σε μια διπλή ζωή.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις δύο κωμωδίες με τις οποίες έκανε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του, το Pillow Talk (1959) και το Lover Come Back (1961), υποδύθηκε με τεράστια επιτυχία αυτό ακριβώς που ήταν.
Αλλά και στο Seconds (1966), στο οποίο με πλαστική επέμβαση μεταμορφώνεται σε νέο άνδρα πάλι, έπαιξε αντικατοπτρίζοντας πτυχές του εαυτού του, δηλαδή κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Την ομοφυλοφιλία του ο Ρόυ την ανακάλυψε στο ναυτικό κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενώ δούλευε σαν οδηγός, έκανε τη μεγάλη κίνηση. Το 1947 πήγε σε έναν γνωστό ατζέντη και άφησε μερικές φωτογραφίες του.
Ο Χένρι Γουίλσον ήταν γνωστός κυνηγός νέων αγοριών και δη εμφανίσιμων. Προς μεγάλη του έκπληξή, ο Γουίλσον τον κάλεσε στο γραφείο του και παρότι τα πρώτα δοκιμαστικά ήταν παραπάνω από απογοητευτικά ο Γουίλσον ήταν αποφασισμένος να τον προωθήσει. Στην πρώτη του συμμέτοχη σε ταινία το 1948 ως κομπάρσος στο Fighter Squadron, χρειάστηκαν 48 προσπάθειες για να πει μια ατάκα!
Το όνομα του το άλλαξε σε Ροκ Χάτσον. Ροκ από το βράχο του Γιβραλτάρ και Χάτσον από τον ποταμό Χάτσον.
Έτσι, η διπλή ζωή του σφραγίστηκε και με το όνομα. Ένα όνομα που δεν αποδέχτηκε ποτέ, όπως δεν αποδέχθηκε τον τρόπο με τον οποίο τον μεταχειρίστηκε ο μάνατζερ του Χένρι Γουίλσον, αλλά και η Universal.
Μέχρι το 1953 ήταν μια μαριονέτα στις προσταγές της εταιρείας. Έκανε όμως υπομονή γιατί αγαπούσε αυτό που έκανε και ήταν απίστευτα υπάκουος και δεκτικός. Δεν έδειχνε τη μεγάλη πικρία του, αλλά εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο όσα μάθαινε (ιππασία, δικτυώσεις και υποκριτική φυσικά).
Το 1954 έρχεται η μεγάλη αλλαγή και ώθηση στη καριέρα του με το Magnificent Obsession, ένα ριμέικ του 1935 με συμπρωταγωνίστρια τη Τζέιν Γουίμαν.
Σύμφωνα με το σενάριο, ο Ροκ σκοτώνει από ατύχημα τον σύζυγο της Γουίμαν και από σατανική σύμπτωση λίγο καιρό μετά, πάλι από ατύχημα, γίνεται υπαίτιος για την τύφλωση της ίδιας. Αποφασίζει να σπουδάσει ιατρική για να τη σώσει και ο στόχος επιτυγχάνεται.
Η μέση Αμερικανίδα που παρακολουθεί την ταινία έχει και αυτή ελπίδες να την ερωτευθεί ένας νέος άντρας που θα κάνει τα πάντα για αυτήν.
Αποτέλεσμα, το κοινό του Ροκ διευρύνεται και το 1955 έρχεται η πρώτη του μεγάλη επιτυχία που τον καθιέρωσε σαν σταρ.
Ο Γίγας (Giant) με συμπρωταγωνίστρια την Ελίζαμπεθ Τέιλορ και τον Τζέιμς Ντιν, ο οποίος σκοτώθηκε σε τροχαίο λίγο πριν τελειώσουν τα γυρίσματα της ταινίας.
Μια ταινία που εναντιώνεται στο ρατσισμό εναντίον των ισπανόφωνων, καθώς το να μιλήσει κάποιος για τους μαύρους ήταν ακόμα θέμα ταμπού.
Επίσης, περιγράφει τις αλλαγές στον αμερικανικό νότο. Άλλωστε, στην ταινία βασίστηκε χρόνια μετά και η τελευταία τηλεοπτική εμφάνιση του Ροκ, η Δυναστεία.
Όσκαρ, αναγνώριση, αλλά και τα πρώτα δημοσιεύματα για την ομοφυλοφιλία του δεν άργησαν να φανούν στο προσκήνιο.
Ο ατζέντης του τον παντρεύει με τη γραμματέα του, ένας εικονικός αλλά απαραίτητος γάμος, που κράτησε μόλις τρία χρόνια.
Ακολούθησε και μια καλή αμοιβή σε περιοδικό που απειλούσε για αποκαλύψεις περί διπλής ζωής, προκειμένου να αποσύρει τα δημοσιεύματα.
Η καριέρα του Ροκ Χάτσον φτάνει στην κορυφή όταν για πρώτη φορά, παρά τους δισταγμούς της Universal, δοκιμάζει κωμωδία. Μαζί με τη Ντόρις Ντέι ξεκινούν τα γυρίσματα του Pillow Talk. Όλοι είχαν δισταγμούς για το εγχείρημα, ο Ροκ όμως υποδύθηκε τον εαυτό του, ένα χαρακτήρα που χωρίζεται σε δύο εντελώς διαφορετικούς ρόλους προκειμένου να κατακτήσει τη συμπρωταγωνίστριά του. Η ταινία έφτασε στην κορυφή. Ο τρόπος επικοινωνίας στο Pillow Talk όπου η πλοκή εξελίσσεται μέσω ενός τηλεφώνου, είναι ο προάγγελος των σημερινών πολλαπλών προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή των ανώνυμων chat room στα οποία η ταυτότητα του κάθε χρήστη μπορεί να προσαρμόζεται κατά το δοκούν.
Στα τέλη της δεκαετίας του 60, ο Ροκ έβαλε οριστικό τέλος και στη σχέση του με τον Χένρι Γουίλσον, τον ατζέντη του. Μετά από είκοσι χρόνια υποταγής ο Ροκ έκανε την επανάστασή του, σταμάτησε να δέχεται συμβουλές ασφαλούς συμπεριφοράς και έκοψε κάθε επαφή. Ο Γουίλσον έπεσε σε μελαγχολία και στο ποτό. Πέθανε αρκετά χρόνια αργότερα πάμφτωχος.
Στην κηδεία του ήταν λίγα άτομα, ο Ροκ δεν ήταν ανάμεσα σε αυτά.
Η σεξουαλική απελευθέρωση και οι αλλαγές μετά τα μέσα της δεκαετίας του ‘60, έκαναν τις ταινίες της Universal και τον Ροκ όχι και τόσο εμπορικούς. Έπαιξε σε μερικές πολεμικές ταινίες και γουέστερν μέχρι το 1971 και τις σεζόν 1971-77 έκανε, όπως πολλοί συνάδελφοι του, στροφή στο νέο μέσο ψυχαγωγίας, την τηλεόραση, με τη σειρά Mc Millan & Wife.
Ο Ροκ Χάτσον έζησε σε μια εποχή που δεν μπορούσε να αποκαλύψει την ομοφυλοφιλία του.
Παρ’ όλα αυτά, ενώ μέχρι τη δεκαετία του ‘60 η ζωή για έναν γκέι άντρα ήταν πολύ δύσκολη και η εύρεση συντρόφων ή ερωτικών παρτενέρ γίνονταν με συγκεκριμένους κώδικες, για έναν σταρ, η αναζήτηση εραστή ήταν το ίδιο εύκολη όπως για έναν ετεροφυλόφιλο.
Ο Ροκ δεν έκανε σταθερή σχέση μέχρι το 1968 όποτε μπαίνει στη ζωή του ο Τομ Κλαρκ. Αν και ελεύθερη σχέση, ο Κλαρκ έμενε στο σπίτι του και ίσως ήταν υπεύθυνος για μερικές καταχρήσεις που ξεκίνησε ο Χάτσον, όπως το αλκοόλ (ο Τομ Κλαρκ ήταν αλκοολικός).
Τέλη του 1982 γνωρίζεται με έναν τριαντάρη νεαρό σε ένα μπαρ, τον Μαρκ Κρίστιαν. Έξι μήνες μετά συναντιούνται ξανά και ξεκινάνε την τελευταία σχέση του Ροκ.
Στον προηγούμενο εραστή του Χάτσον ζητείται να φύγει από το σπίτι. Οι σχέσεις του Ροκ παραμένουν ελεύθερες και εκείνη την εποχή αν και ήδη είχε χτυπήσει στην Αμερική το καμπανάκι για τη νέα ασθένεια, το AIDS, υπήρχε τόση άγνοια που κανείς ακόμα δεν είχε ενημέρωση, ειδικά περί της χρήσης του προφυλακτικού.
Το φθινόπωρο του 1983 αρχίζουν τα γυρίσματα της τελευταίας κινηματογραφικής ταινίας του Χάτσον, The Ambassador.
Για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια ο Ροκ έχει δεύτερο ρόλο, μιας και ο πρωταγωνιστής είναι ο Ρόμπερτ Μίτσαμ.
Εκεί αρχίζει να χάνει βάρος και παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα υγείας.
Είχε προηγηθεί το 1981 ένα καρδιακό επεισόδιο που τον οδήγησε στο χειρουργείο. Ο ηθοποιός δικαιολογεί στους φίλους του την κατάστασή του, αρχικά με το δήθεν απαίσιο φαγητό του Ισραήλ (όπου και γυρίστηκε η τελευταία του ταινία) και μετά σε επιπλοκές από την επέμβαση που είχε κάνει το 1981.
Τον Μάιο του 1984 βγάζει ένα εξόγκωμα στο λαιμό και οδηγείται στο γιατρό.
Αρχές Ιουνίου 1984 του ανακοινώνεται ότι έχει σάρκωμα Καπόζι, που είναι σπάνιο και είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νέας νόσου του AIDS. Τότε αρχίζει και το πιο δύσκολο παιγνίδι της ζωής του.
Κάνει πως δεν συμβαίνει τίποτα και δεν ανακοινώνει στον εραστή του ότι πάσχει από κάποια ασθένεια.
Υπογράφει συμβόλαιο για την 5η σεζόν της πιο επιτυχημένης σαπουνόπερας της εποχής, τη Δυναστεία.
Όμως, το δηλητηριώδες φάρμακο AZT, αλλά και η επέκταση της νόσου κάνουν πλέον τα συμπτώματα ορατά.
Γυρίζει την τελευταία του τηλεοπτική μίνι σειρά στα τέλη του ’84, το Las Vegas Strip Wars, σε ρόλο ιδιοκτήτη καζίνο με την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Σάρον Στόουν.
Η εμφάνιση του αρχίζει να αλλάζει, το πρόσωπό του αδυνατίζει και η εμφάνιση του στις αρχές του 1985 στη Δυναστεία προκαλεί πλέον ανοιχτά σχόλια για την κατάσταση της υγείας του.
Ο Ροκ δεν έμεινε στο Παρίσι για να συνεχίσει τη θεραπεία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1984, αλλά προτίμησε να συνεχίσει την καριέρα του για μην κινήσει υποψίες. Είχε μάθει να προστατεύει το δεύτερο εαυτό του και θα έκανε το παν για να μην αποκαλυφθεί το οτιδήποτε. Να σημειώσουμε ότι η απουσία θεραπείας στις ΗΠΑ οφείλεται στην πολιτική Ρέιγκαν (στενού φίλου του Χάτσον), που αρνούνταν να διαθέσει κονδύλια για μια «αρρώστια των ομοφυλοφίλων».
Όταν η υγεία του χειροτέρεψε διέκοψε τη συμμετοχή του στη Δυναστεία.
Έκανε την τελευταία του φωτογράφηση τον Απρίλιο του 1985 με έντονο διορθωτικό μακιγιάζ και έκανε την τραγική τελευταία εμφάνισή του στο καινούριο τηλεοπτικό σόου που έκανε η συμπρωταγωνίστρια του Ντόρις Ντέι.
Η Ντέι, μη γνωρίζοντας ακριβώς τι συμβαίνει με τον Χάτσον, του τηλεφώνησε και τον παρακάλεσε να είναι ο πρώτος καλεσμένος στην έναρξη της νέας εκπομπής της. Ο Ροκ της είπε «Eunice μπορείς να βασιστείς πάνω μου» (Eunice ήταν το υποκοριστικό της Ντόρις Ντέι από τον Χάτσον από την εποχή του Pillow Talk).
Ο Χάτσον εξέφραζε όλη του τη ζωή σε αυτή την φράση: έδινε μεγάλη αξία στους φίλους του και ποτέ δεν άφηνε κανέναν αβοήθητο.
Με μόνη εξαίρεση τη συμπεριφορά του προς τον μάνατζερ του (που και αυτή δηλώνει συναισθηματισμό), έκανε κάτι που για όλους θεωρήθηκε παρακινδυνευμένο αν όχι ακατανόητο.
Τον Ιούλιο του 1985 έφτασε στα γυρίσματα σαν σκιά του εαυτού του.
Έπρεπε όμως να βοηθήσει τη Ντόρις στο ξεκίνημα της νέας της εκπομπής.
Τα σχόλια δίνουν και παίρνουν και όλοι μιλούν πλέον ανοιχτά για κάτι πολύ σοβαρό με την υγεία του.
Σε μια μικρή εναρκτήρια συνέντευξη τύπου, ο Ροκ είχε αργήσει και όταν μπήκε αποστεωμένος όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
Οι πρώτες φήμες για AIDS γράφονται στον τύπο μαζί με τις ανοιχτές θεωρίες για μη χειρουργήσιμο καρκίνο στο ήπαρ. Λίγες μέρες μετά πετάει για το Παρίσι για να συνεχίσει τη θεραπεία που είχε αφήσει στην μέση.
Καταρρέει στο λόμπι του ξενοδοχείου τη στιγμή που φτάνει μετά από ένα 10ωρο ταξίδι, που και για έναν υγιή άνθρωπο θα δημιουργούσε δυσκολίες.
Μεταφέρεται στο Αμερικανικό Νοσοκομείο του Παρισιού και ανακοινώνεται ότι πάσχει από καρκίνο στο ήπαρ.
Οι φήμες οργιάζουν, μέχρι που παίρνει τη μεγάλη απόφαση.
Λέει στη Γαλλίδα φίλη και συνεργάτιδά του «δώσε στα σκυλιά αυτό που θέλουν» (εννοώντας τους δημοσιογράφους-παπαράτσι) και στις 25 Ιουλίου 1985 με μια λακωνική δήλωση η Γαλλίδα συνεργάτιδά του και φίλη ανακοινώνει ότι ο Ροκ Χάτσον πάσχει από AIDS, το όποιο μάλιστα διευκρινίζει ότι είχε διαγνωσθεί πριν από ένα χρόνο στις ΗΠΑ.
Το σοκ ήταν απερίγραπτο και πρώτα από όλα για τον εραστή του που υπέβαλε μήνυση για αποζημίωση, μετά τον θάνατο του Χάτσον, την οποία και κέρδισε παρότι δεν είχε βρεθεί οροθετικός.
Η συντηρητική Αμερική σοκάρεται και οι διάσημοι φίλοι του με πρώτη την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, με την οποία είχαν στενή φιλία από την εποχή του Giant (1955), ιδρύει το Παγκόσμιο Ίδρυμα για την Αντιμετώπιση του AIDS.
Οι δύο τελευταίοι μήνες ήταν ιδιαίτερα δύσκολοι για τον Χάτσον. Το Αμερικάνικο Νοσοκομείο στο Παρίσι ήθελε την άμεση απομάκρυνση του ασθενούς, μιας και δεν ήθελε καμία ανάμειξη με το AIDS. Σε καμία πτήση δεν γινόταν δεκτός, μόλις ανακοίνωναν το όνομα του επιβάτη, η απάντηση ήταν «δεν δεχόμαστε ασθενείς με AIDS στις πτήσεις μας».
Ο Χάτσον αναγκάζεται να ναυλώσει πτήση τσάρτερ, 250.000 δολάρια!
Φτάνει στις ΗΠΑ και περνά τις τελευταίες του στιγμές κλινήρης.
Έσβησε στον ύπνο του στις 2 Οκτωβρίου 1985 από επιπλοκές σχετιζόμενες με το AIDS.
Η σορός του αποτεφρώθηκε και διασκορπίστηκε στη θάλασσα. Είναι χαρακτηριστική η επιστολή του ηθοποιού τον Σεπτέμβριο του 1985 ένα μήνα πριν πεθάνει, στο πρώτο γκαλά του ιδρύματος ενάντια στο AIDS που διάβασε ο Μπαρτ Λάνκαστερ: «Δεν είμαι χαρούμενος που είμαι άρρωστος, δεν είμαι χαρούμενος που έχω AIDS, αλλά αν αυτό βοηθήσει άλλους τότε η προσωπική μου δυστυχία έγινε για έναν θετικό σκοπό». Πράγματι, η ασθένεια και ο θάνατος του Χάτσον άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για μια σειρά ζητήματα και θεωρείται από τα σημαντικότερα παγκόσμια γεγονότα του 1985.
Του αναγνώστη μας Γεώργιου Γιακουμή
Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Annie Lennox. Η παθιασμένη ακτιβίστρια που παράτησε δυο φορές την καριέρα της για να κάνει οικογένεια. Ο γάμος με τον οπαδό του Χάρε Κρίσνα και η περιπέτεια της κόρης της στον ποταμό Χάντσον…
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr