Ρίτα Κάντιλακ, η “βασίλισσα” του στριπτίζ. Ο γάμος με τον Έλληνα ιδιοκτήτη του κλαμπ Κουίντα και τα μυστικά του επαγγέλματος. Τα πριονισμένα τακούνια και η φαγουρόσκονη

Τι είναι το στριπτίζ; Πολλοί το παρομοίωσαν με “ηλεκτρική εκκένωση”, άλλοι ως “σατανική εφεύρεση” ενώ κάποιοι το αποκάλεσαν “επιταγή χωρίς αντίκρισμα”.

Το 1963 η εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ” δημοσίευσε ένα πολύ προχωρημένο ρεπορτάζ για την εποχή, με βεντέτες του “αργού γδυσίματος”. Μαζί με την άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου, άρχισε να γιγαντώνεται η φήμη του και να προτιμάται ιδιαίτερα στα νυχτερινά κέντρα, τα καμπαρέ αλλά και στην μεγάλη οθόνη.

Με λίγα λόγια, μαζί με το Παρίσι, τη Νέα Υόρκη, το Μεξικό το Τελ Αβίβ, το Τόκιο που θεωρούνταν τα “στρατηγεία” του στριπτίζ, προστέθηκε και η Αθήνα, με νούμερο ένα όνομα την παριζιάνα Ρίτα Κάντιλακ.

“Η βασίλισσα Ρίτα”

“Γεννήθηκα… 18 χρονών στο Κρέιζι Χορς Σαλούν, που είναι ναός του παρισινού στριπτίζ” έλεγε η Κάντιλακ. “Είμαι ευτυχής για την κατανόηση που έδειξαν οι γονείς μου εκείνη την εποχή. Ο πατέρας μου όταν άκουσε ότι θα εμφανιζόμουν ολόγυμνη, είπε με αξιολάτρευτη απλότητα “Αν θα θερμαίνεται όσο πρέπει η σκηνή, δεν έχω αντίρρηση”.

Την ανακάλυψε ο κ. Μπερναντέν, διευθυντής του Κρέιζι Χόρς. Ήταν ο πρώτος που καθιέρωσε το στριπτίζ στο Παρίσι. Είδε το νούμερο της στο καμπαρέ “Φολί Μπερζέρ” και όταν κατάλαβε την επιτυχία που είχε, αναζήτησε κι άλλες κοπέλες με ανάλογα προσόντα για να τις προσλάβει. Εκείνη στα 18 της χρόνια, δέχτηκε με μεγάλη ευχαρίστηση την πρόταση του. Σκεφτόταν ότι μια νέα καριέρα ανοιγόταν μπροστά της.

Διαβάστε επίσης: Ζέτα Αποστόλου. Η «ιέρεια» των αισθησιακών σκηνών στον ελληνικό κινηματογράφο. Το παράπονο για έναν «ντυμένο» ρόλο και το στριπτήζ που άφησε εποχή …

Ο γάμος με τον Πειραιώτη  ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου “Κουίντα” 

Σε μια επίσκεψη της την Αθήνα για τα γυρίσματα της ταινίας “Αυτό το κάτι άλλο” βρέθηκε στην Κουίντα της Φωκίωνος Νέγρη. Γοητεύτηκε αμέσως από τον ιδιοκτήτη, Μπάμπη Μουτσάτσο. Εκείνος στην αρχή δίστασε αλλά η Κάντιλακ κατάφερε να τον πλανέψει.

Ο Μπάμπης εγκατέλειψε την επιχείρηση και την Ελλάδα για να την ακολουθήσει στο Παρίσι. Εκεί, άνοιξε το εστιατόριο “ΖΟΡΜΠΑΣ” όπου είχε πελάτη ακόμα και τον Ωνάση, ο οποίος έτρωγε κολιό με ντοματοσαλάτα!

Τη βραδιά του γάμου, η δεξίωση έγινε στο Κρέιζι Χόρς, αλλά η νύφη κατά παράκληση του γαμπρού δεν έκανε στριπτίζ!

“Τα μυστικά του επαγγέλματος”

Από τις παλιές στριπτιζέζ ελάχιστες κατάφεραν να επιτύχουν. Οι περισσότερες ξόδευαν όλα τους τα λεφτά για την εξωτερική τους εμφάνιση. Σύμφωνα όμως με την κορυφαία Κάντιλακ, η ζωή μιας στριπτιζέζ, δεν είχε ιδιαίτερες συγκινήσεις.

Τα μεγαλύτερα δράματα υπήρχαν στις σχέσεις και την αντιζηλία μεταξύ των κοριτσιών. Αφίσες, διαφημίσεις, ποια χειροκροτήθηκε περισσότερο. Η μια πριόνιζε τα τακούνια της άλλης, ψαλίδιζαν τις στολές τους, έριχναν μέχρι και φαγουρόσκονη ή έβαζαν ξυράφια στις γούνες τους.

Οι κοπέλες του στριπτίζ ήταν οι πιο σκληρές του καλλιτεχνικού κόσμου και η φύση του επαγγέλματος πολλές φορές τους στερούσε κάθε ίχνος ανθρωπιάς.

Ανέφερε χαρακτηριστικά την “Ντοντό του Αμβούργου”, τη Γερμανίδα βασίλισσα του στριπτίζ. Μόλις έμαθε τον θάνατο του συζύγου της, λάνσαρε αμέσως το νέο της νούμερο “Η χήρα”, στο οποίο εμφανίζονταν με ολόμαυρους πέπλους που τους έβγαζε σιγά σιγά κλαίγοντας σπαρακτικά.

“Η συγκοπή και άλλα ευτράπελα” 

Ο μόνος τρόπος να δουν από κοντά και να μιλήσουν στις στριπτιζέζ ήταν η έξοδος του μαγαζιού όπου τις περίμεναν για να τις κολακέψουν ή να κάνουν μια ακόμα απελπισμένη προσπάθεια προσέγγισης. Αντίθετα μέσα στην αίθουσα συνέβαιναν αναπάντεχα και δύσκολα επεισόδια.

“Θυμάμαι, πως κάποιος έπαθε συγκοπή από τη συγκίνηση που ένιωσε βλέποντας ένα νούμερο στριπτίζ. Θυμάμαι επίσης και την περίπτωση ενός νεαρού συζύγου που έκανε νυχτερινή δουλειά. Βγήκε ένα βράδυ με τους φίλους του να ξεσκάσει στο “Κρέιζι Χόρς” και είδε τη γυναίκα του να γδύνεται στη σκηνή. Ήθελε να ενισχύσει το οικογενειακό ταμείο η κοπέλα! Αμέσως τινάχτηκε επάνω και άρχισε να την χαστουκίζει μέσα στα χειροκροτήματα των θεατών που νόμιζαν ότι είναι και αυτό μέρος του νούμερου”.

“Οι τολμηρές προτάσεις”

Οι κοπέλες του στριπτίζ δέχονταν τις περισσότερες τολμηρές προτάσεις από πελάτες, γιατί με την φαντασία τους θεωρούσαν ότι πολύ εύκολα θα έκαναν μαζί τους ότι και στη σκηνή. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποια σύζυγος φώναζε προσβλητικά στην χορεύτρια. Ο τρόπος με τον οποίον φέρονταν οι θεατές εξαρτιόταν σύμφωνα με την Κάντιλακ από τον βαθμό των παραχωρήσεων που ήταν διατεθειμένη να κάνει η κάθε μια.

Συνήθως προέρχονταν από φτωχικές οικογένειες, όμως υπήρχαν και περιπτώσεις με αριστοκρατική καταγωγή καθώς και κάποιες που είχαν ανώτερες σπουδές και ήταν πολύ καλλιεργημένες.

Στο “Κρέιζι Χόρς” απαγορευόταν να κυκλοφορούν ανάμεσα στους θεατές στα διαλείμματα των εμφανίσεων και φυσικά δεν έμπαιναν ποτέ οι θεατές στα καμαρίνια. “Γι’ αυτό εκείνα τα χρυσά χρόνια στο Κρέιζι Χόρς, πιστεύω ότι τα περισσότερα λεφτά δεν τα έβγαλαν τα κορίτσια, αλλά ο πορτιέρης που τον γέμιζαν με πουρμπουάρ για δίνει σημειώματα, τα οποία δεν έφταναν ποτέ στον προορισμό τους”.

“Τα απαραίτητα προσόντα”

Όταν την ρώτησαν τι προσόντα πρέπει να έχει μια νέα κοπέλα για να μπει στο χώρο του στριπτίζ εκείνη απάντησε με σιγουριά: “Να έχει σώμα με εξαιρετική πλαστικότητα. Τον πιο σημαντικό ρόλο παίζει η πρωτοτυπία και το ταλέντο της. Δεν αρκεί μόνο το γδύσιμο επάνω στη σκηνή. Γι αυτό και δεν υπάρχει κανένα τυποποιημένο νούμερο. Ίσως μια κοπέλα που έχει φοιτήσει σε δραματική σχολή να έχει ένα ατού παραπάνω”.

“Ημερομηνία λήξης…”

Η συμβουλή της Κάντιλακ προς τις νέες κοπέλες που φιλοδοξούσαν να ασχοληθούν με το στριπτίζ, ήταν να αποκτήσουν φήμη. Και αυτό γιατί είναι επάγγελμα που έχει ημερομηνία λήξης. “Είναι αδύνατο να ξεπεράσει ένα συγκεκριμένο αριθμό ετών στο στριπτίζ” έλεγε. “Πρέπει η καθεμία να έχει επίγνωση και ξέρει πότε πρέπει να αποσυρθεί.

Η συνέντευξη αυτή έγινε στη δύση της δικής της καριέρας. Ήταν για πολλά χρόνια το νούμερο ένα. Εδραίωσε τη φήμη της και ταυτίστηκε το όνομα της με τον αισθησιακό χορό. Όμως δεν έπαυε να ήταν και δίκοπο μαχαίρι. Γιατί ιδιαίτερα εκείνη την εποχή δεν θεωρούταν σοβαρή αρχή, ούτε μια “καθαρή” καλλιτεχνική καριέρα. Εκείνη το είδε σαν σχολείο. Μέσα από το επάγγελμα απέκτησε αυτοπεποίθηση, αλλά έμαθε καλά και τον εαυτό της.

“Λένε πως το στριπτίζ μπορεί να αλλάξει πολύ μια κοπέλα. Δεν το νομίζω. Εγώ από γεμάτη, έγινα πιο αδύνατη και από κοκκινομάλλα ξανθιά. Πέρα όμως από αυτά, μέσα μου δεν άλλαξε τίποτα. Είμαι πλέον ικανοποιημένη και ευχαριστώ τον κ. Μπερναντέν ακόμη και για το καλλιτεχνικό μου ψευδώνυμο “Κάντιλακ” το οποίο ομολογώ πως δέχτηκα με φόβο, μήπως φανεί γελοίο”.

Μετά από τόσα χρόνια στο επάγγελμα, θέλησε στο τέλος να κάνει έναν απολογισμό και να εκφράσει ένα μικρό παράπονο. “Είναι καθαρό ψέμα ότι το στριπτίζ είναι ένας τρόπος συγκάλυψης για μια κοπέλα που θέλει να γίνει ιερόδουλη. Είναι ένα καθαρό επάγγελμα που απαιτεί σωματική και ψυχική αντοχή. Δεν ένιωσα ποτέ ντροπή που με αποκαλούν βασίλισσα του στριπτίζ”.

Γεννήθηκε το 1936 στο Παρίσι με το όνομα Nicole Yasterbelsky και πέθανε το 1995 στην Ντοβίλ ως Ρίτα Κάντιλακ».

Με τον Βαγγέλη Σειληνό το 1963 στην ταινία “ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ” 

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: «Ζούσα με την ελπίδα ενός παιδιού μέχρι τα 40 μου χρόνια». Η εξομολόγηση της Μάρθας Καραγιάννη. Ο γάμος με τον ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Μίμη Στεφανάκο. Χώρισαν μόλις έχασαν το παιδί τους …